Γεώργιος Ακροπολίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 9:
Μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους από τον [[Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο]] (1261) τοποθετήθηκε ως δάσκαλος φιλοσοφίας και μαθηματικών. Το 1274 συμμετείχε στη [[Δεύτερη Σύνοδος της Λυών|σύνοδο της Λυών]], εν ονόματι του αυτοκράτορα, κατά την οποία ο αυτοκράτορας ανεγνώρισε τα πρωτεία του Πάπα και δέχθηκε την προσθήκη του [[filioque]] στο [[Σύμβολο της Πίστεως]]. Η έντονη αντίδραση όμως των υπόλοιπων ορθοδόξων της Αυτοκρατορίας οδήγησαν στην ματαίωση της συμφωνίας.
Πέθανε το 1282. Ο
==Εργογραφία==
Γραμμή 15:
Το πιο γνωστό του έργο είναι το ιστορικό έργο ''«Χρονική Συγγραφή»'', που πραγματεύεται γεγονότα της περιόδου από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους μέχρι την ανακατάληψή της από τους Παλαιολόγους. Το έργο αυτό θεωρείται ως μια αρκετά αξιόπιστη και πολύτιμη πηγή, λόγω κυρίως της θέσης του Ακροπολίτη ως Μέγα Λογοθέτη και στρατιωτικό διοικητή. Η αφήγηση των γεγονότων είναι λιτή και νηφάλια, ενώ οι θέσεις του για τους Λατίνους εκφράζονται με ψύχραιμη και αντικειμενική διάθεση. <ref>Παπαγιαννίδου Μαίρη, [http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=158589 "Βυζαντινός αυτόπτης μάρτυρας - Διπλωμάτης και λόγιος, ο Γεώργιος Ακροπολίτης ήταν στην ομάδα που ανέκτησε την Πόλη από τους Σταυροφόρους το 1261 και μας παραδίδει τι συνέβη"], To Βήμα, </ref>
Σώζονται ακόμα διάφοροι λόγοι του, όπως επιτάφιοι ή πανηγυρικοί. Αντίγραφα δύο λόγων του περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος φυλάσσονται στην βιβλιοθήκη της Μόσχας με αριθμό 208 και 355. Τέλος, γνωστό κείμενό του αποτελεί και ένα ποίημα σχετικό με την [[Αποκαθήλωση]] και την [[Ταφή του Ιησού]], το οποίο στην ελληνορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση
=== Στα νέα Ελληνικά ===
| |||