Εταιρεία του Ιησού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι σύντροφοι πλέον, θα φτάσουν τελικά στη Ρώμη το [[1540]] για να πάρουν την ευλογία του Πάπα και να αναλάβουν και επίσημα τουςτη τρειςδέσμευση θρησκευτικούςτων όρκουςτριών θρησκευτικών όρκων —της αγνότητας, της πενίας, και της υπακοής— όρκους που έπαιρναν όλοι οι μοναχοί των θρησκευτικών ταγμάτων,. οΕκείνοι τέταρτοςαποφάσισαν όρκοςνα όμωςπάρουν —τηςκαι τέταρτο όρκο — τον όρκο της υποταγής στον Πάπα, προσωπικά—. Και ήταν αυτός ο τέταρτος όρκος που ξεχώριζε τους Ιησουίτες από τα άλλα θρησκευτικά τάγματα.<ref>Στο ντοκουμέντο που πήρε την έγκριση του Πάπα σαν καταστατικό της Εταιρείας το 1540 βρίσκουμε γραμμένο: «Ο (αρχάριος) πρέπει να έχει πάντα το Θεό μπροστά στα μάτια του, ή πιο σωστά, τους σκοπούς και τους κανόνες της Εταιρείας, οι οποίοι είναι οι μόνοι που οδηγούν στο θέλημα του Θεού». Αυτή η φράση είναι το κλειδί της φιλοσοφίας του τάγματος. M.F. Cusack. ''The Black Pope: A History of the Jesuits''. (Λονδίνο: Marshall, Russell and Co, 1896), σ. 77.</ref>

Ο προηγούμενος τίτλος «Η συντροφιά του Ιησού», που είχε διαλέξει ο Λογιόλα, εκλατινίστηκε σε αυτό το διάταγμα σε ''Societas Jesu''. Το όνομα ''Εταιρεία του Ιησού'' κατοχυρώθηκε επίσημα επί [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄|πάπα Γρηγόριου ΙΓ΄]] το [[1594]]. Το 1541 ο Λογιόλα εκπόνησε τον Καταστατικό Χάρτη της Εταιρείας και επίσης εκλέχτηκε πρώτος γενικός αρχηγός του τάγματος. Το 1550 ο χάρτης εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του τάγματος και από τον Πάπα Ιούλιο τον Γ΄. Για να εκπληρώσουν τους όρουςσκοπούς τηςτου δημιουργίαςτάγματός τους, οι Ιησουίτες καταρχήν επικεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες: