Λεξικό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Σε ό,τι αφορά στη [[μεσαίωνας|μεσαιωνική]] Δύση που ασχολήθηκε απ' ό,τι φαίνεται λιγότερο με την λεξικογραφία, γνωστότερος είναι ο Πάπιος και το [[Λατινική γλώσσα|λατινικό]] λεξικό του κατά τον [[11ος αιώνας|11ο αιώνα]], αραβικά και εβραϊκά λεξικά. Η επιστροφή της Δύσης στην κλασική φιλολογία κατά την Αναγέννηση και η χρήση της τυπογραφίας συνετέλεσε στην έκδοση πολλών λεξικών που ερμήνευαν στην λατινική γλώσσα [[Ισπανική γλώσσα|ισπανικές]], [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικές]] και [[ελληνική γλώσσα|ελληνικές]] λέξεις. Ως σημαντικότεροι των λεξικογράφων της Αναγέννησης αναφέρονται οι Στέφανος Ροβέρτος ([[1531]]) και Ερρίκος ([[1572]]).

Στους νεότερους χρόνους η λεξικογραφία γνώρισε με τη βοήθεια των ιδρυόμενων Ακαδημιών μεγάλη άνθηση. Ιδιαίτερα γνωστά λεξικά αυτής της περιόδου είναι το ''Λεξικό της Ακαδημίας της Κρούσκας'', ([[Ιταλία]]), το ''Λεξικό της Ακαδημίας της Μαδρίτης'', ([[Ισπανία]], το ''Λεξικό της Ακαδημίας της Πετρουπόλεως'' ([[Ρωσία]]), το ''Webster'' και το ''Samuel Johnson'', ([[Αγγλία]]) και το ''Λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας'', τα λεξικά των Littre και Larousse, ([[Γαλλία]]).