Ιωάννης Μαυρομιχάλης (Σκυλογιάννης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 1:
Η προεπαναστατική δράση των [[Μαυρομιχαλαίοι|Μαυρομιχαλαίων]] αρχίζει με τον '''Ιωάννη Μαυρομιχάλη''' ή αλλιώς '''Σκυλογιάννη''' ([[1726]]-[[1769]]).
 
Αυτός, παίρνοντας μέρος στην [[ορλωφικά|επανάσταση του Ορλώφ]], πολιόρκησε τη [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Μεθώνη]] και την [[Κορώνη]]. Όμως, από τα ελάχιστα πλοία και τον ολιγάριθμο [[ρωσίαΡωσία|ρωσικό]] στρατό που στάλθηκαν για ενίσχυση των επαναστατών, παρά των συμφωνημένων, διαφώνησε με τους απεσταλμένους της Αυτοκράτειρας [[Αικατερίνη Β' της Ρωσίας|Αικατερίνης Β΄]]. Έτσι όταν πληροφορήθηκε ότι οθωμανικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Αλβανό [[Χατζή Οσμάν]] εισέβαλλεεισέβαλε στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], έλυσε την πολιορκία των δύο φρουρίων και άρχισε να παίρνει όλα τα δυνατά μέτρα συγκεντρώνοντας τους άνδρες του στη περιοχή του Αλμυρού, για την προστασία της [[Μάνη|Μάνης]].
 
Έχοντας υπό την ηγεσία του σώμα 400 Μανιατών, έδωσε γενναία αλλά άνιση μάχη, επί τριήμερο, στο Ριζόμυλο, νότια του Νησιού (=[[Μεσσήνη|Μεσσήνης]]), προσπαθώντας να ανακόψει πολυπληθέστερο στρατό 8.000 Αλβανών, ερχόμενων από τη Μεθώνη. Μόλις 24 Μανιάτες με τον αρχηγό τους επέζησαν από τη μάχη αυτή όπου συνέχισαν σε οχυρωμένους σε πύργους του Νησιού, ιδιαίτερα από τον Μελίπυργο την απεγνωσμένη άμυνα επί ακόμη ένα διήμερο, επιφέροντας σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Στην μάχη εκείνη σκοτώθηκε και ο Γεώργιος Φλέσσας, παππούς του [[Παπαφλέσσας|Παπαφλέσσα]]. Διαπιστώνοντας όμως ο εχθρός το αδύνατο της κατάληψης του Μελίπυργου πυρπόλισανπυρπόλησαν αυτό εξαναγκάζοντας τους υπερασπιστές του να εξέλθουν ξιφήρεις εν μέσω του εχθρού και να πέσουν όλοι ηρωικά μαχόμενοι.
 
Κατά μία παράδοση, πιάστηκε ζωντανός ο ίδιος ο Σκυλογιάννης μαζί με έναν από τους γιούς του. Κατ΄ άλλη μόνο ο ένας από τους γιους του Μαυρομιχάλη που φέρεται να εξισλαμίστηκε και να διορίστηκε αργότερα Σουκιούρ-μπεης στο Αιγαίο. Στη συνέχεια το Νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Αλβανούς.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Τόμος ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, 1972, σελ. 75</ref><ref>Για το οτι ο Σκυλογιάννης δεν πιάστηκε στο Μελίπυργο, όπως αναφέρει η εναλλακτική εκδοχή, βλ. και Ι. Σφηκόπουλος, ''Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά'', Αθήναι, 1968, 1987 (β' έκδοση), σελ. 353</ref>