Εθνικό Πάρκο Σετοναϊκάι
Συντεταγμένες: 34°10′N 133°20′E / 34.167°N 133.333°E
Το Εθνικό Πάρκο Σετοναϊκάι (瀬戸内海国立公園, Setonaikai Kokuritsu Kōen) είναι εθνικό πάρκο, που περιλαμβάνει περιοχές της Εσωτερικής θάλασσας του Σέτο και σε τέσσερεις γειτονικούς νομούς της Ιαπωνίας. Έχει ανακηρυχθεί εθνικό πάρκο από το 1934. Έχει επεκταθεί αρκετές φορές. Περιλαμβάνει περίπου 3,000 νησιά, γνωστά ως νησιά Σετούτσι, [3]συμπεριλαμβανομένου του διάσημου νησιού Ιτσουκουσίμα. Καθώς το πάρκο αποτελείται από πολλές μη γειτνιάζουσες περιοχές και καλύπτει ένα μικρό ποσοστό της συνολικής έκτασης της Εσωτερικής θάλασσας του Σέτο, ο έλεγχος και η προστασία είναι προβληματική, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό της ευρύτερης περιοχής έχει εκβιομηχανιστεί υπερβολικά.[4][5]
| Εθνικό Πάρκο Σετοναϊκάι | |
|---|---|
 | |
  | |
| Χώρα | Ιαπωνία |
| Διοικητική υπαγωγή | Οσάκα, Νομός Χιγκόρο, Νομός Γουακαγιάμα, Οκαγιάμα, Χιροσίμα (νομός), Γιαμαγκούτσι, Τοκουσίμα, Καγκάβα, Εχιμέ, Φουκουόκα και Όιτα |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Εσωτερική Θάλασσα της Ιαπωνίας |
| Χαρακτηρισμός | 16 Μαρτίου 1934[1] |
| Κατηγορία πρ. περιοχής | ΔΕΠΦ κατηγορία 5: Προστατευόμενο φυσικό περιβάλλον[2] |
| Έκταση | 9.037,28 km²[2] |
| Υψηλότερο σημείο | Mount Rokkō |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το 1934, όταν το πάρκο χαρακτηρίστηκε ως το πρώτο εθνικό πάρκο στην Ιαπωνία, η περιοχή ήταν πολύ μικρότερη από αυτή, που είναι τώρα. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, επεκτάθηκε σχεδόν στο ίδιο μέγεθος με τώρα, για να συμπεριλάβει και άλλα διάσημα μέρη της περιοχής. Είναι το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της Ιαπωνίας.
Το 1996, το Ιερό Ιτσουκουσίμα στον νομό Χιροσίμα καταχωρήθηκε ως πολιτιστικός χώρος παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. [6] Είναι γνωστό ως ένα από τα τρία πιο γραφικά σημεία της Ιαπωνίας.
Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, που ήταν μια περίοδος ταχείας οικονομικής ανάπτυξης στην Ιαπωνία, η εκβιομηχάνιση μόλυνε το περιβάλλον. Για παράδειγμα, τα έργα προστασίας στις όχθες των ποταμών, η ρύπανση με την απόρριψη χημικών αποβλήτων και οι καλλιέργειες των αγρών οδήγησαν σε περιβαλλοντική υποβάθμιση. Αυτές οι αλλαγές είχαν επίδραση στο οικοσύστημα και στη ρύπανση των υδάτων. Πρόσφατα, το νερό έχει βελτιωθεί λόγω της απόρριψης λυμάτων υψηλής απόδοσης. [7] [8]
Κλίμα Επεξεργασία
Ο καιρός γύρω από το πάρκο είναι ζεστός καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, επομένως το κλίμα ονομάζεται μεσογειακό κλίμα. Δεδομένου ότι η περιοχή είναι εύκολα προσβάσιμη με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι άνθρωποι έχουν ζήσει στην ακτή, για να εργαστούν στη γη, εκμεταλλευόμενοι τη ζεστασιά. Τα πορτοκάλια μανταρίνι και η γλυκοπατάτα αποτελούν παραδείγματα ειδικών προϊόντων στην περιοχή. Σε σύγκριση με τη Μεσόγειο Θάλασσα, η Εσωτερική Θάλασσα έχει περισσότερα μέταλλα στο νερό, επομένως υπάρχει άφθονο πλαγκτόν. Η ποικιλομορφία των ζωντανών οργανισμών είναι μια από τις γοητεύσεις στο πάρκο.
Τοποθεσίες Επεξεργασία
Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα στο εθνικό πάρκο. Ο Πορθμός Κάνμον είναι ένα από αυτά. Βρίσκεται μεταξύ Χονσού και Κιούσου. Μια κρεμαστή γέφυρα που ονομάζεται Γέφυρα Κάνμον εκτείνεται στο στενό. Το 1973, όταν άνοιξε για το κοινό, ήταν η μεγαλύτερη γέφυρα (0,66 μίλια) στην Ασία. [9]
Οι δίνες του Ναρούτο στο νομό Τοκουσίμα είναι παλιρροϊκές δίνες στα Στενά Ναρούτο, ένα κανάλι μεταξύ Ναρούτο και Αβάτζι στην επαρχία Χιόγκο. Οι δίνες, ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα του νομού, σχηματίζονται λόγω του στενού πλάτους (0,8 μίλια) του στενού και της στάθμης του νερού 5,6 ποδιών μεταξύ της Εσωτερικής Θάλασσας και της Ανοιχτής Θάλασσας, που προκαλείται από την άμπωτη και τη ροή της παλίρροιας. Μερικές φορές δημιουργεί μια δίνη με διάμετρο 100 πόδια. [10]
Εγκαταστάσεις Επεξεργασία
Υπάρχουν εγκαταστάσεις όπου οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν και να μάθουν για τη φύση στο πάρκο. Το Κέντρο Προστασίας της Φύσης του όρους Ρόκκο και το Σπίτι Οδηγών του όρους Ρόκκο στον νομό Χιόγκο είναι μέρη όπου οι άνθρωποι μπορούν να βρουν φυσικά δείγματα του όρους Ρόκκο. [11]
Το Επιχειρηματικό Κέντρο Βασούζαν βρίσκεται στην επαρχία Οκαγιάμα. Βρίσκεται στην κορυφή του όρους Βασούζαν. Βρίσκεται κοντά στη γέφυρα Σέτο-οχάσι, που είναι μια σειρά από δέκα γέφυρες μεταξύ των νομών Οκαγιάμα και Καγκάβα. Το συνολικό μήκος είναι 8,1 μίλια (13,1 χλμ). Από το κέντρο, οι άνθρωποι μπορούν να δουν το πανόραμα της γέφυρας και την Εσωτερική Θάλασσα της Ιαπωνίας. Μπορείτε να μάθετε για τη φύση γύρω από τη γέφυρα και την ιστορία της Εσωτερικής Θάλασσας. [12]
Φυσικές περιοχές Επεξεργασία
- Νησιά : Νησί Αβάτζι (μέρος), Νησιά Μπόγιο, Ιεσίμα, Μιγιατζίμα, Ναοσίμα, Νήσοι Σιβάκου, Σοντοσίμα, Τομογκασίμα
- Βουνά : Όρος Ρόκκο, Όρος Μάγια, Όρος Νόρο
- Στενά : Στενό Ακάσι, Στενό Χόγιο, Στενό Κιτάν, Στενό Ναρούτο, Πορθμός Κάνμον
- Άλλα: υδροστρόβιλοι του Ναρούτο [13]
Πολιτιστικοί χώροι Επεξεργασία
- Ιερά : Ιτσουκουσίμα Τζίντζα, Κοτοχίρα-γκου, Ιερό Μεκάρι
- Ναοί : Φουτάγκο-τζι, Γιασίμα-τζι [13]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ www
.env .go .jp /en /nature /nps /park /setonaikai /point /index .html. - ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.protectedplanet .net /737. - ↑ «Setouchi Islands». Japan National Tourism Organization. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Setonaikai National Park». Ministry of the Environment. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Sutherland, Mary· Britton, Dorothy (1995). National Parks of Japan. Kodansha. σελίδες 125–7.
- ↑ Azimi, Nassrine. The New York Times. “When Nature Is Not Enough.” May 8, 2013.
- ↑ Baeck, Gun Wook; Park, Joo Myun; Hiroaki “Feeding ecology of three tonguefishes, Genus Cynoglossus (Cynoglossidae) in the Seto Inland Sea, Japan. Dec. 2011.
- ↑ Irizuki, Toshiaki, “Anthropogenic impacts on meiobenthic Ostracoda (Crustacea) in the moderately polluted Kasado Bay, Seto Inland Sea, Japan, over the past 70 years.
- ↑ “Shimonoseki: Kanmon Straits” Japan Travel, 2016
- ↑ ”Japan Monthly Web Magazine” Japan National Tourism Organization, 2016
- ↑ “Mt. Rokko Guide House,” Hyogo Prefectural Mt. Rokko Nature Conservation Center and Mt. Rokko Guide House
- ↑ ”Facilities - Setonaikai National Park” Ministry of the Environment, 1 February 2012.
- ↑ 13,0 13,1 «Introducing places of interest: Setonaikai National Park». Ministry of the Environment. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012.