Αποκαθήλωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Προσθ. στην εισαγ. |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Rosso Fiorentino 002.jpg|thumb|right|200px|Αποκαθήλωση, πίνακας του [[Ρόσο Φιορεντίνο]] (1521)]]
Η '''Αποκαθήλωση'''
Η Αποκαθήλωση έγινε με πρωτοβουλία του [[Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας|Ιωσήφ από την Αριμαθαία]] και του [[Νικόδημος|Νικόδημου]], και οι δύο Ιουδαίοι άρχοντες, κρυφοί μαθητές του Χριστού, σύμφωνα με τις σχετικές επ΄ αυτού αναφορές των [[Ευαγγέλια|ευαγγελίων]], (Ματθ. 27, Μαρκ. 15, Λουκά 23 και Ιωάν 19.) οι οποίοι στη συνέχεια αφού το τύλιξαν με "σινδόνη καθαρά" το απόθεσαν στο κενό μνημείο που διατηρούσε υπό την κατοχή του ο πρώτος.
Το γεγονός αυτό αποτελεί και τον κεντρικό σημείο της εκκλησιαστικής "τελετής της Αποκαθήλωσης" που ανάγεται στον εσπερινό της Μεγάλης Παρασκευής και που τελείται το πρωί της ίδιας ημέρας περί την 10.00 - 11.00 ώρα.
== Η Αποκαθήλωση στη τέχνη ==
Η Αποκαθήλωση απεικονίζεται συχνά στην τέχνη. Έγινε δημοφιλές θέμα στη [[Βυζαντινή τέχνη]] από το 9ο αιώνα, ενώ στη Δύση από το 10ο. Αποτελεί το δέκατο τρίτο στάδιο των [[Σταθμοί του Σταυρού|Σταθμών του Σταυρού]].
Άλλα πρόσωπα που δεν αναφέρονται στα ευαγγέλια, αλλά περιλαμβάνονται συχνά σε απεικονίσεις της Αποκαθήλωσης είναι ο [[Ιωάννης ο Ευαγγελιστής]], ο οποίος ορισμένες φορές εικονίζεται να στηρίζει μία μισολιπόθυμη [[Παναγία]], όπως για παράδειγμα στην [[Αποκαθήλωση (Ροζιέ βαν ντερ Βάιντεν)|πίνακα «Αποκαθήλωση» του Ροζιέ βαν ντερ Βάιντεν]], αλλά και η [[Μαρία Μαγδαληνή|Μαρία η Μαγδαληνή]]. Στα Ευαγγέλια αναφέρεται ένας αδιευκρίνιστος αριθμός γυναικών που παρακολούθησαν τη Σταύρωση, στον οποίο περιλαμβάνονται οι [[Τρεις Μαρίες]] και η [[Σαλώμη (μυροφόρος)|Σαλώμη]] ([[Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον|Κατά Μάρκον]] 15,40), ενώ αναφέρουν επίσης ότι η Παναγία αλλά και η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν παρούσες στην [[Ταφή του Ιησού]] (Κατά Μάρκον 15,47). Αυτές, αλλά και κάποιες άλλες γυναίκες καθώς και κάποιοι ανώνυμοι άντρες που βοηθούν στην Αποκαθήλωση, εμφανίζονται συχνά στα διάφορε έργα τέχνης.<ref>G. Schiller, ''Iconography of Christian Art'', Τόμος. II, 1972 (αγγλική μετάφραση από τα γερμανικά), Lund Humphries, Λονδίνο, σελ.164, ISBN 853313245</ref>
| |||