Αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Batoni Architecture.jpg|thumb|200px|«Η Αρχιτεκτονική, η Γλυπτική και η Ζωγραφική», αλληγορικό έργο του Πομπέο Μπατόνι.]]'''Αρχιτεκτονική''' είναι η [[τέχνη]]<ref name="AUTH">[http://www.arch.auth.gr/greek/kentrikh-selida.html Τομείς Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ]{{dead link|date=June 2015}}</ref> της «ικανοποίησης των ανθρωπίνων αναγκών στο χώρο μέσω σχεδιασμού μεθόδων και υλικών κατασκευών».<ref name="FEK">"Αντικείμενο -Σκοπός Αρχιτεκτονικών μελετών", ΆρΘ 224 εδ.2. Π.Δ. 696/74 (ΦΕΚ-301 Α')</ref> που εφαρμόζεται ευρύτερα στην οίκιση και δόμηση του χώρου, ως [[επιστήμες μηχανικών|εφαρμοσμένη επιστήμη]] της σχεδίασης και της υλοποίησης κατασκευών, όπως [[κτήριο|κτηρίων]], [[γέφυρα|γεφυρών]] και πόλεων, δίνοντας έμφαση σε ορισμένους τομείς των αναγκών αυτών, όπως στην [[εργονομία]] και στην [[αισθητική]], στη λειτουργία, τη μορφή ή την κατασκευή τους, αναλόγως με την εποχή και τις ιδιαιτερότητες του εντολέα για τον οποίο διαξάγεται. Οι σύγχρονοι καταλλήλως καταρτισμένοι επιστήμονες καλούνται '''αρχιτέκτονες μηχανικοί''', ενώ πριν την ίδρυση<ref>{{Cite web|url = http://library.tee.gr/digital/books_tee/book_55834/book_55834_intro.pdf|title = 80 Χρόνια ΤΕΕ. Οδοιπορικό στο χρόνο.}}</ref> των ακαδημαϊκών σπουδών, ασκείτο από στρατιωτικούς μηχανικούς, μαϊστορες και πρωτομαϊστορες<ref>{{Cite web|url = http://books.google.gr/books?id=hOpRAAAAcAAJ&pg=PA497&lpg=PA497&dq=%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9&source=bl&ots=-tB3PuvNqo&sig=jsUYRFiCyReiXWP0ngkbquZMMt8&hl=el&sa=X&ei=HsZ1VLGLBKu1ygP434HAAQ&ved=0CCcQ6AEwAQ#v=onepage&q=%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B9&f=false|title = Annales Από τον/την Michael (Glycas),Immanuel Bekker}}</ref>, φιλοσόφους<ref>{{Cite web|url = http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=446205|title = Πλάτων-Ο αρχιτέκτων του τύμβου της Αμφίπολης.}}</ref>, [[γεωμετρία|γεωμέτρες]], ξυλουργούς, απλούς ανθρώπους κλπ.

Η άσκηση της αρχιτεκτονικής υπόκειτο πάντα σε νομικούς περιορισμούς, γι' αυτό και το έργο της κρίνεται ως νόμιμο ή αυθαίρετο, πέραν του κοινωνικού χαρακτηρισμού της ως, υψηλής, ή μη. Αντικείμενο της αρχιτεκτονικής είναι ο σχεδιασμός όλων των κτιστών υποδομών στο περιβάλλον, από το μακροσκοπικό επίπεδο του σχεδιασμού [[πόλη|πόλεων]] ως το μικροσκοπικό του σχεδιασμού [[έπιπλο|επίπλων]] και προϊόντων καθημερινής χρήσης. Ετυμολογικά, ο όρος προέρχεται από το ελληνικό «''αρχή''» και «''τέχνη''» - «''τεκτονική''» (κατασκευή / δημιουργία), ενώ οι ρίζες της ανάγονται στην ανθρώπινη [[προϊστορία]] μέσω της «οικοδομίας». Οι επιστημονικοί κλάδοι της αρχιτεκτονικής, όπως ορίζονται από τα περισσότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα, περιλαμβάνουν τον ''αρχιτεκτονικό σχεδιασμό'', τον ''αστικό και [[πολεοδομία|πολεοδομικό]] σχεδιασμό'', τον ''σχεδιασμό τοπίου και περιβάλλοντος'' και τη ''[[Προστασία μνημείων|συντήρηση και αποκατάσταση]] αρχιτεκτονικών μνημείων και συνόλων''.<ref name="AUTH" /><ref>[http://www.arch.ntua.gr/graduate-studies τομείς Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ]</ref><ref>[http://www.upatras.gr/index/page/id/73 Τομείς Πανεπιστημίου Πατρών]{{dead link|date=June 2015}}</ref><ref>[http://www.arch.duth.gr/section/sectors/ Τομείς Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΔΠΘ]</ref>

Η αρχιτεκτονική συνθέτει επιμέρους γνώσεις από τις [[καλές τέχνες]], τις [[ανθρωπιστικές επιστήμες]] και τις [[επιστήμες μηχανικών]].<ref>Γεώργιος Π. Λάββας, ''Επίτομη ιστορία της Αρχιτεκτονικής'', εκδ. University Studio Press, 2004, σελ.18, ISBN 9789601211244</ref> Παράλληλα επικαλύπτεται με συγγενείς αλλά διακριτούς επιστημονικούς κλάδους όπως η [[επιστήμη πολιτικού μηχανικού]],<ref>Ο οριστικός διαχωρισμός της μηχανικής από την αρχιτεκτονική συνήθως χρονολογείται από την εποχή της ίδρυσης της Ecole des Ponts et Chaussée (Σχολή Γεφυρών και Οδοστρωμάτων) στο [[Παρίσι]] το [[1747]]. Βλ. Kenneth Frampton, ''Μοντέρνα Αρχιτεκτονική – Ιστορία και κριτική'', εκδ. Θεμέλιο, 1999, σελ. 18, ISBN 9603100714.</ref> η οποία δίνει έμφαση στις τεχνικές όψεις της κατασκευαστικής δραστηριότητας (π.χ. στη στατική στήριξη), και η [[χωροταξία]]-[[πολεοδομία]], η οποία αρχικά εθεωρείτο τομέας της αρχιτεκτονικής και εξακολουθεί να διδάσκεται σε νέους αρχιτέκτονες.<ref>[http://www.arch.auth.gr/uploads/media/1213GR__Complete.pdf Πρόγραμμα σπουδών Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ, σελ.145, 150]{{dead link|date=June 2015}}</ref>

Μετά την εδραίωση του ρομανικού ρυθμού, το βασικότερο πρόβλημα της εκκλησιαστικής τέχνης στη δυτική Ευρώπη έμοιαζε να είναι η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στο θείο και στο ανθρώπινο<ref>Βλ. Γεώργιος Π. Λάββας, ''Επίτομη ιστορία της αρχιτεκτονικής'', εκδ. University Studio Press, 2004, σελ.147, ISBN 9789601211244</ref>. Ειδικά στην αρχιτεκτονική, προέκυψε το πρόβλημα πως το μυστηριακό, υπερβατικό και ευσεβές κλίμα που επέτασσε το θείο ερχόταν σε αντιδιαστολή με τη σκοτεινή, χονδροειδή και στιβαρή εντύπωση του ναού ο οποίος το στέγαζε. Αυτό οδήγησε στη σταδιακή απόρριψη του ρομανικού ρυθμού, σε συμβολικό επίπεδο<ref> Otto Von Simson, ''The Gothic Cathedral – Origins of Gothic Architecture and the Medieval Concept of Order'', εκδ. Bollingen Foundation, 1962, σελ. 47 ISBN 0500278768 διαθέσιμο [http://www.scribd.com/doc/37246430/The-Gothic-Cathedral-1956 διαδικτυακά]{{dead link|date=June 2015}}</ref> και στην επικράτηση του γοτθικού ύφους. Η ανάγκη λοιπόν για τον νέο ρυθμό προέκυψε από θρησκευτικά κίνητρα<ref>John Fitchen, ''The Construction of Gothic Cathedrals – A Study of Medieval Vault Erection'', εκδ. The University of Chicago Press, 1981, σελ.2, ISBN 0226252035 διαθέσιμο [http://books.google.gr/books?id=XTHC6c_mCi0C&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false διαδικτυακά]</ref> αλλά η ανοικοδόμηση των νέων ναών στάθηκε δυνατή χάρη σε τρία θεμελιώδη μορφολογικά στοιχεία της εποχής: τα σταυροθόλια, τις αντηρίδες και την οξυκόρυφη αψίδα<ref> Ερνστ Γκόμπριχ, ''Το χρονικό της τέχνης'', εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1994, σελ. 186, ISBN 9789602501443</ref> .