Θυλακίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα διαθέσιμα στοιχεία από την εποχή που μελετήθηκε το ζώο αυτό, αναφέρουν πως ήταν ένα σχετικά ντροπαλό, νυκτόβιο πλάσμα, με μέγεθος περίπου όσο ενός μεσαίου/μεγάλου σκύλου. Η ουρά του ήταν δύσκαμπτη, διέθετε [[Μάρσιπος|μάρσιπο]], αρκετά παρόμοιου με του [[καγκουρό]] -ο οποίος όμως εμφανιζόταν και στα αρσενικά πέρα από τα θηλυκά-, και είχε μια σειρά από σκούρες λωρίδες στο πίσω μέρος του σώματός του, που θύμιζαν τις λωρίδες της [[τίγρηςτίγρη]]ς.

Όπως οι τίγρεις και οι λύκοι του Βορείου Ημισφαιρίου, είδη από τα οποία και απέκτησε δύο από τις κοινές ονομασίες του, ο θυλακίνος ήταν αρπακτικό στην κορυφή της [[τροφική αλυσίδα|τροφικής αλυσίδας]]. Ως μαρσιποφόρο, δε σχετίζεται στενά με τα θηλαστικά αυτά που διαθέτουν [[Πλακούντας|πλακούντα]], αλλά λόγω της συγκλίνουσας εξέλιξης που απέκτησαν στο κοινό τους περιβάλλον, μοιράζεται κάποια στοιχεία της μορφής και των προσαρμογών τους. Τα κοντινότερα συγγενικά του αρτίγονα [[είδος}|είδη]] θεωρούνται, είτε ο Διάβολος της Τασμανίας είτε το [[Νούμπατ]]. Ο θυλακίνος είναι μαζί με το [[Οπόσουμ του νερού]] τα μόνα μαρσιποφόρα τα οποία διαθέτουν μάρσιπο και στα δύο φύλα. Το αρσενικό διέθετε μάρσιπο ο οποίος χρησίμευε ως προστατευτική θήκη καλύπτωντας τα εξωτερικά όργανα αναπαραγωγής του, καθώς έτρεχε μέσα στην άγρια βλάστηση. Ο θυλακίνος έχει περιγραφεί ως εξαιρετικά ικανός θηρευτής, λόγω της ικανότητάς του να επιζεί και να κυνηγάει την λεία του σε εξαιρετικά αραιοκατοικημένες περιοχές.<ref name="Paddle">[[#Paddle|Paddle (2000)]]</ref>

[[File:Beutelwolf fg01.jpg|left|upright|thumb|Τα κρανία του Θυλακίνουθυλακίνου (αριστερά) και του Λύκουλύκου, είναι παρόμοια, αν και τα δύο είδη έχουν αρκετά μακρινή συγγένεια. Υπάρχουν μελέτες οι οποίες δείχνουν πως το κρανίο της [[Κόκκινη αλεπού|κόκκινης αλεπούς]] (''Vulpes vulpes)'', εμφανίζει ακόμα περισσότερες ομοιότητες με αυτό του θυλακίνου.<ref>{{cite journal|journal=Australian Journal of Zoology|volume=34|issue=2|year=1986|pages=109–117|title=Comparison of Skull Shape in Marsupial and Placental Carnivores|author=Werdelin, L. |doi=10.1071/ZO9860109}}</ref>]]

Ο σύγχρονος θυλακίνος εμφανίστηκε περίπου πριν από τέσσερα εκατομμύρια έτη. Τα είδη της οικογένειας [[Θυλακινίδες]] χρονολογούνται από την αρχή της [[Μειόκαινη|Μειόκαινης περιόδου]]. Από τη δεκαετία του 1990, έχουν ανακαλυφθεί τουλάχιστον επτά απολίθωματα στην [[Αυστραλία]], και συγκεκριμένα στην περιοχή του βορειοανατολικού [[Κουίνσλαντ]].<ref name="AM2">{{cite web|url=http://www.amonline.net.au/fossil_sites/riversleigh.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20060614005704/http://www.amonline.net.au/fossil_sites/riversleigh.htm|archivedate=14 June 2006|title=Riversleigh|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref><ref name="AM3">{{cite web|url=http://www.amonline.net.au/thylacine/08.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20090602070740/http://www.amonline.net.au/thylacine/08.htm|archivedate=2 June 2009|title= Is there a fossil Thylacine?|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> ΗΟ [[θυλακίνηθυλακίνος του Ντίκσον]] (''Nimbacinus dicksoni'') είναι ητο αρχαιότερηπαλαιότερο των επτά ειδών που έχουν ανακαλυφθεί, και χρονολογείται στα 23 εκατομμύρια έτη πριν. Το θυλακινοειδές αυτό, ήταν αρκετά μικρότερο σε σχέση με τους πιο πρόσφατους συγγενείς του.<ref name="LK1">{{cite web|url=http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet22.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20060319063950/http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet22.htm|archivedate=19 March 2006|title=Lost Kingdoms: Dickson's Thylacine (''Nimbacinus dicksoni'')|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> Το μεγαλύτερο είδος, η [[θυλακίνη η εύρωστηισχυρή]] (''Thylacinus potens'') η οποία, είχε μέγεθος εφάμιλλο με [[λύκος|λύκου]], και ήταν το μόνο είδος της οικογενείας που επέζησε ως τα τέλη της Μειόκαινης περιόδου.<ref name="LK2">{{cite web|url=http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet38.htm|archiveurl=http://web.archive.org/web/20050325033506/http://www.lostkingdoms.com/facts/factsheet38.htm|archivedate=25 March 2005|title=Lost Kingdoms: Powerful Thylacine (''Thylacinus potens'')|publisher=Australian Museum|year=1999| accessdate =21 November 2006}}</ref> Στα τέλη της [[Πλειστόκαινο|Πλειστόκαινου]] και αρχές της [[Ολόκαινος εποχή|Ολόκαινου]], ο σύγχρονος θυλακίνος εκτιμάται πως είχε εξαπλωθεί σε όλη την Αυστραλία και Νέα Γουινέα, αν και οι πληθυσμοί τηςτου δεν ήταν ποτέ αριθμητικά μεγάλοι.<ref name="Dingo">{{cite journal|journal=The Holocene|title= Causes of extinction of vertebrates during the Holocene of mainland Australia: arrival of the dingo, or human impact?|author1=Johnson, C. N. |author2=Wroe, S. |volume=13|issue=6|date=November 2003|pages=941–948 | doi = 10.1191/0959683603hl682fa}}</ref>

Ένα παράδειγμα της συγκλίνουσας εξέλιξης της με άλλα είδη, είναι οι πολλές ομοιότητες που εμφανίζει ο θυλακίνος με τα μέλη των [[Κυνίδες|ΚυνίδωνΚυνιδών]], τους σκύλους του Βορείου Ημισφαιρίου, όπως, κοφτερά δόντια, δυνατά σαγόνια, ανασηκωμένεςβάδιση φτέρνες,στα δάκτυλα (δακτυλοβάμονα ζώα) και γενική ομοιότητα σωματότυπου. Μια και ο θυλακίνος ζούσεκατελάμβανε στοντον ίδιο, περίπου, τύπο[[οικοθέση|οικολογικό περιβάλλοντοςθώκο]] όπωςμε καιτους οι σκύλοισκύλους, ανέπτυξε πολλά από τα ίδια χαρακτηριστικά, παρόλα αυτά όμως, δεν έχει καμία συγγένεια με αυτούς.<ref name="PWS2">{{cite web|url=http://www.parks.tas.gov.au/factsheets/threatened_species/Thylacine.pdf|title=Threatened Species: Thylacine&nbsp;– Tasmanian tiger, ''Thylacinus cynocephalus''|publisher=Parks and Wildlife Service, Tasmania|date=December 2003| accessdate =22 November 2006|format=PDF| archiveurl = http://web.archive.org/web/20061002050127/http://www.parks.tas.gov.au/factsheets/threatened_species/Thylacine.pdf| archivedate = 2 October 2006}}</ref>