Σπήλαιο Λασκώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ clean up με τη χρήση AWB
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Cave painting, Anthropos (2).jpeg|right|thumb|300px|Τοιχογραφία από τοστο σπήλαιο Λασκώ]]
Το '''σπήλαιο Λασκώ''' (γαλλ. Grotte de Lascaux) είναι ένα από τα πλέον σημαντικά σπήλαια με παλαιολιθικής εποχής [[τοιχογραφία σπηλαίου|τοιχογραφίες]], ιδιαίτερα διακρινόμενες όχι μόνον ως προς τον αριθμό τους αλλά και ως προς την αισθητική τους. Έχει αποκληθεί η "Καπέλα Σιξτίνα των τοιχογραφιών", "Βερσαλίες της Προϊστορίας" και "Γαλλική Αλταμίρα".<ref>[http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/jafr_0037-9166_1962_num_32_1_1352?_Prescripts_Search_tabs1=standard& Persee Francaise: Pales, L. (1962) - «L'abbé Breuil (1877-1961)», Journal des africanistes, vol. 32 , n° 32-1, p. 24]</ref> Το σπήλαιο βρίσκεται κοντά στο χωριό [[Μοντινιάκ]] στην κοιλάδα του ποταμού Βεζέρ (Vézère) στον νομό (département) Ντορντόνι (Dordogne) στην περιοχή (région) της Ακουιτανίας (Aquitaine) της νοτιοδυτικής [[Γαλλία]]ς. Αποτελεί μία από τις [[Προϊστορικές τοποθεσίες και ζωγραφισμένα σπήλαια της κοιλάδας του Βεζέρ]], που, από το 1979, έχουν χαρακτηριστεί ως [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] από την [[UNESCO]].<ref name=un>[http://whc.unesco.org/en/list/85/ UNESCO: ''Prehistoric Sites and Decorated Caves of the Vézère Valley'']</ref>
 
Το σπήλαιο Λασκώ εμφανίζει σαφή υπεροχή απέναντι σε παρόμοια σπήλαια της Γαλλίας και της [[Ισπανία]]ς, όπως τα σπήλαια ''Les Trois-Frères'', ''Niaux'', [[Σπήλαιο της Αλταμίρα|Αλταμίρα]], ''Font-de-Gaume'' and ''Les Combarelles'' καθώς, εκτός του ότι είναι πολύ μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, οι [[τοιχογραφίες]] του είναι πολύ καλύτερα διατηρημένες. Τα τοιχώματα (πλάγια φατνώματα) του Λασκώ είναι καλυμμένα με έγχρωμες εικόνες και χαρακτικά ζώων, τα οποία βρίσκονται σε ύψος που δύσκολα τα φθάνει κανείς. Οι μελετητές υπολόγισαν ότι το έδαφος του σπηλαίου πριν από 17.000 χρόνια είχε διαφορετική διαμόρφωση και έτσι ο προϊστορικός καλλιτέχνης μπορούσε να φθάνει τα τοιχώματα. Το έδαφος του σπηλαίου βαθμιαία καταβυθιζόταν, με συνέπεια σήμερα να είναι δυσπρόσιτα.
 
Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία από τέσσερις εφήβους, τους Marcel Ravidat, Jacques Marsal, Georges Agnel et Simon Coencas στις 12 Σεπτεμβρίου 1940. Οι νεαροί μπήκαν στο σπήλαιο κρατώντας μια απλή λάμπα και χρειάστηκε να φθάσουν στο πρώτο στενό σημείο του περάσματος για να διακρίνουν τις τοιχογραφίες. Επανήλθαν τις επόμενες ημέρες αλλά εν τω μεταξύ η ανακάλυψη έγινε γνωστή στο χωριό Μοντινιάκ και κατέφθασαν εκεί πολλοί χωρικοί. Αποφάσισαν να καλέσουν τους κορυφαίους ερευνητές της εποχής: Αρχικά ήλθε ο ερευνητής αβάς [[Ανρί Μπρέιλ]] (Henri Breuil) και ακολούθησαν οι Dr. Cheynier, οι αδελφοί Μπουισονί (Α. και J.Bouysonnie) και αργότερα ο [[Ντενί Πεϊρονί]] (Denis Peyrony) και ο Κόμης Μπεγκουέν (Compte Bégouën)<ref name=coult>[http://www.culture.gouv.fr/culture/arcnat/lascaux/fr/ Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού: ''The Lascaux Cave'']</ref>