Λοξοδρομία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον [[ναυτικός|ναυτικό]] όρο ''λoξοδρομική πλεύση'' ή ''λοξοδρομικός πλους'' ή απλούστερα '''Λοξοδρομία''' (plain sailing ή mercator's sailing ή Rhumb line)* χαρακτηρίζεται αφενός μεν ο πλους εκείνος που πραγματοποιεί ένα [[πλοίο]] από ένα σημείο της Γης σε άλλο, πλέοντας με σταθερή [[πορεία πλοίου|πορεία]] ακολουθώντας έτσι μια [[καμπύλη]], καλούμενη ''λοξοδρομική καμπύλη'', που τέμνει τους [[μεσημβρινός|μεσημβρινούς]] υπό σταθερή [[γωνία]], αφετέρου η κατ΄ ενάντια του ανέμου πλεύση κυρίως [[ιστιοφόρο|ιστιοφόρου]] που ακολουθεί πορεία τεθλασμένης γραμμής κοινώς λεγόμενη "''με βόλτες''" ή "''με λούγκα βόλτες''" ή και ποιο παλαιότερα λεγόμενη "''τόκα-μπουρίνα''" που πολλοί εν προκειμένω την χαρακτηρίζουν επίσημα ως ''πλαγιοδρομία'' (μόνο για ιστιοφόρα).<br>

Επισημαίνεται ότι οι ορθοδρομικές πλεύσεις διέρχονται από υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη με συνέπεια πολλές φορές να εγκυμονούνταιεγγυμονούνται κίνδυνοι στην [[ασφάλεια ναυσιπλοΐας|ασφάλεια του πλου]] (π.χ. [[ομίχλη|ομίχλες]], [[παγόβουνο|παγόβουνα]], τρικυμία κ.λπ).<br>

Επίσης η επιλογή της ορθοδρομίας ή λοξοδρομίας σε συγκεκριμένο πλούπλου μεγαλύτερης απόστασης των 600 ναυτικών μιλίων, πολλές φορές δεν είναι και εύκολη υπόθεση, διότι μπορεί μεν ν΄ αποτελεί, εκ της σύγκρισης, η διαφορά των δύο αποστάσεων, βασικό παράγοντα επιλογής, πλην όμως η ασφάλεια του πλούπλου και η συντόμευση αυτού εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, π.χ. [[πρόβλεψη καιρού]], [[κατάσταση θαλάσσης]], ύπαρξη [[τυφώνας|τυφώνων]], κ.λπ. που θα πρέπει να μελετώνται με προσοχή σ΄ αμφότερα τα είδη πλεύσης προκειμένου ν΄ ακολουθήσει η τελική απόφαση επιλογής πλούπλου.

Αξίζει να σημειωθεί πως αν και ο όρος ''λοξοδρομία'' είναι ελληνικός, εντούτοις δεν καθιερώθηκε από τους Έλληνες αλλά από τον Πορτογάλλο γεωμέτρη Πέντρο Νιούνι (ή Νούνιος) που σχημάτισε αυτόν από τις ελληνικές λέξεις ''λοξός+δρόμος''. Και τούτο το προσδιόρισε εξ ανάγκης για τους μακρυνούςμακρινούς πλόες, τους λεγόμενους "''λούγκο κόρσο''".