Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| όνομα = Ζαν-Κλοντ ΓιούνκερΓιουνκέρ

Ο '''Ζαν -Κλοντ ΓιούνκερΓιουνκέρ''' (Jean-Claude Juncker), είναι πολιτικός από το [[Λουξεμβούργο]]. Έγινε πρωθυπουργός το 1995. Είναι πρόεδρος του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος του Λαού (CPSP) και επίσης υπουργός Οικονομικών, από τις 14 Ιουλίου του [[1989]]. Τιμήθηκε με το [[Βραβείο Καρλομάγνος]] το 2006.

Γεννήθηκε στο [[Ρένταγκε]] στις [[9 Δεκεμβρίου]] του [[1954]]. O πατέρας του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο χάλυβα και ο ίδιος ο Ζαν -Κλοντ σπούδασε αρχικά στο [[Βέλγιο]]. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και απέκτησε τίτλο Μάστερ το 1979.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1984 και αμέσως υπουργοποιήθηκε στην κυβέρνηση του [[Ζακ Σαντέρ]]. Ο ΓιούνκερΓιουνκέρ έγινε υπουργός Εργασίας. Λίγο πριν τις εκλογές του 1989, στις οποίες επανεξελέγη βουλευτής, τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα, κατάφερε όμως να ανανήψει και επέστρεψε στην πολιτική. Διορίστηκε στη θέση του διοικητή της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπου υπηρέτησε από το 1989 ως το 1995<ref>[http://www.gouvernement.lu/gouvernement/premier-ministre/cv_eng/index.html Βιογραφία στα αγγλικά]</ref>. Έγινε Υπουργός Οικονομικών τον Ιούλιο του 1989. Εξελέγη άλλη μια φορά βουλευτής στις εκλογές του 1994. Στις [[20 Ιανουαρίου]] του [[1995]] διαδέχθηκε το [[Ζακ Σαντέρ]] στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου. Μέλος του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος του Λαού (CPSP), η κυβέρνησή του επανεξελέγη το [[1999]] τον Ιούνιο και τον Ιούνιο του [[2004]]. Το CPSP κέρδισε 19 επί συνόλου 60 εδρών στο Κοινοβούλιο το 1999 και έφτασε τις 24 στις εκλογές του 2004<ref>[http://rulers.org/2004-06.html Rulers.org]</ref>.

Στις [[10 Σεπτεμβρίου]] του [[2004]] ο ΓιούνκερΓιουνκέρ έγινε ο ημιμόνιμος Πρόεδρος της ομάδας των 12 Υπουργών Οικονομικών από τις χώρες που υιοθέτησαν το ευρώ για νόμισμα των χωρών τους, δίνοντάς του το προσωνύμιο ο «κύριος ευρώ». Το 2005 διεξήχθη στις 10 Ιουλίου το κρίσιμο δημοψήφισμα στη χώρα του, στο οποίο το 56,5% των ψηφοφόρων ενέκριναν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Η συμμετοχή έφτασε το 88%. H πίστη του ΓιούνκερΓιουνκέρ στο θετικό αποτέλεσμα ήταν τόση ώστε είχε υποσχεθεί να παραιτηθεί σε περίπτωση που υπερίσχυε η αρνητική ψήφος στο δημοψήφισμα<ref>[http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/4606309.stm BBC NEWS | Europe | Luxembourg rebuffs eurosceptics<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref>.

Το 2009 ο ΓιούνκερΓιουνκέρ καταδίκασε την άρση του αφορισμού στον αμφιλεγόμενο επίσκοπο Ρίτσαρντ Γουίλιαμσον, μέλος της Κοινωνίας του Αγίου Πίου Ι΄.<ref>[http://www.gouvernement.lu/salle_presse/actualite/2009/02-fevrier/04-juncker-pape/ Réaction de Jean-Claude Juncker à la réhabilitation par le pape d'un évêque négationniste]</ref>

Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν στις 7 Ιουνίου του [[2009]], ταυτόχρονα με τις [[Ευρωεκλογές 2009|Ευρωεκλογές]], το κυβερνών Χριστιανοσοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα του ΓιούνκερΓιουνκέρ κέρδισε άλλη μια νίκη, με 26 επί συνόλου 60 εδρών στη Βουλή<ref>[http://www.earthtimes.org/articles/show/272164,junckers-party-wins-luxembourg-polls--summary.html Earth Times], Juncker's party wins Luxembourg polls - Summary, 7 Ιουνίου 2009.</ref>. Στις 9 Ιουνίου ο Γιούνκερ έλαβε νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού, από τον Μεγάλο Δούκα Ερρίκο<ref>[http://station.lu/newsDetails.cfm?id=23921 The Station], Juncker in audience with Grand Duc Henri, 9 Ιουνίου 2009.</ref>.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν πρόωρα στις 20 Οκτωβρίου 2013<ref>[http://www.france24.com/en/20130719-luxembourg-calls-early-elections-after-spy-scandal Luxembourg calls early elections after spy scandal] France 24, 19-7-2013</ref> μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Ζαν -Κλοντ ΓιούνκερΓιουνκέρ από την πρωθυπουργία, εξαιτίας εμπλοκής του σε σκάνδαλο κατασκοπείας<ref name=Reuters_1>{{cite news|title=Luxembourg spying scandal breaks Juncker government|url=http://www.reuters.com/article/2013/07/10/us-luxembourg-government-spying-idUSBRE9690U520130710|accessdate=11-7-2013|newspaper=Reuters|date=10-7-2013}}</ref> το κόμμα του ΓιούνκερΓιουνκέρ έχασε 3 έδρες. Ωστόσο, το εν λόγω κόμμα παρέμεινε πρώτο σε δύναμη, καθώς κέρδισε 23 από 60 έδρες στη Βουλή των Αντιπροσώπων.