Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διορθωση κάποιων σημαντικών λαθών
ανάπτυξη του άρθρου
Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Thucydides Manuscript crop.jpg|thumb|250px|Χειρόγραφο του 10ου αιώνα με απόσπασμα από την Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου]]
Το έργο '''Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου''' είναι η εξιστόρηση της [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|σύγκρουσης]] μεταξύ [[Αθήνα|Αθήνας]]-[[Αθηναϊκή Συμμαχία|Αθηναϊκής Συμμαχίας]] και της [[Σπάρτη|Σπάρτης]]-[[Πελοποννησιακή Συμμαχία|Πελοποννησιακής Συμμαχίας]] η οποία άρχισε το [[431]] π.Χ. ΣυγγραφείςΣυγγραφέας του έργου αυτού ήταν ο Αθηναίος πολιτικός [[Θουκυδίδης]]. Είναι ευρύτερα αποδεκτό ως ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά κείμενα, και με την αρτιότητα και νηφαλιότητα συγγραφής του θεωρείται ως η πρώτη επιστημονικά γραμμένη ιστορική μελέτη.
 
Αν και φαίνεται πως ο Θουκυδίδης εργάστηκε για το έργο του σε όλο το διάστημα από την έναρξη του πολέμου έως το [[399 π.Χ.]], δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την αφήγησή του η οποία σταματά απότομα μετά τα γεγονότα του [[411 π.Χ]].<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' (1972), σ. 440</ref> Συνέχεια του έργου του Θουκυδίδη είναι τα ''[[Ελληνικά (Ξενοφώντος)|Ελληνικά]]'' του [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]], των οποίων το πρώτο μέρος εξιστορεί τον Πελοποννησιακό πόλεμο, από το σημείο που σταμάτησε ο Θουκυδίδης.
 
==Περίληψη του έργου==
Το έργο ξεκινά με το κλασσικό προοίμιο, για να ακολουθήσει η "Αρχαιολογία". Αυτή είναι μια επιτομή της προγενέστερης ελληνικής ιστορίας, στηριγμένη πιο πολύ σε ενδείξεις, που έχει σκοπό να δείξει πόσο σημαντικότερος ήταν ο Πελοποννησιακός πόλεμος από τις προγενέστερες συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένων των [[Περσικοί πόλεμοι|Μηδικών]]. Στη συνέχεια, ο Θουκυδίδης εκθέτειτ ις μεθοδολογικές του αρχές για την εξακρίβωση της αλήθειας και διαχωρίζει την πραγματική αιτία του πολέμου, δηλαδή το φόβο της Σπάρτης μπροστά στην αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας, από τις αφορμές του (Κερκυραϊκά, Ποτειδεατικά επεισόδια). Μετά την εξιστόρηση των αφορμών του πολέμου που αναφέρθηκαν παραπάνω, εξιστορείται η ταχύτητατη πορεία ανόδου της ισχύος της Αθήνας στο διάστημα μεταξύ του τέλους των Μηδικών και της αρχής του Πελοποννησιακού πολέμου. Με τις τελευταίες πολιτικές ενέργειες των αντιπάλων, πριν αρχίσουν οι εχθροπραξίες, κλείνει το πρώτο βιβλίο του έργου.<ref name="IEE441">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' (1972), σ. 440</ref>
 
Από το δεύτερο βιβλίο ξεκινά η περιγραφή του πολέμου, οργανωμένη σε καλοκαίρια και χειμώνες, έως τη νίκη των Αθηναίων στο Κυνός Σήμα και την ανακατάληψη της [[Κύζικος|Κυζίκου]] το 411 π.Χ. Με ένα δεύτερο προοίμιο, συμπληρώνει τα αυτοβιογραφικά του στοιχεία και εξηγεί γιατί θεωρεί όλες τις επιμέρους εχθροπραξίες ως μέρη ενός ενιαίου πολέμου. Σποραδικά, και για ειδικούς λόγους, ο Θουκυδίδης καταφεύγει σε παρεμβολές για να περιγράψει τη συνοπτική ιστορία ξένων κρατών, παλαιότερα ιστορικά γεγονότα, χαρακτηρίζει πολιτικά πρόσωπα. Σε άλλες παρεκβάσεις περιγράφονται ο φοβερός λοιμός (επιδημία) του [[430]] π.Χ. και οι συνέπειες των εμφυλίων πολέμων στην ανθρώπινη ηθική.<ref name="IEE441"/>
 
==Πηγές του Θουκυδίδη==
Μιας και ο πόλεμος ήταν σύγχρονος του Θουκυδίδη, η κύρια πηγή του ήταν οι πληροφορίες που συνέλεξε ο ίδιος από αξιόπιστα πρόσωπα και οι λίγες επίσημες συνθήκες μεταξύ των [[Πόλις|πόλεων - κρατών]]. Για το διάστημα 424 - 404 π.Χ., οπότε ήταν εξόριστος από την Αθήνα, ήταν αναγκασμένος να πληροφορείται τα της πατρίδας του από έμμεσες πηγές. Προφανώς μπορούσε να παίρνει εύκολα πληροφορίες από γνωστούς του γιατί η απουσία του δεν φαίνεται να επηρέασε τη γνώση του για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα του. Επίσης, η εξορία του θα του έδινε τη δυνατότητα να παίρνει πιο εύκολα στοιχεία από την Πελοποννησιακή πλευρά.<ref name="IEE441"/>
 
==Υποσημειώσεις==
<references/>
 
==Βιβλιογραφία==
*''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, 1972, τ. Γ2.
 
{{επέκταση}}