Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κάρολος (αποσαφήνιση).

Ο Κάρολος Δ΄, ισπαν. Carlos IV de Borbón (11 Νοεμβρίου 1748 - 20 Ιανουαρίου 1819) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1788 - 1808).

Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Carlos IV (Ισπανικά)
Γέννηση	11  Νοεμβρίου 1748 ή 12  Νοεμβρίου 1748 Πόρτιτσι
Θάνατος	20  Ιανουαρίου 1819 ή 19  Ιανουαρίου 1819 Ρώμη
Τόπος ταφής	Βασιλική Κρύπτη του Εσκοριάλ
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Θρησκεία	Καθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Λουίζα της Πάρμας (από 1765)
Τέκνα	Καρλόττα της Ισπανίας Μαρία Λουΐζα της Ισπανίας Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας Κάρλος Μαρία Μαρία Ισαβέλλα της Ισπανίας Φραγκίσκος του Κάδιξ Ινφάντα Μαρία Αμαλία της Ισπανίας Maria Teresa of Spain Carlos de Borbón Maria Luisa de Borbón Carlos Domingo de Borbón Carlos Francesco de Borbón Felipe Francesco de Borbón Maria Teresa of Spain Felipe de Borbón
Γονείς	Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας και Μαρία Αμαλία της Σαξονίας
Αδέλφια	Μαρία Λουίζα της Ισπανίας Μαρία Ιωσηφίνα της Ισπανίας Φίλιππος της Καλαβρίας Γαβριήλ Αντώνιος της Ισπανίας Αντόνιο Πασκάλ της Ισπανίας Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών Φρανσίσκο Χαβιέ της Ισπανίας
Συγγενείς	Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας (παππούς από την πλευρά του πατέρα)
Οικογένεια	Οίκος των Βουρβώνων-Ισπανίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Γενικός Κυβερνήτης των Φιλιππίνων Monarch of Spain (1788–1808) Βασιλιάς της Ισπανίας (1788–1808) Prince of Asturias (1759–1788)
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Order of Montesa Ιπποτικό Τάγμα της Καλατράβα Τάγμα του Σαντιάγο Τάγμα της Αλκάνταρας Grand Cross of the Sash of the Three Orders Τάγμα του Αγίου Φερδινάνδου και Αξίας
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ήταν ο δεύτερος γιος του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας-Αμαλίας των Βέττιν, κόρης του Φρειδερίκου-Αυγούστου Β΄ εκλέκτορα της Σαξονίας και, ως Αυγούστου Γ΄, βασιλιά της Πολωνίας.

Ο ίδιος, αν και δευτερότοκος, ορίστηκε διάδοχος, αφού ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε διανοητική υστέρηση. Από την πλευρά της μητέρας του είχε πολύ ισχυρή κληρονομιά από τη δυναστεία της Σαξονίας.

Ήταν πολύ δυνατός σωματικά, αφού στην νεότητά του προκαλούσε σε μάχη τον δυνατότερο αυλικό, αλλά ταυτόχρονα αργοκίνητος στο μυαλό και πολύ εύπιστος. Έτσι άφησε τη γυναίκα του Μαρία-Λουίζα, μικρότερη κόρη του θείου του Φιλίππου της Πάρμας, να ασκήσει όλη την εξουσία. Την περίοδο που ζούσε ο πατέρας του, η γυναίκα του βρισκόταν σε συνεχείς συνωμοσίες, έτσι ώστε να δώσει αξιώματα στους ευνοουμένους της.

Η οικογένεια του Καρόλου Δ΄ (Φρανθίσκο Γκόγια, 1800, Ελαιογραφία σε μουσαμά, 280× 336cm, Μουσείο ντελ Πράδο, Μαδρίτη)

Ανίκανος ηγεμόνας

Μετά την άνοδό του στον θρόνο, η κυριότερη ασχολία του ήταν το κυνήγι, με όλες τις κρατικές υποθέσεις να βρίσκονται στα χέρια της συζύγου του και του εραστή της Μανουέλ Γοδόυ. Ο Γοδόυ κατόρθωσε να έχει με το μέρος του την εύνοια του βασιλικού ζεύγους καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του και το τεράστιο μίσος του διαδόχου τους Φερδινάνδου (Ζ' ).

Στον αντίκτυπο της Γαλλικής επανάστασης, ο Κάρολος Δ΄ ενοχλήθηκε από τη μερίδα των ανθρώπων, που ήθελαν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις του πατέρα του ακόμη περισσότερο. Αλλά δεν κατάφερε να πάρει μέτρα, διότι βρισκόταν πάντα -έστω και ενστικτωδώς- υπό την επιρροή της συζύγου του και του εραστή της.

Το 1803 έπληξε την κόρη του Μαρία-Λουίζα η ευλογιά και έστειλε τον γιατρό Φραγκίσκο-Ιαβέρη να φέρει από τις Ισπανικές αποικίες το φάρμακο για πρώτη φορά στην χώρα του.

Είχε μια βαθιά πίστη για τον θεϊκό ρόλο, που ήταν απεσταλμένος να πραγματοποιήσει και πίστευε ότι έπρεπε το κράτος του να αποφύγει την υποτέλεια στη Γαλλία. Παρόλ' αυτά, ο Γοδόυ έφερε την Ισπανία σε συμμαχία με την Γαλλία, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί από αυτήν μετά την μάχη του Τραφάλγκαρ. Όταν ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης νίκησε, ο Γοδόυ θέλησε να επανέλθει με τη μεριά των Γάλλων, οι οποίοι όμως δεν θεωρούσαν πια την Ισπανία άξια για σύμμαχο. Ο Γοδόυ πλέον έγινε μισητός στους οπαδούς τού Φερδινάνδου (Ζ΄), που ήθελαν συμμαχία με τη Βρετανία.

Όταν είπαν στον Κάρολο Δ΄ ότι ο γιος του Φερδινάνδος (Ζ΄) κλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ κατά του Γοδόυ, αυτός υποστήριξε τον ευνοούμενό του αντί για τον γιο του. Ο λαός ξεσηκώθηκε και τον ανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του γιου του (1808), ενώ ο Ναπολέων Α΄ είχε 100.000 στρατιώτες στην Ισπανία.

Κατέφυγε στην Γαλλία αιχμάλωτος του Ναπολέοντα Α΄, παραιτούμενος των δικαιωμάτων του στον Ισπανικό θρόνο για λογαριασμό του Ιωσήφ Βοναπάρτη. Δέχθηκε αποζημίωση από τον Γάλλο αυτοκράτορα και έζησε την υπόλοιπη ζωή του μαζί με τη σύζυγό του και τον Γοδόυ.

Απεβίωσε στη Ρώμη σε ηλικία 70 ετών.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1765 τη Μαρία-Λουίζα των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φιλίππου δούκα της Πάρμας και παιδιά του ήταν:

• Καρλόττα-Χοακίνα 1775-1830, παντρεύτηκε τον Ιωάννη ΣΤ΄ των Μπραγκάνσα βασιλιά της Πορτογαλίας.
• Μαρία-Αμαλία 1779-1798, παντρεύτηκε τον θείο της Αντόνιο-Πασκάλ πρίγκιπα της Ισπανίας.
• Μαρία-Λουίζα 1782-1824, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Α΄ των Βουρβόνων-Πάρμας βασιλιά της Ετρουρίας (Τοσκάνης).
• Φερδινάνδος Ζ΄ 1784-1833, βασιλιάς της Ισπανίας.
• Κάρλος-Μαρία 1788-1855, κόμης της Μολίνα.
• Μαρία-Ισαβέλλα 1789-1848, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ των Βουρβόνων-Ισπανίας βασιλιά των Δύο Σικελιών.
• Φραγκίσκος δε Πάουλα 1794-1865, δούκας του Κάδιθ.
• Κάρολος-Κλήμης 1771-1774, Μαρία-Λουίζα 1777-1782, Κάρολος-Δομίνικος 1780-1783, Κάρολος-Φραγκίσκος δε Πάουλα 1783-1784, Φίλιππος-Φραγκίσκος δε Πάουλα 1783-1784, Μαρία-Θηρεσία 1791-1794, Φίλιππος-Μαρία 1792-1794, απεβίωσαν το πολύ 5 ετών.

Πηγές

• Historia del Reinado de Carlos IV, by General Gomez de Arteche (5 vols.), in the Historia General de España de la Real Academia de la Historia (Madrid, 1892, etc.).