Φερδινάνδος Β΄ των Δύο Σικελιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Okle (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 1755695 από τον Okle (Συζήτηση χρήστη:Okle)
Γραμμή 1:
[[Image:Ferdinando_II_delle_Due_Sicilie.jpg|thumb|right|200px|Φερδινάνδος Β' των δύο Σικελιών]]
Ο '''Φερδινάνδος Β'''' ([[1810]] - [[1859]]) υπήρξε βασιλιάς των δύο Σικελιών ([[1830]] - [[1859]]). ΓεννηθείςΓεννήθηκε στο [[Παλέρμο]], υιός και διάδοχος του [[Φραγκίσκος Α' των δύο Σικελιών|Φραγκίσκου Α' των δύο Σικελιών]] και της [[Μαρία Ισαβέλλα της Ισπανίας|Μαρίας Ισαβέλλας της Ισπανίας.]]
 
ΤαΣτα νεανικά του χρόνια ήταν πολύ δημοφιλής. Οι προοδευτικές του ιδέες οδήγησαν τον λαό να του δώσει τον χαρακτηρισμό ''Λαζαρόνι'', που ήταν μια από τις κατώτερες τάξεις της ΝαπολιτσιάνικηςΝαπολιτάνικης κοινωνίας.
 
Διαδεχόμενος τον πατέρα του στον θρόνο υπέγραψε έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο έδινε προτεραιότητα σε θέματα δικαιοσύνης, αναμόρφωσης των οικονομικών και γενικά κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να επουλώσει τις πληγές που άφησαν οι προγενέστεροι του. Έκανε ό,τι το καλύτερο δυνατό για να ικανοποιήσει και τον λαό του και την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]. Μείωσε τους φόρους και τις δαπάνες, κατασκεύασε το πρώτο σιδηροδρομικό δίκτυο και το πρώτο [[ατμόπλοιο]] σε όλη την Ιταλική χερσόνησο.
Γραμμή 8:
==Αυταρχική διακυβέρνηση==
 
Το [[1837]], αντιστράφηκαν τα πράγματα, όταν κατέπνιξε βίαια επαναστατικό κίνημα στην [[Σικελία]] που ζητούσε [[Σύνταγμα]] και εκδημοκρατισμό του θεσμού της βασιλείας. Τον Σεπτέμβριο του [[1847]], επαναστάσεις στο [[Ρήγιο]] και στην [[Καλαβρία]] καταστάλθηκαν από τον στρατό του, ενώ η επανάσταση ([[1848]]) στο [[Παλέρμο]] της Σικελίας στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει μια σειρά επαναστατικών κινημάτων την ίδια χρονιά σε όλα τα βασίλεια της [[Ευρώπη|Ευρώπης]]. Ο Φερδινάνδος πιέστηκε να δημιουργήσει Σύνταγμα στα πρότυπα του καταστατικού που είχε υπογράψει το [[1830]].
μια σειρά επαναστατικών κινημάτων την ίδια χρονιά σε όλα τα βασίλεια της [[Ευρώπη|Ευρώπης]]. Ο Φερδινάνδος πιέστηκε να δημιουργήσει Σύνταγμα στα πρότυπα του καταστατικού που είχε υπογράψει το [[1830]].
 
Μια διαφωνία για την μορφή του όρκου των μελών του Κοινοβουλίου έκανε τον βασιλιά να αρνηθεί το Σύνταγμα, οπότε διέλυσε το Κοινοβούλιο ([[1849]]) και ξέσπασαν νέες ταραχές. Η [[Σικελία]] κήρυξε την ανεξαρτησία της σαν δημοκρατία υπό τον Ρουτζέρο Σέτιμο και τον βασιλιά έκπτωτο ([[13 Απριλίου]] [[1848]]). Ο Φερδινάνδος ετοίμασε στρατό 20.000 ανδρών υπό την ηγεσία του στρατηγού Κάρλο Φιλανγκιέρι, ώστε να καταπνίξει την Σικελική επανάσταση, επαναφέροντας την Σικελία υπό το [[απολυταρχία|απολυταρχικό]] του
Γραμμή 18 ⟶ 17 :
==Αντιδράσεις από την Αγγλία==
 
Το [[1850]], επισκέφθηκε την Σικελία ο Άγγλος πρωθυπουργός [[Γουλιέλμος Γλάδστων]], ο οποίος βλέποντας τις αθλιότατες για τους κατοίκους συνθήκες στο βασίλειο της Νάπολης άρχισε να μειώνει την υποστήριξη που είχε απέναντι στον Φερδινάνδο και να παίρνει τελικά το μέρος των επαναστατών. Με μια σειρά γραμμάτων του προς το φιλο-βουρβονικόβουρβωνικό Αγγλικό κοινοβούλιο τονίζει ότι είναι ανάγκη να περιοριστεί η ασυδοσία του, στην ανάγκη και να ανατραπεί. Η απώλεια της στήριξης των Άγγλων θα είναι τελικά αιτία αμέσως μετά τον θάνατο του το βασίλειο του να καταληφθεί και να προσαρτηθεί στο βασίλειο του Πεδεμοντίου, με την δημιουργία του σύγχρονου Ιταλικού κράτους.
σύγχρονου Ιταλικού κράτους.
 
Η αυξανόμενη αντιπάθεια της Αγγλικής κυβέρνησης απέναντι του θα είναι αιτία να αποσύρει η [[Αγγλία]] μαζί με την [[Γαλλία]] τους πρεσβευτές της από αυτόν ([[1856]]), ενώ την ίδια χρονιά δέχεταιγίνεται εναντίον του δολοφονική απόπειρα από κάποιον στρατιώτη.
 
==Κληρονόμοι==