Κάρολος των Βουρβόνων (1788-1855)
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο δον Κάρλος-Μαρία (Carlos María de Borbón, 29 Μαρτίου 1788 – 10 Μαρτίου 1855), ή εξελληνισμένα Κάρολος-Μάριος, από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν κόμης της Μολίνα.
_Version_with_Golden_Fleece_and_Order_of_Charles_III_Collars.svg)
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Καρόλου Δ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας-Λουίζας των Βουρβόνων-Πάρμας, κόρης του Φιλίππου δούκα της Πάρμας.
Έγινε ο πρώτος από τους Καρλιστές διεκδικητές του ισπανικού Στέμματος. Το 1808 ο Ναπολέων Α΄ αυτοκράτορας των Γάλλων έπεισε τον πατέρα τού Κάρλος, Κάρολο Δ΄, και τον πρωτότοκο αδελφό τού Κάρλος, Φερδινάνδο Ζ΄, να απαρνηθούν τα δικαιώματα τους στο ισπανικό Στέμμα. Ο απολυταρχικού χαρακτήρα όμως Κάρλος αρνήθηκε να το κάνει, πιστεύοντας ότι η βασιλεία του είναι απεσταλμένη από τον Θεό.
Παρέμεινε αιχμάλωτος των Γάλλων (1788 - 1814) μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του. Επέστρεψαν στη Μαδρίτη (1814) και ο Κάρλος νυμφεύτηκε την ανιψιά του Μαρία Φραγκίσκη της Μπραγκάνσα (1800 - 1834), κόρη του βασιλιά Ιωάννη ΣΤ΄ και της Καρλόττας αδελφής τού Κάρλος.
Απώλεια των νόμιμων δικαιωμάτων του στον θρόνοΕπεξεργασία
Δεν πήρε αρχικά ενεργό μέρος στη διακυβέρνηση της χώρας και αυτό το εκμεταλλεύτηκε ο αδελφός του βασιλιάς Φερδινάνδος Ζ΄, ώστε αρχικά να παραχωρήσει Σύνταγμα στον λαό. Ο Κάρλος ήταν αμετάπειστος στο ότι η βασιλεία έχει θεία προέλευση και έπρεπε ο βασιλιάς να διοικεί απολυταρχικά, έχοντας μόνος του όλες τις εξουσίες, ενώ υπήρχαν πολλοί συντηρητικοί, που ήθελαν να τον δουν βασιλιά. Στις ταραχές που ξέσπασαν (1820-1823) απειλήθηκε σοβαρά, αλλά δεν δέχθηκε επίθεση.
Τον Μάιο του 1830 ο Φερδινάνδος Ζ΄, που είχε δύο κόρες, δημοσίευσε το «αντίβαρο» του Σαλικού Νόμου, ένα διάταγμα με το οποίο θα μπορούσαν και κόρες με τον σύζυγό τους να διαδεχθούν τον βασιλιά στον θρόνο, κάτι που δεν κατοχυρώθηκε τελικά. Ο Κάρλος ήταν με τις προηγούμενες συνθήκες ο νόμιμος διάδοχος, αφού ο αδελφός του δεν είχε γιους. Οι οπαδοί τού Κάρλος θεώρησαν την «Άδεια» αυτή προϊόν αρρωστημένης σκέψης και πίεζαν προκειμένου να τον ανεβάσουν στην εξουσία, αλλά αυτός δεν ικανοποιείτο μόνο με τα λόγια. Ο Φερδινάνδος Ζ΄, για να απαλλαγεί από αυτόν, τον έστειλε στην Πορτογαλία (Μάρτιος 1833) και σε έναν μήνα τον κάλεσε πίσω να δώσει όρκο πίστης και υποταγής στην κόρη του Ισαβέλλα (Β΄), πριγκίπισσα των Αστουριών, που την ανακήρυξε διάδοχο του, κάτι που ο Κάρλος αμέσως αρνήθηκε.
Αναποτελεσματικές προσπάθειες να γίνει βασιλιάςΕπεξεργασία
Τον Σεπτέμβριο 1833 με τον θάνατο του Φερδινάνδου Ζ΄, η σύζυγός του, Μαρία-Χριστίνα, ανακηρύχθηκε αντιβασίλισσα για λογαριασμό της ανήλικης κόρης της Ισαβέλλας Β΄. Όταν ο εξοργισμένος Κάρλος με δήλωσή του αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ισπανίας σαν Κάρολος Ε΄ , ο στρατός της Μαρίας-Χριστίνας τον απείλησε ότι θα τον συλλάβει. Τότε αυτός κατέφυγε στην Πορτογαλία, όπου κυριαρχούσε άλλος εμφύλιος, την ίδια στιγμή που στην Ισπανία οι Καρλικές δυνάμεις δημιουργούσαν τις πρώτες ταραχές.
Όταν η πλευρά του Μιχαήλ Α΄ της Πορτογαλίας ηττήθηκε στην Πορτογαλία, ο Κάρλος δραπέτευσε στην Αγγλία. Η Αγγλική κυβέρνηση τού πρόσφερε το τεράστιο ποσό των 30.000 λιρών, προκειμένου να απαρνηθεί όλα τα δικαιώματά του στον Ισπανικό και Πορτογαλικό θρόνο, που όμως αρνήθηκε χωρίς συζήτηση. Πέρασε στη Γαλλία, όπου συγκέντρωσε δυνάμεις στα Ανατολικά Πυρηναία.
Εν τω μεταξύ η νύφη του, Μαρία-Χριστίνα, τον αποκήρυξε από όλα τα δικαιώματά του στον Ισπανικό θρόνο, ακόμη και από αυτό του πρίγκιπα (infante), κάτι που επιβεβαιώθηκε και από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας (1837).
Ο Κάρλος έμεινε 5 χρόνια στην Ισπανία, περνώντας επικίνδυνες στιγμές, αφού αναγκαζόταν συχνά να καταφεύγει στους λόφους για να γλυτώσει τη ζωή του. Μερικοί υποστήριζαν τα βασιλικά προνόμια τού Κάρλο, λόγω του ότι ήθελαν περισσότερα προνόμια στις Βασκικές επαρχίες. Υπήρχαν στιγμές που ο Κάρλος έφτασε κοντά στην επιτυχία, με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 1837, όταν ο στρατός του ενώθηκε με αυτόν της Ναβάρας έξω από τα περίχωρα της Μαδρίτης. Ήλπιζε ότι θα καταλάβει την πόλη χωρίς αιματηρή σύγκρουση, κάτι που είδε τελικά ότι ήταν αδύνατο, οπότε λίγες ημέρες μετά ο Κάρλος αποφάσισε να αποσυρθεί.
Ο Κάρλος διόρισε (Ιούνιος 1838) τον Ραφαήλ Μαρότο σαν αρχιστράτηγο. Αυτός τον Φεβρουάριο 1839 πυροβόλησε τέσσερις Καρλιστές στρατηγούς, κάτι που έκανε τον Κάρλο να τον εκδιώξει από τη θέση του. Ο Μαρότο τότε βάδισε στην Τουλούζη, όπου ζούσε ο Κάρλος, τον οποίο και αιχμαλώτισε. Ο Κάρλος αναγκάστηκε να ανακηρύξει ξανά τον Μαρότο αρχιστράτηγο, κάτι που έφερε πολλές δυσαρέσκειες. Τελικά ο Μαρότο (1839), αφού συνεννοήθηκε με τον αρχιστράτηγο της Μαρία-Χριστίνας, εγκατέλειψε τον Κάρλο και τέθηκε στη διάθεση της μεγάλης του αντιπάλου.
Το 1845 παραιτήθηκε από τα δικαιώματά του υπέρ του μεγαλύτερου γιου του, Καρόλου-Λουδοβίκου.
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Νυμφεύθηκε το 1816 την πρώτη σύζυγό του Μαρία Φραγκίσκη της Μπραγκάνσα, κόρη του Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας και απέκτησε τέκνα:
- Κάρολος 1818-1861, κόμης του Μοντεμολίν, άτεκνος.
- Χουάν 1822-1887, κόμης του Μοντιζόν. Είχε δύο γιους.
- Φερδινάνδος 1824-1861, πρίγκιπας της Ισπανίας, άγαμος.
Το 1838 νυμφεύθηκε σε δεύτερο γάμο τη μεγαλύτερη αδελφή της πρώτης συζύγου του, τη Μαρία-Θηρεσία των Μπραγκάνσα, κόρη του Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας, χωρίς να κάνει παιδιά λόγω της μεγάλης ηλικίας της.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- First Carlist WarHolt, Edgar. The Carlist Wars in Spain. Chester Springs, Pennsylvania: Dufour Editions, 1967.
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Carlos-Maria-Isidro-de-Borbon-conde-de-Molina. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10577.htm#i105766. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 p10577.htm#i105766. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2019.
  |
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Infante Carlos, Count of Molina της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |