Διονύσιος Μεδιολάνων
Ο Διονύσιος (ιταλικά: Dionysius ) ήταν επίσκοπος του Μιλάνου, Μεδιολάνο τότε, από το 349 έως το 355. Τιμάται ως Άγιος στην Καθολική και την Ανατολική Ορθόδοξη εκκλησία και η εορτή του είναι στις 25 Μαΐου[1].
| Διονύσιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 360 Καππαδοκία |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Μιλάνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Eορτασμός αγίου | 25 Μαΐου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου (από 349) επίσκοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του Διονυσίου πριν από την εκλογή του σε επίσκοπο Μεδιολάνων, που έγινε το 349. Ο Διονύσιος πιθανότατα ήταν ελληνικής καταγωγής. Ήταν φίλος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β' πριν εκλεγεί επίσκοπος του Μεδιολάνου[2].
Η ιστορική περίοδος στην οποία έζησε ο Διονύσιος σημαδεύτηκε από συγκρούσεις μεταξύ των Αρειανών και των υποστηρικτών της πίστης της Συνόδου της Νίκαιας. Ακόμη και ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β' ευνόησε τα ημιαρειανά δόγματα. Το 355 ο Πάπας Λιβέριος ζήτησε από τον αυτοκράτορα να συγκαλέσει σύνοδο στο Μιλάνο, η οποία πραγματοποιήθηκε στη νεοανεγερθείσα νασιλική της πόλης[2]. Η σύνοδος ωστόσο δεν υλοποίησε τις ελπίδες του Πάπα λόγω του συντριπτικού αριθμού των Αρειανών επισκόπων που ήταν παρόντες και της αναγκαστικής απουσίας του υπερασπιστή της Νίκαιας πίστης, Ευσεβίου του Βερτσέλι. Αρχικά ο Διονύσιος φαινόταν έτοιμος να ακολουθήσει τους Αρειανούς καταδικάζοντας τον Αθανάσιο της Αλεξάνδρειας, ο οποίος κατηγορήθηκε όχι για αίρεση αλλά για ασέβεια κατά του Αυτοκράτορα. Με τον ερχομό του Ευσέβιου η κατάσταση άλλαξε. Ο Ευσέβιος ζήτησε άμεση προσυπογραφή της πίστης Νίκαιας πίστης από τους επισκόπους. Ο Ευσέβιος, ο παπικός λεγάτος Λούσιφερ του Κάλιαρι και ο Διονύσιος υπέγραψαν, αλλά ο Αρειανός επίσκοπος Βαλένς της Μουρσίας διέλυσε βίαια την πράξη της πίστης[3].
Ο Κωνστάντιος, ασυνήθιστος στην ανεξαρτησία εκ μέρους των επισκόπων, μετέφερε τη σύνοδο στο παλάτι του και κακομεταχειρίστηκε σκληρά τον Ευσέβιο, τον Λούσιφερ και τον Διονύσιο, που εξορίστηκαν και οι τρεις (επίσης ο Πάπας Λιβέριος εξορίστηκε λίγο αργότερα). Ο Διονύσιος εξορίστηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και αντικαταστάθηκε ως επίσκοπος Μεδιολάνων από τον Αρειανό Αυξέντιο που διορίστηκε από τον Αυτοκράτορα.[4].
Ο Διονύσιος πέθανε εξόριστος μεταξύ 360 και 362[4]..
Η εορτή του Διονυσίου γιορτάζεται στις 25 Μαΐου[4] Σύμφωνα με μια ύστερη παράδοση, πιθανότατα όχι ιστορική, ο Αμβρόσιος έστειλε το 375 ή το 376 αντιπροσωπεία να περισυλλέξει το πτώμα του Διονυσίου και να το μεταφράσει στο Μιλάνο. Ακόμα κι αν είναι ιστορικά δύσκολο να προσδιοριστεί πότε ακριβώς τα λείψανα του Διονυσίου μεταφράστηκαν στο Μιλάνο, μια πρωτογενής πηγή αναφέρει ότι τα λείψανα βρίσκονταν ήδη στο Μιλάνο το 744[3]. Ένα ιερό αφιερωμένο στον Διονύσιο ανεγέρθηκε στο Μιλάνο κοντά στην Πόρτα Βενέτσια, αλλά καταστράφηκε το 1549, ξαναχτίστηκε κοντά και σίγουρα γκρεμίστηκε το 1783 για να αφήσει χώρο για τους νέους κήπους. Το σκήνωμα του Διονυσίου μεταφέρθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου το 1532[2].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ruggeri, Fausto (1991). I Vescovi di Milano. Milano: NED. σελ. 10–11. ISBN 88-7023-154-2.(in ιταλική)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Tolfo, Maria Grazia. «San Dionigi». Storia di Milano. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2011.(in ιταλική)
- ↑ 3,0 3,1 Pasini, Cesare (1988). «Dionigi, santo (sec. IV)». Dizionario della Chiesa Ambrosiana. 2. Milano: NED, σελ. 1054–1055. ISBN 88-7023-102-X.(in ιταλική)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Cazzani, Eugenio (1996). Vescovi e arcivescovi di Milano. Milano: Massimo. σελίδες 16–17. ISBN 88-7030-891-X.(in ιταλική)