Νίκος Ζαχαριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη [[Μόσχα]] επιστρέφει το 1931, την περίοδο που είχε ξεσπάσει ο λεγόμενος "''[[φραξιονισμός]]''", όταν μετά την καταστατικά νόμιμη Έκκληση της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.), που δημοσιεύτηκε στο "Ριζοσπάστη" στις 2 και 3 Νοεμβρίου 1931 εκλέγεται νέα ηγεσία, και ο ίδιος αναλαμβάνει την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Τον Ιανουάριο του 1934, κατά την 6η Ολομέλεια του Κόμματος εκλέγεται γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Έτσι η νέα ηγεσία υπό τον Ζαχαριάδη κατάφερε να επιβληθεί χωρίς ιδιαίτερες αμφισβητήσεις χάρη στη στήριξη της Κ.Δ. Παράλληλα όμως την περίοδο 1931-1936 επιτεύχθηκε σημαντική ανάπτυξη του ΚΚΕ στην αναδιοργάνωση και τη μαζικοποίησή του, σε μια περίοδο ανάπτυξης εργατικών και άλλων κοινωνικών αγώνων. Στις δε εκλογές του 1936 ο Ζαχαριάδης εκλέχθηκε βουλευτής του "''Παλαϊκού Μετώπου''".

{{Απόσπασμα|"''Ο Λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο απελευθερωτικό ενάντια στο Φασισμό του Μουσολίνι [...] Στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. [...] Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της.''"}} Η επιστολή αυτή ήταν επόμενο να προκαλέσει σύγχυση στις γραμμές του κόμματος και τις κατευθύνσεις της Κ.Δ. Ακολούθησαν δυο ακόμη επιστολές, στις 26 Νοεμβρίου και 15 Ιανουαρίου του 1941, στις οποίες όμως εξέφραζε αντικρουόμενες θέσεις ως προς τον χαρακτήρα του πολέμου ως "ιμπεριαλιστικού". Η δικτατορία απέφυγε τη δημοσίευσή τους. Υπόψη ότι στις 10 Ιανουαρίου η Κ.Δ. καταδίκασε τη συγκεκριμένη θέση του Ζαχαριάδη.