Μαρξισμός-Λενινισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Exc (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 8:
Η φράση "Μαρξισμός-Λενινισμός" χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον [[Ιωσήφ Στάλιν]] κατά τη δεκαετία του 1930, προκειμένου να περιγραφεί η νέα σύνθεση του Μαρξισμού με τις θεωρίες του Λένιν. Ωστόσο, το ΚΚΣΕ διατήρησε το Μαρξισμό-Λενινισμό στο πρόγραμμά του και μετά την αποκήρυξη του Στάλιν, επιθυμώντας έτσι να τονίσει τη διάκριση μεταξύ Μαρξισμού-Λενινισμού και Σταλινισμού. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν στις χώρες όπου εφαρμόστηκε, αναπτύχθηκε σε ιδιαίτερες παραλλαγές, οι πιο γνωστές από τις οποίες είναι ο [[Σταλινισμός]] (βασισμένος στη θεωρία του [[σοσιαλισμός σε μια χώρα|σοσιαλισμού σε μια χώρα]]) και ο [[Μαοϊσμός]] (βασισμένος στην ιδέα της επανάστασης των αγροτών στις υπανάπτυκτες χώρες).
== Κριτική ==
Συμφωνα με ορισμένα τμήματα του κομμουνιστικού κινήματος, ο μαρξισμός-λενινισμός αποτέλεσε μια καρικατούρα της θεωρίας των Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν, με στόχο την πάση θυσία απόκρυψη του ταξικού/γραφειοκρατικού εκφυλισμού των χωρών του ανατολικού μπλοκ. Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει ο μαρξισμός-λενινισμός για τον δήθεν σοσιαλιστικό χαρακτήρα των χωρών αυτών, η εξέλιξη των καθεστώτων του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού" ήρθε σταδιακά σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό. Τα καθεστώτα αυτά παρέμειναν ταξικά και μετά την εκδίωξη/ανατροπή της αστικής τάξης, αφού αναδείχθηκε σταδιακά σε νέα κυρίαρχη/άρχουσα τάξη, η κομματική/κρατική γραφειοκρατία. Παρόλες τις κατακτήσεις της, η εργατική τάξη παρέμεινε καταπιεζόμενη και κυριαρχούμενη από την κομματική/κρατική γραφειοκρατία η οποία δημιουργήθηκε από το εσωτερικό των κυβερνώντων κομμουνιστικών κομμάτων. Η κατάρρευση των καθεστώτων αυτών την τριετία 1989-1991, οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση σε αυτές τις χώρες.<ref>Ευτύχης Μπιτσάκης: [http://www.kapsimi.gr/ena-fantasma-planietai Ένα φάντασμα πλανιέται]</ref>
Ο εκφυλισμός και η εκμεταλλευτική/ταξική μετάλλαξη των χωρών του "υπαρκτού σοσιαλισμού" ήταν μια μακρόσυρτη διαδικασία με διάφορες καμπές η οποία ξεκίνησε από τα πρώτα κιόλας χρόνια μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης στην ΕΣΣΔ. Βασική αιτία για αυτή την εξέλιξη, αποτελεί η σταδιακή ήττα της εργατικής τάξης από την ανερχόμενη κρατική/κομματική γραφειοκρατία, στο επίπεδο του ποιός κατέχει την εξουσία.
Οι αιτίες της σταδιακής γραφειοκρατικοποίησης του καθεστώτος των μπολσεβίκων, μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Η πρώτη κατηγορία αφορά τις αντικειμενικές αιτίες. Αυτές αφορούν τον εμφύλιο πόλεμο και την ξένη επέμβαση που κατέστρεψε την ήδη προβληματική οικονομία της τσαρικής Ρωσίας, την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, την έλλειψη αστικοδημοκρατικών παραδόσεων κλπ.
Η δεύτερη κατηγορία αφορά τις υποκειμενικές αιτίες: Εδώ εντοπίζεται η λαθεμένη αντίληψη των μπολσεβίκων για τη σχέση κόμματος/κράτους, η καταστολή της αντίθετης άποψης, ο μονοκομματισμός, ο οικονομισμός κλπ. Ο σταδιακός εκφυλισμός του "υπαρκτού σοσιαλισμού" σε ταξική/εκμεταλλευτική κατεύθυνση, σε συνδυασμό με τον εκφυλισμό και την ταξική ενσωμάτωση ενός μεγάλου τμήματος της Αριστεράς στις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, καθιστά αναγκαία την διαδικασία ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.
Η διαδικασία αυτή ονομάζεται [[κομμουνιστική επαναθεμελίωση]] και αφορά την θεωρία, τον προγραμματικό λόγο και την οργανωτική αντίληψη του κομμουνιστικού κινήματος.<ref>ΝΑΡ: [http://www.narnet.gr/articles/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%89%CF%81%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D Για τη φύση και τον χαρακτήρα των χωρών του "υπαρκτού σοσιαλισμού"]</ref>
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
| |||