Εγιλόνα
Η Εγιλόνα, Egilona ή Egilo, ήταν Βησιγότθα αρχόντισσα και η τελευταία γνωστή βασίλισσα των Βησιγότθων. Ήταν η σύζυγος πρώτα τού Ροδέριχ, τού βασιλιά των Βησιγότθων (710–11), και στη συνέχεια του Αμπντ αλ-Αζίζ, μουσουλμάνου κυβερνήτη (βαλί) της αλ-Ανταλούς (714–16). Το όνομά της αποδίδεται Αγιλού, Aylū από Άραβες συγγραφείς, οι οποίοι της δίνουν επίσης το kunya Umm ʿAṣim ("μητέρα του ʿAṣim"). [3] Ήταν ανεξάρτητα εύπορη. [4]
| Εγιλόνα | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ος αιώνας Βασίλειο του Τολέδο |
| Θάνατος | 718 (περίπου και πιθανώς) Αλ-Ανταλούς |
| Κατοικία | Τολέδο Σεβίλλη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο του Τολέδο |
| Θρησκεία | Νικαιώτικος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Περίοδος ακμής | 8ος αιώνας[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ροδέριχ (έως 711)[2] Abd al-Aziz ibn Musa (713–716)[2] |
| Τέκνα | Asima bint Abd al-Aziz |
| Αδέλφια | Count Cassius |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Eγιλόνα μπορεί να είχε σχέση με τους βασιλείς Eγίκα και Βιτίζα. Δεδομένου ότι η διαδοχή τού 710 αμφισβητήθηκε, ο Ροδέρικ μπορεί να νυμφεύτηκε την Eγιλόνα για να ενισχύσει τη θέση του. Ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ, καθώς απεβίωσε στη μάχη τού Γουαδελέτε τον επόμενο χρόνο. [5]
Η ημερομηνία του δεύτερου γάμου της Εγιλόνας είναι αβέβαιη. Μπορεί να παντρεύτηκε τον Άμπντ αλ-Αζίζ προτού γίνει κυβερνήτης, όταν ήταν ακόμη απλώς ο γιος του κατακτητή στρατηγού, Μουσά μπιν Νουσάιρ, ο οποίος είχε ανατρέψει το βασίλειο των Βησιγότθων. [4] Δεν υπάρχει καμία αναφορά στις πηγές για τον εξισλαμισμό της Εγιλόνας και οι μελετητές διίστανται σχετικά με το αν είναι πιθανό να το έκανε. [6] Αν και τόσο οι αραβικές, όσο και οι λατινικές πηγές απεικονίζουν την Εγιλόνα και τον δεύτερο σύζυγό της να επικοινωνούν απευθείας, δεν είναι ξεκάθαρο αν θα μπορούσαν να το πράξουν απευθείας, καθώς η Εγιλόνα θα μιλούσε μία δημώδη λατινική διάλεκτο και πιθανότατα δεν είχε χρόνο ή λόγο να μάθει γρήγορα αραβικά. Ομοίως, ο Αμπντ αλ-Αζίζ θα μπορούσε να είχε ελάχιστο λόγο να μάθει λατινικά, αν και επικρίθηκε για ορισμένες ξένες (ajamī) πρακτικές. [4]
Τόσο οι χριστιανικές, όσο και οι μουσουλμανικές πηγές την καθιστούν υπεύθυνη για τη δολοφονία τού κυβερνήτη και δεν υπάρχει λόγος αμφιβολίας για τη γενική απεικόνιση του ρόλου της. [7] Το Χριστιανικό Χρονικό του 754 αναφέρει ότι «κατόπιν συμβουλής της βασίλισσας Eγιλόνας, συζύγου τού αείμνηστου βασιλιά Ροδέριχ, την οποία είχε ενώσει με τον εαυτό του, ο [Aμπντ αλ-Αζίζ] προσπάθησε να πετάξει τον αραβικό ζυγό από το λαιμό του και να διατηρήσει το κατακτημένο βασίλειο της Ιβηρικής για τον εαυτό του». [3] Ο μουσουλμάνος ιστορικός του 9ου αι. Αμπντ αλ-Χακάμ, από την άλλη πλευρά, λέει ότι ο Aμπντ αλ-Αζίζ σκοτώθηκε, επειδή η Εγιλόνα «τον είχε κάνει Χριστιανό». Αυτό φαίνεται απίθανο, αφού κατέφυγε σε ένα τζαμί και απήγγειλε το Κοράνι, όταν τού επιτέθηκε. Ο Αλ-Χακάμ επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό τού Χρονικού του 754, ότι η Εγιλόνα ενθάρρυνε τις βασιλικές του φιλοδοξίες, προτρέποντάς τον να ενεργήσει έτσι, ώστε να κερδίσει τον σεβασμό, που είχε ο πρώτος της σύζυγος. [4] Το Akhbār majmūʿa τού 858 ισχυρίζεται ακόμη, ότι η Eγιλόνα είχε ένα στέμμα φτιαγμένο από τα δικά της κοσμήματα και ανάγκασε τον σύζυγό της να το φορέσει με το σκεπτικό ότι "ένας βασιλιάς χωρίς στέμμα, είναι ένας βασιλιάς χωρίς βασίλειο". [6] Προσπάθησε επίσης να κάνει τους άνδρες του να τού κάνουν προσκύνηση στη Σεβίλλη. [7]
Η υστεροφημία της στην τέχνη Επεξεργασία
Η ζωή και ο θρύλος της Εγιλόνας έχουν αντιμετωπιστεί αρκετές φορές στη σύγχρονη εποχή. Το 1760 ο Cándido María Trigueros δημοσίευσε το έργο La Egilona, viuda del rey don Rodrigo. Το 1785 ο Antontio Valladares de Sotomayor ανέβασε ένα παρόμοιο έργο, που ονομάζεται με τον ίδιο τίτλο, La Egilona, viuda del rey don Rodrigo. Το 1788 ένα ανώνυμο θεατρικό έργο με τίτλο La Egilona, drama heroica en prosa ανέβηκε κατά τη διάρκεια των τελετών στέψης του Καρόλου Δ'. [8] Το 1845 ο Κουβανός θεατρικός συγγραφέας Gertrudis Gómez de Avellaneda δημοσίευσε ένα θεατρικό έργο με τίτλο Egilona. [9]
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Real Academia de la Historia.
- ↑ 3,0 3,1 Simon Barton, Conquerors, Brides, and Concubines: Interfaith Relations and Social Power in Medieval Iberia (University of Pennsylvania Press, 2015), 15–16.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Richard Hitchcock, Mozarabs in Medieval and Early Modern Spain: Identities and Influences (Routledge, 2016), 13–14.
- ↑ Luis A. García Moreno, "Prosopography, Nomenclature, and Royal Succession in the Visigothic Kingdom of Toledo", Journal of Late Antiquity 1, 1 (2008), 142–156, at 155.
- ↑ 6,0 6,1 José Orlandis Rovira, "La reina en la monarquía visigoda", Anuario de Historia del Derecho Español 27–8 (1957–58), 123–24.
- ↑ 7,0 7,1 Roger Collins, The Arab Conquest of Spain, 710–797 (Oxford: Basil Blackwell, 1989), pp. 37–38.
- ↑ Elizabeth Drayson, The King and the Whore: King Roderick and La Cava (Palgrave Macmillan, 2007), 110.
- ↑ Elizabeth Drayson, "Reinventing the Legend of King Roderick: Gertrudis Gómez de Avellaneda’s Egilona", Romance Studies 32, 4 (2014).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Charles Morris, "The Story Of Queen Exilona", Historical Tales: Spanish, Philadelphia: JB Lippincott Company, 1898.