Ιουλιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
→H θρησκευτική πολιτική του: το "ανεδαφικός" χρειάζεται πηγή |
||
Γραμμή 94:
Η προσπάθεια που κατέβαλε σε αυτή τη γενικότερη ανανέωση που επιχείρησε, αποτελούνταν από μια ιδιότυπη ενοθεϊστική σύνθεση χριστιανικής οργάνωσης, με [[Μιθραϊσμός|Μιθραϊκό]] θεό, [[Νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνική]] θεολογία και παγανιστική λατρεία με [[θεουργία|θεουργικές]] τελετές.
Ο ενθουσιασμός που έδειξε ο Ιουλιανός για την επιτυχία του εγχειρήματος σήμερα κρίνεται μάλλον ανεδαφικός{{πηγή|09|06|2014}}, καθότι η υπάρχουσα κατάσταση ήταν κατά τα φαινόμενα αδύνατον να αναστραφεί. Αυτό καταδείχθηκε με εμφατικό τρόπο στο επεισόδιο με τα λείψανα του μάρτυρα Βαβύλα. Η Αντιόχεια, εν τέλει, αντί να καταδειχθεί το εφαλτήριο της αναγέννησης της Εθνικής θρησκείας, αποτέλεσε την «ταφόπλακα» των σχεδίων του βασιλιά, ο οποίος πλέον αντιλαμβανόταν{{πηγή|09|06|2014}} πως η πολιτική αυτή, με βάση τα δεδομένα της εποχής του, δεν προσέφερε τίποτα περισσότερο από κώλυμα στο δημόσιο βίο και την οργάνωση του κράτους, αν και μέχρι τέλους της ζωής του δεν έπαψε να την υπερασπίζεται με κάθε τρόπο{{πηγή}}. Χαρακτηριστικό δε, του γεγονότος της προσγείωσης αυτής ήταν η άρνηση του επιστήθιου φίλου του και στενού συνεργάτη, επάρχου Σαλλουστίου, δις, να αναλάβει το θρόνο της αυτοκρατορίας, μετά τον θάνατό του.
Τον 4ο αι. μ.Χ., ο [[Αρειανισμός|αρειανός]] Χριστιανός ιστορικός [[Φιλοστόργιος]] παρέθεσε την εξής θρυλούμενη απάντηση της Πυθίας του [[Μαντείο των Δελφών|Μαντείου των Δελφών]], προς τον απεσταλμένο του Ιουλιανού, γιατρό του και κοιαίστορα (quaestor)<ref> [http://www.ehw.gr/asiaminor/forms/flemmaAdds.aspx?Mode=Glossary¶mid=3801&boithimata_State=&kefalaia_State] Ταμίας του στρατού και γενικά ταμίας του δημοσίου χρήματος</ref> [[Ορειβάσιος|Ορειβάσιο]]: ''«Είπατε τω βασιλεἰ, χαμαί πἐσε δαίδαλος αυλά·/ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην/ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ.»'' Αυτή η φράση έχει χαρακτηριστεί ως «ένα από τα λίγα κείμενα, που υπάρχουν στην παγκόσμια φιλολογία, που ηχούν τόσο σπαρακτικά και σαν πένθιμο σήμαντρο σημαίνουν το τέλος ενός κόσμου».<ref>[[Άγγελος Σ. Βλάχος]], ''Πυθίας παραληρήματα'', Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ, 1983, σ.218.</ref> Ωστόσο, η γνησιότητά της έχει αμφισβητηθεί έντονα από σύγχρονους ιστορικούς. Μερικοί από αυτούς τη θεωρούν εφεύρημα χριστιανού συγγραφέα με σκοπό να δείξει τη ματαιότητα της πίστης του Ιουλιανού στα μαντεία. Άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για παρεφθαρμένη μορφή μιας έκκλησης για βοήθεια, διατυπωμένης με δόση υπερβολής, από ιερείς του Μαντείου ή τον ίδιο τον Ορειβάσιο, σε μορφή επιγράμματος.<ref>Υποσημείωση στο ''[http://books.google.com/books?id=wYmvCypzVUAC&lpg=PA88&dq=%2Bjulian%20%2Boracle&hl=el&pg=PA88#v=onepage&q&f=false Philostorgius - Church History]'' (μτφρ., εισαγωγή και σχόλια: Philip R. Amidon), Society of Biblical Literature, 2007, σ.88. ISBN 1-589-83215-9.</ref><ref>Jennifer Nimmo Smith (2001), ''[http://books.google.com/books?id=wzZnMCP4JRIC&lpg=PR15&dq=%2Bjulian%20%2Boracle&hl=el&pg=PR15#v=onepage&q&f=false A Christian's Guide to Greek Culture: the Pseudo-Nonnus Commentaries on Sermons 4, 5, 39 and 43 by Gregory of Nazianzus]'', Liverpul University Press, σ. xv.</ref><ref>R. L. Rike, ''[http://books.google.com/books?id=R0LbfTAT--gC&lpg=PA65&dq=%2Bjulian%20%2Boracle&hl=el&pg=PA65#v=onepage&q&f=false Apex Omnium - Religion in the Res Gestae of Ammianus]'', University of California Press, 1987, σ.65. ISBN 0-520-05858-5.</ref>
| |||