|
====Η πολιορκία αρχίζει====
Ξεκίνησαν από τη Μέκκα, ταυτόχρονα με μερικούς ιππείς που ξεκίνησαν από την ίδια πόλη με σκοπό να ειδοποιήσουν τον Μωάμεθ. ΣεΕίχαν 4μόνο μέρεςμια πληροφόρησανεβδομάδα τηκαιρό, Μεδίναπριν πουφτάσει είχεο πλέονστρατός, μόνογια μιανα βδομάδαοργανώσουν καιρότην για ναάμυνά ετοιμαστείτους. Ένας Πέρσης εξισλαμισμένος, ο Σαλμάν, που βρισκόταν εκείνο τον καιρό στη Μέκκα, είπε στον Προφήτη, ότι στη Περσία όταν θέλουν να αμυνθούν από επίθεση εφίππων, σκάβουν τάφρους γύρω από τις πόλεις. Τους πρότεινε να κάνουν το ίδιο και εκεί. Όλοι έπεσαν με τη μούτρα στο σκάψιμο της τάφρου, και μέσα σε 6 μέρες ήταν έτοιμη.
Έφτασαν και οι ειδήσεις ότι οι Κουραϊσίτες έρχονταν από τα νοτιοδυτικά ενώ οι φυλές των Γκαταφάν και των υπόλοιπων Αράβων έρχονταν από τα ανατολικά [στις 24 Φλεβάρη του 627. πρώτηΠρώτη φορά στην ιστορία τουτης ΧετζάζΧετζάζης μαζευόταν τόσος στρατός για μια πολεμική επιχείρηση]. Οι Μουσουλμάνοι παρατάχτηκαν πίσω από το τείχος της Μεδίνας, περίπου 3000 άντρες. Οι Μεκκανοί στρατοπέδευσαν στη περιοχή της Ουχούντ. Ο Αμπού Σουφυάν ήταν ο γενικός στρατηγός. Είδαν με έκπληξη τη τάφρο και κατάλαβαν ότι τα άλογα πολύ δύσκολα μπορούσαν να την περάσουν, εφόσον οι τοξότες των μουσουλμάνων καραδοκούσαν. Eκτός αυτού, 200 άντρες φρουρούσαν τη περίμετρο της τάφρου ενώ μια ομάδα 500 αντρών είχε οριστεί με σκοπό να μετακινείται εύκολα και γρήγορα σε όποιο μέρος του τείχους υπήρχε ανάγκη. Στο συμβούλιο που έκαναν, αποφάσισαν ότι η καλύτερη πολιτική ήταν η διπλή επίθεση κατά της πόλης έτσι ώστε να μοιραστούν οι υπερασπιστές της.
O Αμπού Σουφυάν, βλέποντας τη τάφρο φώναξε θυμωμένος : «μα το Θεό! Οι Άραβες δεν πολεμάνε έτσι! <ref> Ibn Hissam, Vol.2, p.224</ref>]
Οι Μεκκανοί προσπάθησαν μια- δυο φορές να διαβούν την τάφρο, κυρίως ο ορμητικός νεαρός καβαλλάρης που αργότερα θα γίνει ο διάσημος μουσουλμάνος στρατηγός [[Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ]] αλλά τα άλογα, ασυνήθιστα σε κάτι τέτοιο, αρνήθηκαν να κατέβουν εκεί μέσα. Οι μέρες περνούσαν και οι επιθέσεις δεν είχαν καμιά επιτυχία. Κανείς βέβαια και από τις δύο πλευρές δεν είχε σκοτωθεί, όμως οι τραυματισμένοι από τα βέλη ήταν πολλοί. <ref> Lings ‘’Muhammad life based on earliest sources’’ σελ. 223</ref>
Oι "Σύμμαχοι", προσπαθούσαν όλες τις μέρες να βρουν το ‘’ευάλωτο’’ τμήμα της τάφρου, για να τη περάσουν. Τις πρώτες 10 μέρες τίποτα δε συνέβαινε. Το ηθικό και των δυο πλευρών άρχιζε να πέφτει. Οι μουσουλμάνοι ήταν οι πρώτοι που ένιωσαν πείνα. Οι φωνές διαμαρτυρίες πλήθαιναν και ακούγονταν όλο και περισσότερο. Και οι Σύμμαχοι όμως δυσκολεύονταν. Οι [[Άραβες]] ποτέ δεν πολιορκούσαν τις πόλεις για πολύ καιρό. Πάντα προτιμούσαν την αιφνιδιαστική εισβολή. Η υπομονή που απαιτεί μια πολιορκία, τους άγχωνε. Οι προμήθειες τροφής κόντευαν να τελειώσουν, και για τους ‘’Συμμάχους’’.
|
