Διπλό σκάκι

παραλλαγή στο σκάκι

Το Διπλό σκάκι (Double Chess) είναι σκακιστική παραλλαγή που εφηύρε ο Julian S. Grant Hayward το 1916.[1][2][3] Το παιχνίδι παίζεται σε σκακιέρα 12×16 και ο κάθε παίκτης έχει στον έλεγχό του δύο πλήρεις στρατούς τοποθετημένους τον έναν δίπλα στον άλλον.

Παράταξη εκκίνησης στο Διπλό σκάκι.

Οι κανόνες του παιχνιδιού δημοσιεύθηκαν στο τεύχος του Ιανουαρίου 1929 του British Chess Magazine.

Η εικόνα πάνω δεξιά δείχνει την παράταξη εκκίνησης. Ένας παίκτης κερδίζει όταν κάνει ματ σε έναν από τους βασιλείς του αντιπάλου. Πρόσθετοι κανόνες:

  • Οι βασιλείς κάνουν ροκέ μόνο στο ήμισυ της σκακιέρας όπου εκκινούν.
  • Τα πιόνια προχωρούν μέχρι και τέσσερα τετράγωνα στην πρώτη τους κίνηση. Το πάρσιμο εν διελεύσει επιτρέπεται.

Τα πιόνια προάγονται φτάνοντας στην τελευταία γραμμή, όπως και στο κανονικό σκάκι.

Αγώνας Καπαμπλάνκα - Μαρόσζι

Επεξεργασία

Ο Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, ο οποίος είχε πειραματιστεί με διάφορες μορφές σκακιού στη δεκαετία του 1920, βρήκε το παιχνίδι «εξαιρετικά ενδιαφέρον», και έδωσε έναν αγώνα τεσσάρων-παρτίδων με τον Γκέζα Μαρόσζι που διεξήχθη από τις 22 έως 26 Απριλίου του 1929 στο Royal Automobile Club του Παλ Μαλ, στο Λονδίνο. Ο Καπαμπλάνκα κέρδισε τον αγώνα +2−0=2.

Το μόνο γνωστό αποτέλεσμα παρτίδας από τον αγώνα είναι αυτό της πρώτη παρτίδας, που παίχθηκε με χρονομέτρηση 30 κινήσεων σε 1½ ώρες:

Λευκά: Μαρόσζι – Μαύρα: Καπαμπλάνκα[4]
1.ι6 ν10 2.θ6 Ιξ10 3.Ιγ3 Ιγ10 4.Ιξ3 δ8 5.ν3 ε8 6.Αμ3 Αδ10 7.δ3 Αε10 8.η5 Βδ11 9.ε4 0-0-0 10.Αε3 ζ7 11.Βη4 η7 12.0-0-0 Ιζ10 13.Αζκ5 Πδη12 14.Βθ3 θ8 15.Βν2 ι7 16.Ιι3 Ιη8 17.θ7 Ιι9 18.Ιηε2 λ8 19.λ5 κ7 20.Ακλ4 Ικλ10 21.κ5 η6 22.Ιη4 Ικ8 23.Αθ4 Ιε11 24.Αι5 Ιμ7 25.Α:δ10 Β:δ10 26.Βθ2 Ιμ9 27.Αλ2 Βο9 28.λ6 Β:θ2 29.Π:θ2 Ικ6 30.Αθ1 κ:λ6 31.κ:λ6 Αθ9 32.Ιι5 Αεζ11 33.0-0 Ιν7 34.Ιμ4 Ακ8 35.Νο4 0-0 36.Αξ7 Πικ12 37.ξ6 Ινl5 38.Πξ5 Βμ10 39.Πθ4 Βμ6 40.Βπ4 Ικ4 41.Ικ5 Βξ8 42.Π:κ4 Β:ξ7 43.μ5 Βξ10 44.Ππ5 π10 45.Πο4 Ρπ11 46.Αζ4 Αμ10 47.Αθ2 Αξ8 48.Ιμ6 Ακ11 49.Αο6 Α:ο6 50.Π:ο6 μ9 51.Πο8 ν9 52.Πδθ1 Πη10 53.Αη1 Βξ9 54.Π8ο5 Πο10 55.Ιξ7 Π:ο5 56.Π:ο5 Α:η1 57.Ιπ8 Βπ9 58.Ι:η1 (βλ. διάγραμμα) Ι:μ5 59.Πθ4 Πκ9 60.Πθο4 Πο12 61.ξ7 Ι:ν3 62.Πν4 Ιλ2 63.Πλ1 Πθκ12 64.Π:λ2 Πκ1+ 65.Ρξ2 Π:η1+ 66.Ρδ2 Ιλ10 67.Βπ7 Ιμ8 68.Βο7 ξ10 69.Πλν2 Ιξ9 70.Ι:ξ9 Β:ξ9 71.Βξ6 Πκ11 72.Ρο3 μ8 73.Πξ4 Βξ8 74.Πξ3 Πι1 75.Ιε2 Πι3 76.Πνν3 Π:ν3 77.Π:ν3 Πκ6 78.Ιζ4 Βθ2 79.Ιζθ3 Βμ2 80.Βξ4 Α:λ6 81.Ι:λ6 Π:λ6 82.π4 Πλ3 83.Πν5 Πκ12 84.Ρπ2 Π:θ3 85.Βι4+ μ7 86.Β:θ3 Β:ζ2+ 87.Ργ3 Πκ2 88.Πο3 Βγ5+ 89.Ρβ3 Β:γ2+ 90.Ρβ4 Β:β2+ 91.Ργ4 Πγ2+ 92.Ρδ5 Ββ5+ 93.Ρδ4 Βγ5# 0–1

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Pritchard (1994), σελ. 91–92.
  2. Pritchard (2007), σελ. 179.
  3. Gligorić (2002), σελ. 73.
  4. Winter (2008), αρ. 5619.
  • Gligorić, Svetozar (2002). Shall We Play Fischerandom Chess?. B.T. Batsford Ltd. ISBN 0-7134-8764-X. 
  • Pritchard, David B. (1994). The Encyclopedia of Chess Variants. Games & Puzzles Publications. ISBN 0-9524142-0-1. 
  • Pritchard, David B. (2007). Beasley, John, επιμ. The Classified Encyclopedia of Chess Variants. John Beasley. ISBN 978-0-9555168-0-1. 
  • Winter, Edward (12 Ιουνίου 2008). «Double Chess». Chess Notes. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία