Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διαγραφή ενοτήτων Νομίσματα, Πρόγονοι (βλ. Συζήτηση) |
μετάφραση μέρους του κρυφού κειμένου |
||
Γραμμή 33:
<!-- ΧΩΡΙΣ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΚΡΙΒΕΣ: Βασικός στόχος της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του αξιομάχου του στρατεύματος, το οποίο είχε περιέλθει σε δεινή κατάσταση, λόγω της πολιτικής των αξιωματούχων της Πόλης. Οι τελευταίοι, αισθανόμενοι πολιτική απειλή από ισχυρό στρατό, είχαν επί σειρά ετών και μετά το θάνατο του [[Βασίλειος Β΄|Βουλγαροκτόνου]] λάβει σειρά μέτρων εναντίον του. Το γεγονός αυτό όμως είχε ανησυχήσει τους ίδιους τους επικεφαλής, οι οποίοι έβλεπαν τη ραγδαία επιδείνωση της ικανότητας του κράτους να αμυνθεί από τους πολυάριθμους εξωτερικούς εχθρούς του.-->
Συνετός, ικανότατος στρατηλάτης, έχοντας την απόλυτη υποστήριξη του στρατεύματος, ο Ισαάκιος αμέσως ξεκίνησε εκτεταμένη εκστρατεία εκσυγχρονισμού της άμυνας και βελτίωσης της διοίκησης. Είχε τη σοφία και τη διορατικότητα να προβεί σε καίριες επεμβάσεις τηρώντας ευαίσθητες ισορροπίες, για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τους ισχυρούς γραφειοκράτες της Πόλης.▼
<!--EN. WIKIPEDIA 22-05-11: Το πρώτο μέλημα του νέου αυτοκράτορα ήταν να ανταμείψει τους ευγενείς υποστηρικτές του προσφέροντάς τους αξιώματα που τους απομάκρυναν από την [[Κωνσταντινούπολη]],<ref name="Norwich, pg. 333">Norwich, pg. 333</ref>. Στη συνέχεια, προσπάθησε να βελτιώσει τα κατεστραμμένα οικονομικά της αυτοκρατορίας.<ref>Finlay, pg. 11</ref> Ανακάλεσε πολλές pensions and grants που είχαν χορηγήσει οι προκάτοχοί του σε αργόσχολους αυλικούς και οικειοποιήθηκε μέρος των εσόδων πλούσιων μονών, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για ιεροσυλία από τον Μιχαήλ Κηρουλάριο with a decree of exile in 1058,<ref name=" Kazhdan, pg. 1011">Kazhdan, pg. 1011</ref> he appropriated a proportion of the revenues of the wealthy monasteries. Η μόνη στρατιωτική εκστρατεία του Ισαάκιου Isaac's only military expedition was against King [[Andrew I of Hungary]] and the [[Pechenegs]], who began to ravage the northern frontiers in 1059.<ref>Norwich, pg. 335</ref> Shortly after this successful campaign, he concluded peace with the [[Kingdom of Hungary]] and returned to Constantinople.<ref>Finlay, pg. 14</ref> Here he became very ill, and believed he was dying. He was already deeply shaken after narrowly avoiding being struck by lightning while leaning against a tree on campaign against the Pechenegs, and saw his illness as a sign of God's displeasure.<ref name="Canduci, pg. 271">Canduci, pg. 271</ref> This situation was exploited by the courtiers, led by [[Michael Psellus|Michael Psellos]],<ref>Kazhdan, pg. 1012</ref> who influenced Isaac to appoint as his successor [[Constantine X|Constantine Doukas]], to the exclusion of his own brother John Komnenos.<ref>Norwich, pg. 336</ref> Isaac abdicated on November 22, 1059, against the wishes of his brother and of his empress [[Catherine of Bulgaria]]. Like Isaac, his wife and daughter entered a monastery.<ref>Finlay, pg. 15</ref>▼
▲
Although he recovered, Isaac Komnenos did not resume the throne, but retired to the monastery of [[Stoudion]] and spent the remaining two years of his life as a [[monk]],<ref name="Canduci, pg. 271">Canduci, pg. 271</ref> alternating menial offices with literary studies. His Scholia to the [[Iliad]] and other works on the [[Homer]]ic poems are still extant. He died late in 1060 or early in 1061. Isaac's great aim was to restore the former strict organization of the government,<ref name="Norwich, pg. 333">Norwich, pg. 333</ref> and his reforms, though unpopular with the aristocracy and the clergy, and not understood by the people, certainly contributed to the continued survival of the [[Byzantine Empire]].
-->
▲Συνετός, ικανότατος στρατηλάτης, έχοντας την απόλυτη υποστήριξη του στρατεύματος, ο Ισαάκιος αμέσως ξεκίνησε εκτεταμένη εκστρατεία εκσυγχρονισμού της άμυνας και βελτίωσης της διοίκησης. Είχε τη σοφία και τη διορατικότητα να προβεί σε καίριες επεμβάσεις τηρώντας ευαίσθητες ισορροπίες, για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τους ισχυρούς γραφειοκράτες της Πόλης.
Με τα αποτελέσματα των αλλαγών άμεσα ορατά και κύριο στρατιωτικό επίτευγμα την εξουδετέρωση των [[Πετσενέγκοι|Πετσενέγκων]], η αυτοκρατορία παρουσίασε σημεία ανάκαμψης από τη βαθιά παρακμή των διαδόχων του Βασιλείου Β'. Ωστόσο, ένας ξαφνικός πυρετός απέβη μοιραίος για τον Ισαάκιο Α', ο οποίος παραιτήθηκε οικειοθελώς και αποσύρθηκε στη [[Μονή Στουδίου]] όπου πέθανε το 1061.
| |||