Βισάλτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αποσαφήνιση Πλίνιος σε Πλίνιος ο Πρεσβύτερος |
||
Γραμμή 1:
{{συγχώνευση|Βισαλτία}}
▲{{πηγές|24|11|2009}}
Οι '''Βισάλτες''' ήταν αρχαίος [[Έλληνες|ελληνικός]] λαός της ανατολικής [[Μακεδονία|Μακεδονίας]], που έζησε στα δυτικά του ποταμού [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]], Θρακικής καταγωγής. Ο [[Ηρόδοτος]] αναφέρει για την περιοχή «Ειη δέ Παιονίη επί τω Στρυμόνι ποταμώ πεπολισσμένη» (Ηροδ Υ,13).
Ο [[Βισάλτης]] ήταν γιος του [[Ήλιος (μυθολογία)|Ήλιου]] και της [[Γη (μυθολογία)|Γης]], από τον οποίο πήρε και το όνομά της η χώρα. Πατέρας της [[Θεοφανώ|Θεοφανώς]], η οποία με μορφή προβάτου, συνέλαβε από τον [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], που και αυτός είχε πάρει μορφή κριαριού, τον κριό που έδωσε το χρυσόμαλλο δέρας των [[Αργοναύτες|Αργοναυτών]]. Γι’ αυτό η Θεοφανώ λέγεται και Βισαλτίς. Ο λαός αυτός, εκτός από τον Ηρόδοτο, αναφέρεται και από τον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]], τον Διόδωρο, τον [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιο]] και τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]].
Οι Βισάλτες ήταν Θράκες στην καταγωγή και μιλούσαν διάφορες γλώσσες. Είχαν ανεπτυγμένη την θρησκευτικότητα, δημιούργησαν θρησκευτικές ιδέες και ήταν εργατικοί, πράγμα που μαρτυρείται από τον πλούτο που απέκτησαν. Είχαν, επίσης, ανεπτυγμένη την αγάπη τους προς την πατρίδα. Παρόλα αυτά, ήταν ειρηνικός λαός. Όμως, όπως όλοι οι Θράκες, δεν είχαν συναίσθηση της κοινωνικότητας και της κρατικής ενότητας, έτσι ώστε το κράτος τους να έχει τη δύναμη να επιβιώσει και να αντισταθεί στους ποικίλους εχθρούς της περιοχής και κυρίως τους Μακεδόνες. Το πολίτευμα της περιοχής ήταν η Βασιλεία και ο βασιλιάς ήταν ο απόλυτος δεσπότης. Οι βασιλείς ήταν φορείς της υπέρτατης εξουσίας και συμπεριφέρονταν προς τους υπηκόους τους χωρίς να δίνουν σε κανένα συλλογικό όργανο λόγο των πράξεων τους και μάλιστα, οι πράξεις τους είχαν τη σφραγίδα της αγριότητας. Αργότερα όταν υποτάχθηκαν στους Μακεδόνες (479 π.Χ.) διατήρησαν την αυτονομία τους από τον ίδιο το βασιλιά. Μόνο το 342 π.Χ. καταργείται η αυτονομία των λαών της Θράκης.
Γραμμή 16 ⟶ 15 :
Η επαρχία αυτή, αν και είχε μικρή έκταση κατά την αρχαιότητα, εν τούτοις περιείχε πολλές πόλεις, οι οποίες συχνά μνημονεύονται από τους αρχαίους συγγραφείς: η [[Άργιλος]], το [[Κερδύλιο]], η [[Βισαλτία]], πρωτεύουσα της χώρας, οι [[Καλλίτεραι]], η [[Ορεσκία]], η [[Ευπορία]], η [[Αρχαία Βέργα|Βέργα]] και η [['Οσσα]]. Η πιο επίσημη από τις παραπάνω πόλεις ήταν η Άργιλος, που σύμφωνα με τη μαρτυρία των αρχαίων κτίσθηκε από τους [[Θράκες]], τους πρώτους κατοίκους της χώρας, σε χρόνο άγνωστο, αποικίστηκε όμως από τους Ανδρίους συγχρόνως με τα [[Στάγειρα]] της [[Χαλκιδική|Χαλκιδικής]], γύρω στα μέσα της 7ης εκατονταετηρίδας. Μετά τη φυγή των Θρακών και τον αποικισμό των Ανδρίων, η Άργιλος που είχε παραμείνει ελεύθερη και αυτόνομη από το 655π.Χ. μέχρι την εκστρατεία του [[Ξέρξης|Ξέρξη]] (480 π.Χ.), υπέκυψε και αυτή στο κράτος του. Μετά από την ήττα και τη φυγή του συμπεριλήφθηκε στις συμμαχικές πόλεις της Αθήνας. Αργότερα όμως, αποστάτησε από τους Αθηναίους και διευκόλυνε το στρατηγό των Λακεδαιμονίων να καταλάβει την [[Αμφίπολη]]. Αργίλιος ήταν ο άντρας που πρόδωσε τον Παυσανία στους Σπαρτιάτες, ο οποίος όταν στάλθηκε ως γραμματοκομιστής στον [[Αρτάβαζος|Αρτάβαζο]] αποσφράγισε τις επιστολές και κατήγγειλε την προδοσία στους Εφόρους.
[[Κατηγορία:Αρχαίοι λαοί της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Αρχαίοι Θράκες]]
[[Κατηγορία:Αρχαία Βισαλτία]]
| |||