Ένστικτο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

Βάσει του συγκεκριμένου ορισμού διαμορφώνεται η θεωρία των ενστίκτων, που τονίζει το βιολογικά καθορισμένο θεμέλιο της συμπεριφοράς ενός οργανισμού απέναντι σε συγκεκριμένα στοιχεία του [[περιβάλλον|περιβάλλοντός]] του. Η θεωρία των ενστίκτων στην [[ψυχανάλυση]] ασχολείται με την κατάργηση ή τροποποίηση ερεθισμάτων που διεγείρουν συγκεκριμένες παρορμήσεις, ενώ στην [[ηθολογία]] αναφέρεται σε άκαμπτα στερεότυπα [[Συμπεριφορισμός|σχήματα συμπεριφοράς]] και τις συνεπακόλουθες ενέργειες, χαρακτηριστικές πολλών βιολογικών ειδών.

==Ορισμοί του ενστίκτου==

Όσον αφορά τα '''ένστικτα''', αρχικά επικρατούσε η άποψη της κυριαρχίας των ενστίκτων στη συμπεριφορά του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, ο Άγγλος φιλόσοφος [[Τόμας Χομπς]] χαρακτήρισε τον άνθρωπο ως "homini lupus", πιστεύοντας δηλαδή ότι είναι από τη φύση του ένα σκληρό και κακό ζώο χωρίς συμπόνια για τον συνάνθρωπό του. Αντιθέτως, ο Γάλλος φιλόσοφος [[Ζαν Ζακ Ρουσσώ]] θεώρησε ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αγνός και καλός.<br />

Η θεωρία του [[Δαρβίνος|Δαρβίνου]], με βάση την οποία εξήγαγε αργότερα ο [[Σίγκμουντ Φρόυντ]] τη θεωρία των ενστίκτων, βασίζεται στην αρχή της φυσικής υπεροχής. Δηλαδή οι αλλαγές του περιβάλλοντος προκαλούν στο ζώο την ανάγκη καινούριων τρόπων προσαρμογής σε αυτό, ώστε να επιβιώσει. Έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ικανότεροι κυριαρχούν. Τελικά ο Δαρβίνος θεώρησε ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των ζώων και των ανθρώπων. Ο άνθρωπος τυχαίνει να εξελιχθεί στο ανώτατο όριο της ζωικής κυριαρχίας , χρησιμοποιεί όμως τις ίδιες μορφές προσαρμογής στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος όπως και τα ζώα.

==Θεωρία του Φρόιντ==

Έτσι λοιπόν και ο Φρόιντ, επηρεασμένος από το έργο του Δαρβίνου, υιοθέτησε μεταξύ άλλων και την ιδέα της συνέχειας μεταξύ των ζώων και των ανθρώπων. Ο άνθρωπος, όπως και τα ζώα, δρα με βάση τα ένστικτα. Στο άνθρωπο τα ένστικτα περιέχονται στο "εκείνο" ("id"),το μέρος της προσωπικότητας το οποίο αφορά στις ασυνείδητες λειτουργίες του ανθρώπου.<br />