Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Κάρολος Δ΄ (ισπανικά: Carlos IV de Borbón, 11 Νοεμβρίου 1748 - 19 ή 20 Ιανουαρίου 1819) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1788-1808).
_Version_with_Golden_Fleece_and_Order_of_Charles_III_Collars.svg)
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Κάρολος Αντώνιος Πασχάλιος Φραγκίσκος Ιαβέρης Ιωάννης Νέπομουκ Ιωσήφ Ιανουάριος Σεραφίνος Διάγος γεννήθηκε το 1748 στο Ανάκτορο του Πόρτιτσι στο Πόρτιτσι της Νάπολης και ήταν το έβδομο παιδί και ο δεύτερος γιος του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας Αμαλίας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου Αυγούστου Β΄ της Σαξονίας (Αυγούστου Γ΄ της Πολωνίας).
Ο ίδιος, αν και δευτερότοκος, ορίστηκε διάδοχος, αφού ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε διανοητική υστέρηση. Από την πλευρά της μητέρας του είχε πολύ ισχυρή κληρονομιά από τη δυναστεία της Σαξονίας.
Γάμος
ΕπεξεργασίαΤο 1762 αρραβωνιάστηκε τη Μαρία Λουίζα, μικρότερη κόρη του θείου του, Φιλίππου της Πάρμας. Το 1765 παντρεύτηκαν στο Παλάτι Λα Γκράνχα. Απέκτησαν δεκατέσσερα παιδιά, εκ των οποίων επέζησαν της παιδικής ηλικίας τα επτά.
Χαρακτηριστικά
ΕπεξεργασίαΉταν πολύ δυνατός σωματικά, αφού στη νεότητά του προκαλούσε σε μάχη τον δυνατότερο αυλικό, αλλά ταυτόχρονα αργοκίνητος στο μυαλό και πολύ εύπιστος. Έτσι άφησε τη γυναίκα του να ασκήσει όλη την εξουσία. Την περίοδο που ζούσε ο πατέρας του, η γυναίκα του βρισκόταν σε συνεχείς συνωμοσίες, έτσι ώστε να δώσει αξιώματα στους ευνοούμενους της.
Ανίκανος ηγεμόνας
ΕπεξεργασίαΜετά την άνοδό του στον θρόνο, η κυριότερη ασχολία του ήταν το κυνήγι, με όλες τις κρατικές υποθέσεις να βρίσκονται στα χέρια της συζύγου του και του εραστή της, πρωθυπουργού Μανουέλ ντε Γοδόυ. Ο Γοδόυ κατόρθωσε να έχει με το μέρος του την εύνοια του βασιλικού ζεύγους καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του και το τεράστιο μίσος του διαδόχου τους, Φερδινάνδου.
Στον αντίκτυπο της Γαλλικής Επανάστασης, ο Κάρολος Δ΄ ενοχλήθηκε από τη μερίδα των ανθρώπων, που ήθελαν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις του πατέρα του ακόμη περισσότερο. Αλλά δεν κατάφερε να πάρει μέτρα, διότι βρισκόταν πάντα -έστω και ενστικτωδώς- υπό την επιρροή της συζύγου του και του εραστή της.
Το 1803 έπληξε την τέταρτη κόρη του, Μαρία Λουίζα, η ευλογιά και έστειλε τον γιατρό Φρανθίσκο Χαβιέ δε Μπαλμίς να φέρει από τις Ισπανικές αποικίες το φάρμακο για πρώτη φορά στη χώρα του.
Είχε μια βαθιά πίστη για τον θεϊκό ρόλο, που ήταν απεσταλμένος να πραγματοποιήσει και πίστευε ότι έπρεπε το κράτος του να αποφύγει την υποτέλεια στη Γαλλία. Παρ' όλα αυτά, ο Γοδόυ έφερε την Ισπανία σε συμμαχία με τη Γαλλία, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί από αυτήν μετά τη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης νίκησε, ο Γοδόυ θέλησε να επανέλθει με τη μεριά των Γάλλων, οι οποίοι όμως δεν θεωρούσαν πια την Ισπανία άξια για σύμμαχο. Ο Γοδόυ πλέον έγινε μισητός στους οπαδούς του διαδόχου πρίγκιπα Φερδινάνδου, που ήθελαν συμμαχία με τη Βρετανία.
Παραίτηση
ΕπεξεργασίαΌταν είπαν στον Κάρολο Δ΄ ότι ο γιος του, Φερδινάνδος, κλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα κατά του Γοδόυ, αυτός υποστήριξε τον ευνοούμενό του αντί για τον γιο του. Ο λαός ξεσηκώθηκε και τον ανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του γιου του (1808), ενώ ο Ναπολέων είχε 100.000 στρατιώτες στην Ισπανία.
Κατέφυγε στη Γαλλία αιχμάλωτος του Αυτοκράτορα, παραιτούμενος των δικαιωμάτων του στον ισπανικό θρόνο για λογαριασμό του γιου του, Φερδινάνδο, ο οποίος εκθρονίστηκε δύο μήνες μετά από τον αδελφό του Ναπολέοντα, Ιωσήφ Βοναπάρτη. Δέχθηκε αποζημίωση από τον Γάλλο αυτοκράτορα και έζησε την υπόλοιπη ζωή του αιχμάλωτος μαζί με τη σύζυγό του και τον Γοδόυ, πρώτα στο Κάστρο της Κομπιέν και έπειτα στη Μασσαλία για τρία χρόνια.
Το 1813 ο Ναπολέων συναίνεσε στην επίσημη αναγνώριση του πρίγκιπα Φερδινάνδου ως βασιλιά της Ισπανίας. Ο Κάρολος εκείνο το διάστημα είχε ταξιδεύσει σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης και είχε εγκατασταθεί στο Παλάτσο Μπαρμπερίνι στη Ρώμη από το 1812.
Η σύζυγός του πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1819 και ο Κάρολος απεβίωσε δεκαοκτώ μέρες αργότερα σε ηλικία 70 ετών. Ενταφιάστηκαν στο Εσκοριάλ της Μαδρίτης.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1765 την εξαδέλφη του Μαρία Λουίζα των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φιλίππου της Πάρμας, και απέκτησε 14 παιδιά:
- Κάρολος Κλήμης Αντώνιος δε Πάουλα (1771 - 1774).
- Καρλόττα Ιωακείμη (1775 - 1830), παντρεύτηκε τον Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας.
- Μαρία Λουίζα Καρλόττα (1777 - 1782).
- Μαρία Αμαλία (1779 - 1798), παντρεύτηκε τον θείο της, Αντώνιο Πασχάλη των Βουρβόνων.
- Κάρολος Δομίνικος Ευσέβιος (1780 - 1783).
- Μαρία Λουίζα (1782 - 1824), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Α΄ της Ετρουρίας (Τοσκάνης).
- Κάρολος Φραγκίσκος δε Πάουλα (1783 - 1784).
- Φίλιππος Φραγκίσκος δε Πάουλα (1783 - 1784), δίδυμος του Καρόλου Φραγκίσκου.
- Φερδινάνδος Ζ΄ (1784 - 1833), Βασιλιάς της Ισπανίας. Ήταν ο πατέρας της
- Κάρολος Μαρία (1788 - 1855), Κόμης της Μολίνα.
- Μαρία Ισαβέλλα (1789 - 1848), παντρεύτηκε πρώτα τον Φραγκίσκο Α΄ των Δύο Σικελιών και έπειτα τον κόμη Φραντσέσκο ντελ Μπάλτσο.
- Μαρία Θηρεσία (1791 - 1794), πέθανε από ευλογιά.
- Φίλιππος Μαρία Φραγκίσκος (1792 - 1794).
- Φραγκίσκος δε Πάουλα (1794 - 1865), Δούκας του Κάδιθ.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Historia del Reinado de Carlos IV, by General Gomez de Arteche (5 vols.), in the Historia General de España de la Real Academia de la Historia (Madrid, 1892, etc.).
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 088343146. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020.
- ↑ p10352.htm#i103517. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26 Ιανουαρίου 2018. 500122383. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 6,0 6,1 Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
- ↑ www
.ordens ..presidencia .pt?idc=154 - ↑ tufas
.palma . Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2020..cat /system /documents /attachments /000 /000 /027 /original /51ef57c395415b6dc808842654d4327368bbc4c4 .pdf