Μέκκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 41:
Η Μέκκα δεν αποτέλεσε ποτέ πρωτεύουσα των μουσουλμανικών κρατών και βασιλείων, αλλά όλοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες συνεισέφεραν στη διατήρησή της. Κατά τις περιόδους βασιλείας του [[Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ]] ([[634]]-[[644]]) και του [[Οθμάν ιμπν Αφφάν]] ([[644]]-[[656]]), οι χαλίφηδες έφεραν χριστιανούς μηχανικούς ώστε να εξασφαλίσουν την πόλη από τον κίνδυνο πλημμυρών, κατασκευάζοντας φράγματα και αναχώματα γύρω από την [[Κάαμπα]].
Η πορεία του [[Μωάμεθ]] στη [[Μεδίνα]] έβαλε τη Μέκκα στο περιθώριο, ιδιαίτερα κατά την εξουσία του χαλιφάτου των Ουμαγιαδών, οι οποίοι επέλεξαν τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] στη [[Συρία]] ως πρωτεύουσα. Το χαλιφάτο των Αμπασιδών μετέφερε την πρωτεύουσα στη [[Βαγδάτη]], στο σημερινό [[Ιράκ]], η οποία και παρέμεινε το κέντρο της ισλαμικής αυτοκρατορίας για περισσότερα από 500 χρόνια. Η Μέκκα μπήκε ξανά στο προσκήνιο της πολιτικής ιστορίας του [[Ισλάμ]] όταν καταλήφθηκε από τον Αμπντ-Αλλάχ Ιμπν Αλ-Ζουμπαίρ, αντίπαλο των Ουμαγιαδών χαλίφηδων, και αργότερα επίσης κατά την πολιορκία της από τον χαλίφη [[Γιαζίντ Α'|Γιαζίντ τον Α']] το [[683]]. Η πολιτική σημασία της πόλης παρέμεινε όμως γενικά χαμηλή, ενώ αποτελούσε πόλη λατρείας και σπουδής κάτω από την εξουσία των Χασεμιτών Σαρίφ.
Το [[930]] η Μέκκα δέχθηκε την επίθεση των Καρματιδών, μίας σέκτας μουσουλμάνων με ηγέτη τον Αμπού Ταχίρ Αλ-Τζαναμπί με έδρα την ανατολική [[Αραβία]], και λεηλατήθηκε. Αργότερα, το [[1349]], η πόλη βίωσε σημαντικές απώλειες από πανδημία πανώλης. Το [[1517]], ο Σαρίφ της Μέκκας, Μπαρακάτ Μπιν Μοχάμεντ, αναγνώρισε την εξουσία του σουλτάνου της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής αυτοκρατορίας]], αν και διατήρησε ένα σημαντικό βαθμό τοπικής αυτονομίας.
| |||