Μάχη του ποταμού Γιαρμούκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μάχη που διεξήχθη από τις 14 έως τις 19 <ref> από την ιστοσελίδα Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία, άρθρο του Νίκου Ψαρουλάκη</ref> Αύγουστου του 636, στο υψίπεδο του ποταμού [[Ιερομύαξ|Ιερομύακα]] (Γιαρμούκ), ή Ιερμουχθά κατά τον βυζαντινό ιστορικό [[Θεοφάνης Ομολογητης|Θεοφάνη]], παραπόταμου του Ιορδάνη, στην Συρία ανάμεσα στα Βυζαντινά στρατεύματα του αυτοκράτορα [[Ηράκλειος|Ηράκλειου]] και τα Αραβικάαραβικά στρατεύματα του χαλίφη [[Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ]].

Οι Άραβες με αρχιστράτηγο των [[Αμπού Ουμπάιντα ιμπν αλ-Τζάρραχ]], αλλά διοικητή της συγκεκριμένης μάχης τον [[Χαλιντ ιμπν Ουαλίντ]], <ref> A.I. Akram, «Haleed ibn Walled The sword of Allah», Πακιστάν, σελ. 293</ref> αριθμούσαν περίπου 40.000 άντρες.

Οι Άραβες από νίκη σε νίκη σιγά-σιγά κατακτούσαν όλο και περισσότερα κομμάτια της Παλαιστίνης. Η πρώτη μεγάλη σύγκρουση Βυζαντινών και Αράβων η «μάχη του Ατζναντεϊν,<ref> μάχη που έλαβε χώρα στις 30 Ιούλη του 634, μεταξύ του Βυζαντινού στρατού και των Αράβων, στη περιοχή Μπέιτ Γκουβρίν, στο σημερινό [[Ισραήλ]]. Οι δυνάμεις των Βυζαντινών κυμαίνονταν γύρω στις 10.000, σύμφωνα με την άποψη του H.A.R. GIBB, στην ENCYCLOPEDIA OF ISLAM, 1986, τόμος 1ος. σελ. 208-209- και το ίδιο νούμερο πάνω-κάτω, υπολογίζεται και για τους Μουσουλμάνους. Επικεφαλής των Βυζαντινών ήταν ο αδερφός του αυτοκράτορα Ηράκλειου, ο Θεόδωρος.</ref> που έγινε τον Ιούλη του 634 έληξε με νίκη των Αράβων και του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ, προσωπικά. Η επόμενη μάχη του Fahl, που έγινε τον Γενάρη του 635, μεταξύ Αράβων με επικεφαλής τον Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ και των Βυζαντινών με επικεφαλής τον Θεόδωρο Τριθύριο, έληξε και πάλι με ήττα των Βυζαντινών.