Θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Η '''Θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας''' (PCT) προτείνει ότι οι [[ινδοευρωπαϊκές γλώσσες]]
Βασίζεται σε μια αμφιλεγόμενη για πολλούς σύνθεση [[γλωσσολογία|γλωσσολογικών]] μελετών, αρχαιογενετικών μελετών που υποδεικνύουν ότι το 80% της γενετικής δεξαμενής των Ευρωπαίων έχει παλαιολιθική προέλευση, καθώς και αρχαιολογικών δεδομένων που υποδεικνύουν ευρωπαϊκή [[πολιτισμός (αρχαιολογία)|πολιτισμική]] συνέχεια.
Γραμμή 5:
Οι βασικοί υποστηρικτές είναι οι Ιταλοί γλωσσολόγοι Μάριο Αλινέι (Mario Alinei), Γκαμπριέλε Κόστα (Gabriele Costa) και Τσιτσέρο Πόγκιρκ (Cicero Poghirc) καθώς και Γερμανοί και Βέλγοι αρχαιολόγοι Αλεξάντερ Χάουσλερ (Alexander Hausler) και Μαρσέλ Οτ (Marcel Otte).
Οι υποστηρικτές στιγματίζουν την ανεπάρκεια αποδείξεων μιας ινδοευρωπαϊκής εισβολής την εποχή του χαλκού, την έλλειψη γενετικής αλλαγής από την
Φαίνεται ότι η βασική διαφωνία είναι η χρονική κλίμακα. Οι περισσότεροι σύγχρονοι γλωσσολόγοι θεωρούν ότι σε δέκα χιλιάδες χρόνια θα πρέπει να έχει εκλείψει οποιοσδήποτε συσχετισμός μεταξύ των γλωσσών. Ως εκ τούτου η παλαιολιθική καταγωγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών δίνει στην εξέλιξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών παράλογα μεγάλη ιστορική διάρκεια. Αντίθετα, οι υποστηρικτές της συνέχειας φαίνεται να θεωρούν ότι η γλωσσολογικές μεταβολές έχουν κύρια αιτία κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, διαφορετικά η εξέλιξή τους είναι πολύ περισσότερο συντηρητική. Ως εκ τούτου η καταγωγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών από την εποχή του χαλκού (4η πΧ χιλιετία) έχει ανεπαρκή ιστορική διάρκεια για να δικαιολογήσει την ποικιλία της ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας.
Γραμμή 16:
Τοποθετώντας την άφιξη των Ινδοευρωπαίων την [[4η χιλιετία π.Χ.|4η χιλιετία πΧ]] και την εξέλιξη σε ξεχωριστές γλωσσικές ομάδες την [[3η χιλιετία π.Χ.|3η χιλιετία πΧ]] το επόμενο βήμα της εξέλιξης των γλωσσικών ομάδων στις βασικές μαρτυρούμενες γλώσσες έλαβε χώρα την 2η και 1η πΧ χιλιετία που είναι η [[Εποχή του Χαλκού|εποχή του μπρούντζου]] και του [[Εποχή του Σιδήρου|σιδήρου]]. Για τους οπαδούς της συνέχειας αυτή η χρονολόγηση είναι απαρχαιωμένη και αντίθετη στα αρχαιολογικά δεδομένα.
Μια δεύτερη υπόθεση υπόθεση ασυνέχειας είναι αυτή του αρχαιολόγου [[Κόλιν Ρένφριου]] (Colin Renfrew), o οποίος στο βιβλίο του ''The IE puzzle'' (1987) καταρρίπτoντας την παραδοσιακή θεωρία με αρχαιολογικά δεδομένα πρότεινε μια νέα θεωρία καταγωγής των Iνδοευρωπαίων, την ινδοευρωπαϊκή νεολιθική διασπορά, η οποία βασίζεται στην παρατήρηση ότι η μόνη πιθανή στιγμή στην ευρωπαϊκή προϊστορία που μπορεί να συμπίπτει με μια γιγάντια μεταβολή είναι η αρχή της
Η φιλοσοφία τής θεωρίας είναι ότι οι πρωτοϊνδοευρωπαίοι, αντί για πολεμιστές που εισέβαλαν και κατέλαβαν στρατιωτικά την Ευρώπη, ήταν εφευρέτες της [[γεωργία]]ς που κατέλαβαν την ευρώπη με πολιτισμική και διανοητική ανωτερότητα. Για τους οπαδούς της συνέχειας αυτή η θεωρία δεχόμενη ουσιαστικά νεολιθική πολιτισμική ασυνέχεια δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει:
Γραμμή 45:
#όλοι οι νεολιθικοί πολιτισμοί είναι κατευθείαν συνέχειες των μεσολιθικών ή φτιάχτηκαν από μεσολιθικές ομάδες μετά από νεολιθικοποίηση από λίγους αγρότες της μέσης ανατολής.
Οι συνεχιστές θεωρούν ότι η θεωρία τους έρχεται σε αναλογία και συμφωνία με την θεωρία της Ουραλικής συνέχειας που αναπτύχθηκε την δεκαετία του 70 από αρχαιολόγους και γλωσσολόγους ειδικευμένους στην ουραλική περιοχή της ευρώπης αυτή η θεωρία αξιώνει
Οι συνεχιστές επίσης σημειώνουν ότι η
Οι συνεχιστές διαπιστώνουν το πρωτοϊνδοευρωπαϊκό λεξιλόγιο κοινό σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες αποτελείται από έννοιες που σχετίζονται με τον πολιτισμό της παλαιολιθικής εποχής. Λέξεις που σχετίζονται με την τεχνολογία της μεσολιθικής εποχής είναι διαφοροποιημένες για τις διάφορες ομάδες γλωσσών (πράγμα που σημαίνει ότι είχαν ήδη διαχωριστεί) και το γεγονός ότι λέξεις σχετικές με την γεωργική ορολογία είναι διαφορετικές για τις διάφορες γλώσσες (γεγονός που καταρρίπτει πολύ καθαρά την θεωρία του Renfrew)
Οι συνεχιστές γενικά θεωρούν ότι τα σύνορα όπως προκύπτουν από την αρχαιολογία ουσιαστικά συμπίπτουν με τα γλωσσικά σύνορα και ανάλογα με το χρονικό βάθος, την σπουδαιότητα και την σταθερότητα αυτών των πολιτισμικών συνόρων μπορούν να ειδωθούν ως σύνορα γλωσσικών οικογενειών, ομάδων ή διαλέκτων. Η
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
| |||