Αφού ο Σελευκίδης βασιλιάς νίκησε τους Ιουδαίους και τους υπέταξε, εξασφάλισε τα δυτικά σύνορα του κράτους του. Την άνοιξη του ιδίου έτους (131 π.Χ.) συγκέντρωσε ένα κολοσσιαίο στρατό 80.000 ανδρών (3.000 Ιουδαίοι, 45.000 Έλληνες από την [[Αντιόχεια]], τη Βέροια ([[ΧαλέπιΒέροια Συρίας|Βέροια]] (Αλέπο), τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] και άλλες συριακές και μικρασιατικές πόλεις καθώς και ντόπιοι) με σκοπό την ανακατάληψη των ανατολικών επαρχιών. Με τρεις νικηφόρες μάχες ο σελευκιδικός στρατός συνέτριψαν τους Πάρθους (οι οποίοι έχασαν 34.000 άνδρες) και ανέκτησε τη Μεσοποταμία και τη Μεγάλη Μηδία. Έντρομοι οι Πάρθοι αποτραβήχθηκαν στην κοιτίδα τους για ανασυγκρότηση, ενώ ο Φραάτης πρότεινε σύναψη ειρήνης στον Αντίοχο. Αυτός την απέρριψε αλαζονικά, απαιτώντας από τους Πάρθους να αποσυρθούν μόνιμα στη στέππα. Τελικά ο χειμώνας του 130 π.Χ. ανέστειλε τις εχθροπραξίες. Ο Αντίοχος διέπραξε το σφάλμα να απλώσει αρκετά σε έκταση το στράτευμά του στην Μηδία. Λέγεται ότι οι ντόπιοι, ενοχλημένοι από την παρουσία του ισχυρού ελληνικού στρατού, κάλεσαν τους συγγενεύοντες φυλετικά Πάρθους.
