Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Περίληψη του έργου: λάθος στη βιβλιογραφία |
Διάδοση του έργου, συνεχιστές, επιδράσεις στη μετέπειτα ιστοριογραφία |
||
Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Thucydides Manuscript crop.jpg|thumb|250px|Χειρόγραφο του 10ου αιώνα με απόσπασμα από την Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου]]
Το έργο '''Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου''' είναι η εξιστόρηση της [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|σύγκρουσης]] μεταξύ [[Αθήνα|Αθήνας]]-[[Αθηναϊκή Συμμαχία|Αθηναϊκής Συμμαχίας]] και της [[Σπάρτη|Σπάρτης]]-[[Πελοποννησιακή Συμμαχία|Πελοποννησιακής Συμμαχίας]] η οποία άρχισε το [[431]] π.Χ. Συγγραφέας του έργου αυτού ήταν ο Αθηναίος πολιτικός [[Θουκυδίδης]]. Είναι ευρύτερα αποδεκτό ως ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά κείμενα, και με την αρτιότητα και νηφαλιότητα συγγραφής του θεωρείται ως η πρώτη επιστημονικά γραμμένη ιστορική μελέτη.
Αν και φαίνεται πως ο Θουκυδίδης εργάστηκε για το έργο του σε όλο το διάστημα από την έναρξη του πολέμου έως το [[399 π.Χ.]], δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την αφήγησή του η οποία σταματά απότομα μετά τα γεγονότα του [[411 π.Χ.]]<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' (1972), σ. 440</ref> Συνέχεια του έργου του είναι τα ''[[Ελληνικά (Ξενοφώντος)|Ελληνικά]]'' του [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]], των οποίων το πρώτο μέρος εξιστορεί τον Πελοποννησιακό πόλεμο, από το σημείο που σταμάτησε ο Θουκυδίδης.▼
==Περίληψη του έργου==
Γραμμή 8 ⟶ 6 :
Από το δεύτερο βιβλίο ξεκινά η περιγραφή του πολέμου, οργανωμένη σε καλοκαίρια και χειμώνες, έως τη νίκη των Αθηναίων στο Κυνός Σήμα και την ανακατάληψη της [[Κύζικος|Κυζίκου]] το 411 π.Χ. Με ένα δεύτερο προοίμιο, συμπληρώνει τα αυτοβιογραφικά του στοιχεία και εξηγεί γιατί θεωρεί όλες τις επιμέρους εχθροπραξίες ως μέρη ενός ενιαίου πολέμου. Σποραδικά, και για ειδικούς λόγους, ο Θουκυδίδης καταφεύγει σε παρεμβολές για να περιγράψει τη συνοπτική ιστορία ξένων κρατών, παλαιότερα ιστορικά γεγονότα, χαρακτηρίζει πολιτικά πρόσωπα. Σε άλλες παρεκβάσεις περιγράφονται ο φοβερός λοιμός (επιδημία) του [[430 π.Χ.]] και οι συνέπειες των εμφυλίων πολέμων στην ανθρώπινη ηθική.<ref name="IEE441"/>
▲Αν και φαίνεται πως ο Θουκυδίδης εργάστηκε για το έργο του σε όλο το διάστημα από την έναρξη του πολέμου έως το [[399 π.Χ.]], δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την αφήγησή του η οποία σταματά απότομα μετά τα γεγονότα του [[411 π.Χ.]]<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' (1972), σ. 440</ref>
==Πηγές του Θουκυδίδη==
Μιας και ο πόλεμος ήταν σύγχρονος του Θουκυδίδη, η κύρια πηγή του ήταν οι πληροφορίες που συνέλεξε ο ίδιος από αξιόπιστα πρόσωπα και οι λίγες επίσημες συνθήκες μεταξύ των [[Πόλις|πόλεων - κρατών]]. Για το διάστημα 424 - 404 π.Χ., οπότε ήταν εξόριστος από την Αθήνα, ήταν αναγκασμένος να πληροφορείται τα της πατρίδας του από έμμεσες πηγές. Προφανώς μπορούσε να παίρνει εύκολα πληροφορίες από γνωστούς του γιατί η απουσία του δεν φαίνεται να επηρέασε τη γνώση του για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα του. Επίσης, η εξορία του θα του έδινε τη δυνατότητα να παίρνει πιο εύκολα στοιχεία από την Πελοποννησιακή πλευρά.<ref name="IEE441"/>
==Διάδοση του έργου, συνεχιστές, επιδράσεις στη μετέπειτα ιστοριογραφία==
Δεν είναι γνωστό ποιός ανέλαβε να εκδώσει την ημιτελή ''Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου'', μετά το θάνατο του συγγραφέα. Είναι πάντως βέβαιο ότι έγινε σύντομα και χωρίς καμμία επέμβαση στο περιεχόμενο. Το έργο διαδόθηκε πολύ γρήγορα και συνάντησε μεγάλη επιτυχία, όπως δείχνει και ο αριθμός των συγγραφέων εκείνης της εποχής που αποφάσισαν να το συνεχίσουν (εκτός του Ξενοφώντα, γνωρίζουμε τους [[Θεόπομπος ο Χίος|Θεόπομπο]], [[Κράτιππο]], καθώς και τον ανώνυμο συγγραφέα της Οξυρρύγχου). Έχουν διασωθεί τα ''[[Ελληνικά (Ξενοφώντος)|Ελληνικά]]'' του [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]], των οποίων το πρώτο μέρος εξιστορεί τον Πελοποννησιακό πόλεμο, από το σημείο που σταμάτησε ο Θουκυδίδης.<ref name="IEE447">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'' (1972), σ. 447</ref>
Στους μετέπειτα αιώνες, δεν υπήρξε κανείς που να αμφισβητήσει την αξιοπιστία του έργου και η κριτική επικεντρώθηκε στη ύφος του, με άλλους να το επαινούν και να το μιμούνται, και άλλους να το επικρίνουν. Στην [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|αυτοκρατορική ρωμαϊκή εποχή]], γίνεται ανάγνωσμα στα σχολεία και η χρήση του συνεχίζεται και στη [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινή εποχή]]. Στο νεότερο Δυτικό κόσμο, ο Θουκυδίδης έγινε γνωστός στα μέσα του 15ου αι.<ref name="IEE447"/>
Από τους μεταγενέστερους ιστορικούς, μεταξύ άλλων, επηρεάστηκαν άμεσα από το έργο του Θουκυδίδη οι εξής:
*[[Πολύβιος]]
*[[Σαλλούστιος]]<ref>Syme, Ronald. ''Sallust'', University of California Press, 2002, σ. 54-56. ISBN 0-520-23479-0</ref>
*[[Ευνάπιος]]<ref>Rohrbacher, David. ''The Historians of Late Antiquity'', Routledge, 2002, σ. 71, 184</ref>
*[[Πρίσκος (ιστορικός)|Πρίσκος]], του οποίου η αφήγηση της πολιορκίας της [[Νις|Ναϊσσού]] από τον [[Αττίλας|Αττίλα]] έχει ως πρότυπο την πολιορκία των Πλαταιών,<ref>Rohrbacher, David. ''The Historians of Late Antiquity'', Routledge, 2002, σ. 91-92</ref><ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 24-25, 49</ref>
*[[Προκόπιος]],<ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 24-25, 49, 79</ref>
*[[Αγαθίας]],<ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 100</ref>
*[[Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός|Καντακουζηνός]],<ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 323, 325</ref>
*[[Λαόνικος Χαλκοκονδύλης]],<ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 344</ref>
*[[Κριτόβουλος]].<ref>Hunger (1992), τ. Β', σ. 361-362</ref>
Η μεγάλη αξία του έργου συνεχίζει να εκτιμάται έως σήμερα.
==Υποσημειώσεις==
{{reflist|2}}
==Βιβλιογραφία==
*''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, 1972,
*Hunger, Herbert. ''Βυζαντινή λογοτεχνία'' - η λόγια και κοσμική γραμματεία των Βυζαντινών'', 1978, Μορφωτικό ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1992.
*Rohrbacher, David. ''The Historians of Late Antiquity'', Routledge, 2002. ISBN 0-415-20458-5, ISBN 0-415-20459-3.
{{επέκταση}}
| |||