Μάχη της Ραφίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Η μάχη: ξαναγράψιμο
→‎Η μάχη: τελικές διορθώσεις
Γραμμή 13:
 
==Η μάχη==
Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στις [[22 Ιουνίου]] του [[217 π.Χ.]], κοντά στη μικρή πόλη Ραφία (σημερινή [[Ράφα]], στη [[Λωρίδα της Γάζας]]).
 
Ο Αντίοχος ηγήθηκε του δεξιού κέρατος (άκρου) της παράταξής του, με το μεγαλύτερο μέρος του ιππικού
(4.000 άντρες) και 60 ελέφαντες. βασιλιάδες χώρισαν τους ελέφαντές τους στα άκρα των στρατιών. Απέναντί του, η αριστερή πτέρυγα του αιγυπτιακού στρατού, με επικεφαλής τον Πτολεμαίο, διέθτεδιέθετε μόλις 3.000 ιππείς και 40 ελέφαντες. Χάρις στην τοπική αριθμητική του υπεροχή, ο Αντίοχος άρχισε με νίκη στην αρχή της μάχης, αναγκάζοντας το ιππικό του αντιπάλου του να υποχωρήση και τον ίδιο τον Πτολεμαίο να μετακινηθεί στο κέντρο της παράταξής του, όπου μάχονταν οι φάλαγγες του πεζικού. Την ίδια στιγμή, ο [[Θεσσαλία|Θεσσαλός]] Εχεκράτης, επικεφαλής του αιγυπτιακού ιππικού στο δεξιό άκρο της παράταξης, νικούσε τους ιππείς του αντιόχουΑντιόχου και τους εξανάγκαζε σε υποχώρηση. Έτσι λοιπόν, το δεξιό κέρας κάθε στρατού νικούσε το αριστερό του άλλου και το απωθούσε από το πεδίο της μάχης.
 
Η αποφασιστική στιγμή, η οποία έκρινε όλη τη μάχη, ήρθε όταν ο Πτολεμαίος, επικεφαλής του πεζικού του στο κέντρο της παράταξης, επιτέθηκε κατά του αντίπαλου πεζικού. Εκεί, η μεγάλη αριθμητική υπεροχή του (45.000 έναντι 30.000), σε συνδυασμό με την καλύτερη εκπαίδευση των ελλήνων και γηγενών πεζικάριων του Πτολεμαίου, έκριναν τη σύγκρουση.<ref name="IEE431"/> Ο στρατός του Αντιόχου τράπηκε σε φυγή, πριν ο βασιλιάς προλάβει να επιστρέψει από την καταδίωξη του αιγυπτιακού αριστερού κέρατος. Οι απώλειες του σελευκιδικού στρατού έφτασαν τις 10.000 άντρες και 4.000 αιχμαλώτους, ενώ ο πτολεμαϊκός στρατός έχασε μόνο 2.000 άντρες.<ref name="IEE432">''Ιστορία του Ελληνικού έθνους'' (1973), σ. 432</ref>
 
Μετά την ήττα του και τις μεγάλες απώλειες του στρατού του, ο Αντίοχος Γ' δεν μπορούσε πια να συνεχίσει τον πόλεμο και αποσύρθηκε από τη Νότια Συρία. Στις διαπραγματεύσεις ειρήνης που ακολούθησαν, ο Πτολεμαίος Δ' έδειξε μετριοπάθεια και αρκέστηκε στην αναγνώριση της πτολεμαϊκής κυριαρχίας στη νότιαΝότια Συρία. Μέχρι το θάνατό του ([[204 π.Χ.]]), η επαρχία της Νότιας Συρίαςαυτή παρέμεινε υπό αιγυπτιακό έλεγχο.<ref name="IEE432"/>
 
==Υποσημειώσεις και βιβλιογραφία==