Μνημείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σήμερα με τον όρο μνημείο αποδίδεται γενικότερα οτιδήποτε διασωθέν οικοδόμημα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων όλων των ενδιάμεσων ιστορικών περιόδων καθώς επίσης και συγγράμματα των περιόδων αυτών, δηλαδή πάσης φύσεως έργων τέχνης και λόγου που θεωρούνται αριστουργήματα. Στη σύγχρονη αντίληψη αναζήτησης, διάσωσης και διατήρησης αυτών ως πολιτιστικά αγαθά αναπτύχθηκε έντονα η έννοια της προστασίας και συντήρησης αυτών, ανεξάρτητα της χρηστικής τους αξίας. Βέβαια η αντίληψη αυτή υπήρχε από παλαιότερα που διασφαλίζονταν κάποια εξ αυτών μεμονωμένα ως κειμήλια, όχι όμως τόσο για τα αρχιτεκτονήματα. Για τα τελευταία φαίνεται να ξεκίνησε η αντίληψη προστασίας τους μόλις τον 19ο αιώνα όταν η καταστροφή παλαιών μνημείων είχε αρχίσει προκειμένου να εξυπηρετηθούν άλλοι λόγοι κυρίως οικιστικοί μετά την έντονη αστυφιλία που παρατηρήθηκε ως συνέπεια της βιομηχανικής επανάστασης.<br />

Σημειώνεται ότι ηΗ συμβολή του Γάλλου αρχιτέκτονα και θεωρητικού της αρχιτεκτονικής μνημείων Ευγενίου Εμμανουήλ Βιολέ λε Ντυκ υπήρξε σπουδαία με το δεκάτομο "μνημειώδες" έργο του "''Ερμηνευτικό Λεξικό της γαλλικής Αρχιτεκτονικής από τον 11ο αιώνα έως τον 15ο αιώνα''" που δημοσίευσε το 1854 - 1868. Εκτός από τις απώλειες σπουδαίων οικοδομημάτων που αναφέρονταν, στο έργο του αυτό διασαφήνισε τις πρωτοπόρες απόψεις του περί μνημείων και της αναγκαιότητας αναστήλωσης αυτών. Μεγάλη επίσης συμβολή εν προκειμένω ήταν και του Ιταλού αρχιτέκτονα Καμίλο Μπόιτο επί των ίδιων θέσεων τις οποίες και υποστήριξε στο μεγάλο συνέδριο μηχανικών και αρχιτεκτόνων που συνήλθε στη [[Ρώμη]] το [[1883]].