Βίλχελμ Ρίττερ φον Λέεμπ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βίλχελμ Λέεμπ γεννήθηκε στο [[Λάντσμπεργκ αμ Λεχ]] (Landsberg am Lech) της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]] στις [[5 Σεπτεμβρίου]] [[1876]]. Το [[1895]] κατατάχτηκε στο 4ο Σύνταγμα Πυροβολικού της Βαυαρίας ως υποψήφιος αξιωματικός και, το [[1897]] ονομάστηκε [[Ανθυπολοχαγός]]. Η πρώτη του πολεμική αποστολή ήταν σε συμμετοχή πολυεθνικής δύναμης για την διάσωση των ξένων αποστολών κατά την [[εξέγερση των Μπόξερ]] στο [[Πεκίνο]] της [[Κίνα|Κίνας]] το [[1900]]. Επιστρέφοντας στην [[Γερμανία]] φοίτησε στην Βαυαρική Στρατιωτική Ακαδημία στο [[Μόναχο]] και στη συνέχεια τοποθετήθηκε ως αξιωματικός του Βαυαρικού Γενικού Επιτελείου και στη συνέχεια του Μείζονος Γενικού Επιτελείου στο [[Βερολίνο]] ([[1909]]-[[1911]]). Το 1911 προάχθηκε σε [[Λοχαγός|Λοχαγό]] και τοποθετήθηκε αρχικά Διοικητής Πυροβολαρχίας στο 10ο Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού ([[1912]] - [[1913]]) με έδρα το Έρλάνγκεν (Erlangen) και στη συνέχεια στο Γενικό Επιτελείο του 1ου Βαυαρικού Σώματος στο Μόναχο. Στην θέση αυτή τον βρήκε η έναρξη του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].

Αρχικά αξιωματικός του Επιτελείου, ο Λέεμπ μετατέθηκε στην 11η Βαυαρική Μεραρχία Πεζικού. Το [[1916]] προάχθηκε σε [[Ταγματάρχης|Ταγματάρχη]] και, στις [[29 Μαΐου]] του απονεμήθηκε ο Σταυρός των Ιπποτών της Τάξεως του Τάγματος του Μαξ-Γιόζεφ. Το παράσημο αυτό, αντίστοιχο με το πρωσικό "Pour le Mérite", συνοδεύτηκε με την απονομή τίτλου ευγενείας ([[21 Ιουνίου]] 1916), πράγμα που του επέτρεψε να προσθέσει τον τίτλο "RitterΡίττερ" και το πρόθεμα "φον" στο όνομά του. Ως Ταγματάρχης έλαβε μέρος στηνστη μάχη του Κόβελ εναντίον των Ρώσων<ref>Spencer C. Tucker, Priscilla Mary Roberts, Jack Greene, Cole C. Kingseed, Malcolm Muir, David T. (DRT) Zabecki, Allan R. (FRW) Millett ''World War II: A Student Encyclopedia'', ABC-CLIO, 2005 ISBN 1-85109-857-7</ref>. Λίγο αργότερα μετατέθηκε στο Ανατολικό μέτωπο. Το [[1917]] τοποθετήθηκε στο Επιτελείο του Διαδόχου Ρούπρεχτ (Rupprecht) της Βαυαρίας.

Μετά τον Πόλεμο ο Λέεμπ κρίθηκε ότι μπορούσε να παραμείνει στηνστη [[Ράιχσβερ]], τον μικρό στρατό που η [[Συνθήκη των Βερσαλλιών]] επέτρεπε στην Γερμανία να διατηρεί. Το [[1920]] προάχθηκε σε [[Αντισυνταγματάρχης|Αντισυνταγματάρχη]]. Το [[1923]] έλαβε μέρος στην καταστολή του "[[Πραξικόπημα της μπιραρίας|Πραξικοπήματος της μπιραρίας]]" (Beer Hall Putsch), που αποπειράθηκαν ο [[Χίτλερ]] και οι [[Εθνικοσοσιαλισμός|Εθνικοσοσιαλιστές]] του. Το [[1926]] ανέλαβε την Διοίκηση του 7ου Συντάγματος Πυροβολικού και το [[1928]] ήταν ένας από τους δύο υποδιοικητές της 5ης Μεραρχίας Πεζικού με έδρα την [[Στουτγκάρδη]]. Το [[1929]] τοποθετείται υποδιοικητής της 7ης Μεραρχίας Πεζικού στο Μόναχο και, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους προάγεται σε Υποστράτηγο. Το [[1930]] και μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τους [[NSDAP|Ναζιστές]], ο Λέεμπ είναιήταν ο επικεφαλής του "''Wehrkreis VII''" (Στρατιωτικής Περιφέρειας VII), η οποία κάλυπτε όλη τηντη [[Βαυαρία]].

Όταν οι [[Εθνικοσοσιαλισμός|Ναζιστές]] κατέλαβαν την εξουσία το [[1933]] ο Λέεμπ δεν ήταν από τους ένθερμους θιασώτες τους. Ο Χίτλερ τον χαρακτήριζε "αδιόρθωτο αντιναζιστή", αν και ο Λέεμπ ποτέ δεν συμμετείχε σε καμία αντιστασιακή κίνηση εναντίον του Ναζισμού ή του ενσαρκωτή του. Ο Χίτλερ χλεύαζε, επίσης, τις θρησκευτικές αντιλήψεις του Στρατηγούστρατηγού του. Το [[1934]] προάχθηκε σε Αντιστράτηγο και ανέλαβε την Διοίκηση της 2ης Στρατιάς στο [[Κέσσελ]]. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα βρεθεί επικεφαλής του καταλόγου των αποστρατευομένων αξιωματικών, ύστερα από την υπόθεση [[Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ#Η υπόθεση Μπλόμπεργκ - Φριτς|Μπλόμπεργκ-Φριτς]].

Λίγο πριν την έναρξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] το [[1939]] ο Λέεμπ ανακαλείταιανακλήθηκε για τρίτη φορά στην ενεργό υπηρεσία. Του ανατίθεταιανατέθηκε η Διοίκηση της Ομάδας Στρατιών C, η οποία είχε επιφορτισθεί με την άμυνα της Γερμανίας από τα δυτικά, καθώς οι υπόλοιπες δυνάμεις της [[Βέρμαχτ]] εισέβαλαν στην [[Πολωνία]]. Ο Λέεμπ συγκράτησε την - πολύ ασθενική - γαλλική διείσδυση στο [[Σάαρ]] και, στα μέσα του Οκτωβρίου, εξαπέλυσε μια μικρής κλίμακας αντεπίθεση εκδιώκοντας τους Γάλλους από το γερμανικό έδαφος<ref>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 19641966</ref>.

Μαθαίνοντας το σχέδιο εισβολής στις [[Κάτω Χώρες]] και στην [[Γαλλία]] ο Λέεμπ αντιτίθεται σφοδρά, ιδιαίτερα για την εισβολή στο ουδέτερο [[Βέλγιο]], κυρίως για ηθικούς λόγους{{παραπομπή|σχόλιο=3/5/2015}}. Κυκλοφορεί έναΚυκλοφόρησε μνημόνιο στους συναδέλφους του, στο οποίο εκθέτειεξέθετε τις απόψεις του. Από πολλούς, όμως, θεωρείταιθεωρείτο υπερβολικά συντηρητικός και ξεπερασμένος από τον χρόνο. Παρόλ' αυτά διατηρείδιατήρησε τηντη Διοίκηση της Ομάδας Στρατιών C, η οποία αποτελείται κυρίως από μονάδες χαμηλής μαχητικής ισχύος. Ο Λέεμπ, με πολύ επιτυχημένες κινήσεις αντιπερισπασμού, αναγκάζειανάγκασε τους Γάλλους να διατηρούν σημαντικές δυνάμεις στην [[Γραμμή Μαζινό]], στην οποία έχουνείχαν βασίσει όλη την αμυντική τακτική τους και της οποίας την διάσπαση τρέμουνέτρεμαν. Η διατήρηση αυτών των γαλλικών δυνάμεων εκεί τις απέσπασε από το σημείο όπου πραγματοποιήθηκε η πραγματική εισβολή στην Γαλλία (περιοχή του [[Σεντάν]]),καθιστώντας τις ανενεργές και ανίκανες να επέμβουν. Επιπλέον, μετά την εκκένωση της [[Δουνκέρκη|Δουνκέρκης]] οι δυνάμεις του συλλαμβάνουνσυνέλαβαν περίπου 250.000 Γάλλους αιχμαλώτους.

Αν και ο ρόλος των δυνάμεων του Λέεμπ ήταν μικρός σε σχέση με των υπόλοιπων, ο Λέεμπ ανταμείβεταιανταμείφθηκε από τον Χίτλερ με το αξίωμα του Στρατάρχη τον Ιούλιο του 1940 και του απονέμεταιαπονεμήθηκε ο Σιδηρούς Σταυρός των Ιπποτών. Η εμπιστοσύνη του Χίτλερ στον Λέεμπ έχειείχε ανανεωθεί σε τέτοιο βαθμό που του αναθέτειανέθεσε τηντη Διοίκηση της Ομάδας Στρατιών Βορρά (Nord), επιφορτισμένης με το βόρειο τομέα στην [[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος|Εισβολή στην Σοβιετική Ένωση]]. Η ομάδα Λέεμπ όφειλε να συντρίψει τις Σοβιετικές μονάδες στην περιοχή της [[Βαλτική Θάλασσα|Βαλτικής]] και να καταλάβει όλες τις Σοβιετικές ναυτικές βάσεις. Για πρώτη φορά, ωστόσο, διοικείδιοικούσε μεγάλες θωρακισμένες μονάδες τεθωρακισμένων, στις οποίες δεν έχειείχε την παραμικρή εμπειρία. Ο Λέεμπ είναιήταν, όμως, συνεπής αξιωματικός: Μέσα σε λιγότερο από 90 ημέρες, η Ομάδα Στρατιών του βρίσκεταιβρέθηκε στις παρυφές του [[Αγία Πετρούπολη|Λένινγκραντ]].

Όταν ο Πόλεμος έληξε, οι Σύμμαχοι συνέλαβαν τον Λέεμπ και, μαζί με άλλους ανώτατους αξιωματικούς, τον παρέπεμψαν σε δίκη. Εκεί, επειδή, σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, δεν ήσαν πολύ ξεκάθαρα τα έγγραφα με βάση τα οποία θεμελιώθηκε το κατηγορητήριο, καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση. Απολύθηκε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δίκης, καθώς ο χρόνος κράτησής του ήταν μεγαλύτερος από την ποινή του. Ο Λέεμπ αποσύρθηκε από τηντη δημόσια ζωή και έζησε στηνστη Βαυαρία με την οικογένειά του. Απεβίωσε στο Φίσεν (Füssen) μετά από [[καρδιακή προσβολή]] στις [[29 Απριλίου]] [[1956]], σε ηλικία 79 ετών.<ref>Moll, Otto E. & Marek, Wolfgang (επιμ.) (1961): ''Die deutschen Generalfeldmarschälle 1935 – 1945''. Erich Pabel Verlag, Ράστατ 1961 (Πρώτη Έκδοση), σ. 112</ref>