Ιώσηπος Φλάβιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
[[Εικόνα:WorksJosephus1640TP.jpg|200px|thumb|right|Έκδοση των έργων του Ιώσηπου σε μετάφραση του Τόμας Λοντζ (1640)]]
Ο '''Ιώσηπος Φλάβιος''' ή
=====Η ΖΩΗ ΤΟΥ=====
Γεννήθηκε το 37μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ. Στο έργο του ‘’Βίος’’ στο οποίο και αυτοβιογραφείται λέει ότι προέρχεται από ιερατική οικογένεια και βασιλική γενιά από μέρους της μητέρας του. Μαθαίνει το Νόμο πάρα πολύ καλά, από νεαρή ηλικία, και γνωρίζει όλες τις θρησκευτικές αιρέσεις της εποχής του από τους Εσσαίους,-με τους οποίους μάλιστα έζησε 3 χρόνια παίρνοντας το όνομα Βανούν- μέχρι τους Φαρισαίους,τους Σαδουκαίους και τους Ζηλωτές. Την εύνοια του κερδίζουν τελικά οι Φαρισαίοι (το αντίστοιχο των Ελλήνων στωϊκών φιλοσόφων, όπως λέει ο ίδιος), μπαίνει να υπηρετήσει στο Ιερατείο του Ναού και σε ηλικία 26 χρόνων, το 64 μ.Χ., αναλαμβάνει σημαντικότατα καθήκοντα. Συγκεκριμένα, πηγαίνει σε διπλωματική αποστολή στη Ρώμη σταλμένος από το Ιουδαϊκό συνέδριο για να μεσολαβήσει στον αυτοκράτορα και να βρει τρόπο να απαλλάξει από την αιχμαλωσία και τη φυλακή ορισμένους Ιουδαίους ιερείς που Ρωμαίος έπαρχος Φήλιξ είχε στείλει αλυσοδεμένους στον Αυτοκράτορα Νέρωνα. Τελικά μέσω της γνωριμίας του με τον ομόφυλο του γελωτοποιό του Νέρωνα, γνωρίζει την Αυτοκράτειρα Πομπήια και αφού κερδίζει τη συμπάθεια της και την εκτίμησή της πετυχαίνει το σκοπό του. Γυρίζοντας στην πατρίδα του είχε ήδη ξεσπάσει η επανάσταση του 67 μ.Χ.και στην αρχή συντάσσεται με τη συντηρητική, φιλορωμαϊκή μερίδα και προσπαθεί να πείσει το λαό να σταματήσει την εξέγερση. Η επόμενη αποστολή που του αναθέτει το Συνέδριο είναι να πάει στη Γαλιλαία, την μόνη επαρχία που δεν είχε ακόμα ολόκληρη επαναστατήσει κατά των Ρωμαίων και να δουλέψει για να καταπραϋνει το λαό, και να τον πείσει να παραδώσει τα όπλα. Φτάνοντας στη Τιβέριαδα, τη πρωτεύουσα της επαρχίας τα βρίσκει σκούρα. Οι επαναστάτες πολλοί και τόσο θυμωμένοι και αποφασισμένοι που δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Τελικά αλλάζει στρατόπεδο και γίνεται ο αρχηγός όλης της επανάστασης στη περιοχή και ο στρατηγός ολόκληρης της στρατιωτικής διοίκησης των ανταρτών όλης της Γαλιλαίας. Βρισκόμαστε πια στο 67 μ.Χ. και οι λεγεώνες υπό τον Φλάβιο Βεσπασιανό κάνουν τελική επίθεση ενάντια στην Ιουδαία. Ο Ιώσηπος μετά τις νίκες των Ρωμαίων εγκαταλείπεται από τους στρατιώτες του αλλά δεν το βάζει κάτω. Κλείνεται με όσους του είχαν απομείνει στο φρούριο Ιωάπατα και αποφασίζει να αντέξει τη πολιορκία του Βεσπασιανού. 47 μέρες αντέχει. Τελικά πιάνεται αιχμάλωτος των Ρωμαίων. Κερδίζει τη συμπάθεια του Βεσπασιανού και με την προφητεία του-που τελικά θα αποδειχτεί αληθινή- ότι αυτός θα γίνει αυτοκράτορας και με τη μορφωσή του. Ο Βεσπασιανός τον γεμίζει τιμές θεωρώντας τον προφήτη, τον γεμίζει δώρα, και εκείνος σε αντάλλαγμα υιοθετεί το όνομα του Βεσπασιανού, Φλάβιος, παντρεύεται μια σκλάβα του στρατηγού, γίνεται απελεύθερος Ρωμαίος και συνοδεύει το γιό του Βεσπασιανού, Τίτο, στη πολιορκία της Ιερουσαλήμ και όλα αυτά γίνονται το 70 μ.Χ.. Ο Τίτος καταλαμβάνει την Ιερουσαλήμ και δίνει στον Ιώσηπο μεγάλα προνόμια όπως χωράφια και τσιφλίκια, ιερά βιβλία και πλούτη και γίνεται με λίγα λόγια ο αγαπημένος της εξουσίας. Αργότερα ο Τίτος τον παίρνει μαζί του στη Ρώμη, του δίνει την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη, παίρνει μια μηνιαία αποζημίωση, γίνεται ευνοούμενος όλων των Φλαβίων, χωρίζει τη γυναίκα του και παντρεύεται μιαν Ιουδαία, κάνει και άλλα παιδιά μαζί της και αρχίζει τη συγγραφή. Πεθαίνει το 95 μ.Χ. σε ηλικία 58 χρονών ήσυχος, πλούσιος και τιμημένος._
=====ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ=====
Τα έργα του Ιώσηπου που διασώθηκαν μέχρι σήμερα είναι ο
ΙΟΥΔΑΪΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, βιβλία 7, γραμμένα μεταξύ 75-79μ.Χ., τη πρώτη φορά στα αραμαϊκά ‘’για χρήση των βαρβάρων’’ όπως έγραψε ο ίδιος, και μετά στα ελληνικά.
Τα βιβλία αυτά αρχίζουν με την επανάσταση των Μακκαβαίων σε περιληπτική όμως μορφή, συνεχίζουν με τη λεπτομερή περιγραφή της βασιλείας του Ηρώδη του Α’ και την ανάρρηση του Αρχέλαου και τελειώνουν με την επανάσταση του 66μ.Χ. στην οποία πήρε μέρος και ο ίδιος.
Το δεύτερο έργο του είναι η ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ, βιβλία 20, που τέλειωσε η συγγραφή τους το 93 ή 94μ.Χ.. το βιβλίο αυτό το απευθύνει στους Έλληνες και πραγματεύεται όλη την ιστορία των Ιουδαίων από το πρώτη τους εγκατάσταση στη γη Χαναάν μέχρι και το ξέσπασμα της επανάστασης του 66μ.Χ.. Πηγές του βιβλίου αυτού είναι φυσικά η Παλαιά Διαθήκη, η επιστολή του Αριστέα, βιβλικά ανέκδοτα ιουδαϊκής πηγής αλλά και χωρία από Ελληνες συγγραφείς.
Ο ΒΙΟΣ του, παράρτημα της ‘’Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας’’ του.
ΚΑΤ’ΑΠΙΩΝΟΣ,βιβλία 2, στα οποία προσπαθεί να ανασκευάσει όλα τα ψέματα τα οποία κατα καιρούς εκτοξεύονταν ενάντια στη φυλή του.Ο πρώτος που το μετέφρασε στα λατινικά ήταν ο περίφημος συγκλητικός Κασσιόδωρος, υπουργός του βασιλιά των Οστρογότθων, Θεοδώριχου, που γύρω στο 540μ.Χ. αποφάσισε να μεταφράσει όλα τα έργα του Ιώσηπου, σε κακά λατινικά που οφείλονταν σε κακή γνώση των ελληνικών. Πολλές περικοπές του έργου του βρίσκουμε και σε εκκλησιαστικούς συγγραφείς όπως τον Θεόφιλο Αντιοχείας και τον Ευσέβιο Καισαρείας. Το έργο ολόκληρο βρέθηκε χειρόγραφο σε έναν κώδικα του 11ου αιώνα, στον Λαυρεντιανό κώδικα της Φλωρεντίας, LXIX 22.η επεξεργασία αυτού του κώδικα έγινε πρώτη φορά κατά τον 17ο αι., αλλά η λεπτομερέστερη και επιστημονικώτερη επεξεργασία έγινε το 1889 από τον B.Niese. Η λατινική μετάφραση του έργου τυπώθηκε πρώτη φορά το 1480 στη Βερόνα από τον Peter Maufer και εκδόθηκε το 1535 στο Παρίσι από το Σιγισμόνδο Γελένιο. Το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο πρωτοτυπώθηκε το 1544 στη Βασιλεία της Ελβετίας από τον Arlen. Άλλες ενδιαφέρουσε εκδόσεις είναι του Bernard(1700), του L.Dindorf(1847) και φυσικά του Niese(1889) η βάση για όλες τις μετέπειτα σοβαρές εργασίες.
Ορισμένοι αποδίδουν όμως στον Ιώσηπο και ένα άλλο έργο, έναν άλλο λόγο, με τίτλο ‘’Ιωσήπου εις Μακκαβαίους λόγους’’ ή ‘’Περί αυτοκράτορος λογισμού’’. Ο δε πατριάρχης Φώτιος το 587μ.Χ. στη περίφημη βιβλιοθήκη του, τη Μυριόβιβλο όπου καταλογογραφεί τα βιβλία που έχει στη κατοχή του και έχει διαβάσει, κάνει λόγο και για το παρακάτω σύγγραμμα «Ανεγνώσθη: Ιωσήπου, ’’Λόγος περί της του παντός αιτίας’’ ή αλλιώς ‘’Λόγος περί της του παντός ουσίας’’». Όπου όμως και ο ίδιος αναγνωρίζοντας το μπέρδεμα γράφει ότι άλλοι θεωρούν αυτό το σύγγραμμα έργο του Ιουστίνου, άλλοι του Ειρηναίου και κάποιοι βάζουν στο κατάλογο και τον Ωριγένη.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||