Γατόπαρδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

*Η σύγκρουση με τους αγρότες και κτηνοτρόφους είναι η κύρια απειλή για τους γατόπαρδους στη νότια Αφρική (Purchase et al. 2007). Τα ζώα συχνά σκοτώνονται ή διώκονται επειδή θεωρούνται απειλή για τα οικόσιτα ζώα, παρά το γεγονός ότι προκαλούν μικρή ζημιά. Στη Ναμίμπια, πολύ μεγάλος αριθμός γατόπαρδων παγιδεύονται και απομακρύνονται από κτηνοτρόφους που επιδιώκουν να προστατεύσουν τα ζώα τους. Από κυβερνητικά αρχεία (Nowell 1996), υπολογίζεται ότι πάνω από 9.500 γατόπαρδοι εκτοπίστηκαν από το 1978 έως το 1995. Ενώ τα ποσοστά εκτόπισης έχουν μειωθεί σήμερα, εν μέρει εξαιτίας των εντεινομένων προσπαθειών διατήρησης και εκπαίδευσης, πολλοί κτηνοτρόφοι εξακολουθούν να βλέπουν τον γατόπαρδο ως «ζώο-πρόβλημα», παρά τις έρευνες που δείχνουν ότι είναι υπεύθυνος μόνο για το 3% των ολικών απωλειών ζωικού κεφαλαίου από τα αρπακτικά (Marke, 2002). Παρά το γεγονός ότι, στο Ιράν είχαν θανατωθεί πολλά ζώα, από το 2003 δεν έχει υπάρξει κάποια αναφορά θανάτων (Hunter et al. 2007), αν και είναι πιθανό ότι τα περισσότερα περιστατικά δεν καταγγέλλονται.

 

==Εμπόριο==

Η CITES επιτρέπει το νόμιμο εμπόριο ζωντανών γατόπαρδων στο πλαίσιο ενός συστήματος ποσοστώσεων [Παράρτημα I (ετήσιες ποσοστώσεις: Ναμίμπια έως 150 άτομα, Ζιμπάμπουε 50, Μποτσουάνα 5)]. Αυτό έγινε αποδεκτό από τη CITES ως ένας τρόπος για να ενισχυθεί η οικονομική σημασία των γατόπαρδων σε ιδιωτικές εκτάσεις, ενώ παρέχεται οικονομικό κίνητρο για τη διατήρησή τους (Nowell 1996). Ο παγκόσμιος πληθυσμός γατόπαρδων σε αιχμαλωσία δεν είναι αυτοσυντηρούμενος. Οι γατόπαρδοι αναπαράγονται ανεπαρκώς σε αιχμαλωσία και, το 2001, το 30% του πληθυσμού σε αιχμαλωσία ήταν άγρια ζώα που δεν είχαν αναπαραχθεί σε αιχμαλωσία (Marker 2002). Ενώ η ανάλυση των δεικτών εμπορίου των ζώων στην βάση δεδομένων της CITES δείχνει ότι οι καταγεγραμμένες χώρες δεν αναφέρουν εξαγωγές ζωντανών ατόμων από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 (Purchase et al. 2007), υπάρχει υποψία για παράνομο διασυνοριακό εμπόριο ζώντων ατόμων. Υπάρχει επίσης ανησυχία σχετικά με το παράνομο εμπόριο δερμάτων, καθώς και τη σύλληψη ζωντανών κουταβιών για εμπόριο με τη Μέση Ανατολή (Anon. 2007). Υπάρχει αύξηση του εμπορίου σε κουτάβια από την ΒΑ. Αφρική στη Μέση Ανατολή (Amir 2005), αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει μικρής έκτασης εμπόριο από την περιοχή του Σαχέλ, όπου προηγουμένως θεωρείτο σημαντικό πρόβλημα (K. de Smet pers. comm. 2007).