Ζωρζ Κλεμανσώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
βιογραφία μέχρι το 1910, με πληροφορίες από το λήμμα στα αγγλικά και http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=139998
είπαμε... :p
Γραμμή 63:
Επέστρεψε στη Γαλλία μετά την [[μάχη του Σεντάν|ήττα στο Σεντάν]] και την πτώση της [[Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία|Δεύτερης Αυτοκρατορίας]]. Το 1870 διορίστηκε δήμαρχος του 18ου διαμερίσματος του Παρισιού, το οποίο περιλαμβάνει την [[Μονμάρτρη]]. Η [[Παρισινή Κομμούνα]] τον καθαίρεσε από τα καθήκοντά του ως δήμαρχος. Προσπάθησε να εκλεγεί στο συμβούλιο της Κομμούνας αλλά δεν τα κατάφερε.<ref>Milza, Pierre, ''L'année terrible - La Commune (mars-juin 1871)''</ref> Το 1871 εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού. Το 1876 εξελέγη στην κάτω βουλή και ήταν μέλος της άκρας αριστεράς και του ριζοσπαστικού κόμματος. Το 1880 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα ''La Justice''. Έγινε γνωστός ως πολιτικός επικριτής. Αντιτάχθηκε στην αποικιακή πολιτική του [[Ζυλ Φερύ]], προκαλώντας την πτώση της κυβέρνηση του Φερύ το 1885. Ήταν υπεύθυνος για το διορισμό του [[Ζορζ Μπουλανζέ]] ως υπουργός πολέμου, αλλά στράφηκε εναντίον του όταν κατάλαβε ότι ο Μπουλανζέ ήταν ένας φιλόδοξος δημαγωγός εθνικιστής. Όμως, το ριζοσπαστικό κόμμα αποδυναμώθηκε λόγω του διχασμού που προκάλεσε ο Μπουλανζέ και η συκοφαντική ανάμιξή του ονόματός του στο σκάνδαλο του Παναμά είχαν ως αποτέλεσμα να μην επανεκλεγεί βουλευτής το 1893. Στη συνέχεια, ο Κλεμανσώ ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Στην [[υπόθεση Ντρέιφους]] υποστήριξε ενεργά τον [[Εμίλ Ζολά]] και την αθωότητα του Ντρεϊφούς, γράφοντας συνολικά 665 άρθρα.<ref name="Mus&eacute;e Clemenceau">[http://www.musee-clemenceau.fr/en/ Mus&eacute;e Clemenceau]</ref> Ο εκδότης της ''L'Aurore'', δημοσίευσε ως πρωτοσέλιδο το ''J'accuse'' («κατηγορώ») του Εμίλ Ζολά.
 
Μετά τις εκλογές του 1906, στις οποίες του ριζοσπαστικό κόμμα ήρθε πρώτο, ο [[Φερντινάρ Σαριέ]] τον διόρισε Υπουργό Εσωτερικών. Ως υπουργός αντιμετώπισε με σκληρά τις απεργίες που ακολούθησαν την καταστροφή του Κουριέρ το 1906, με περισσότερους από 1.000 νεκρούς, προκαλώντας αντιπαράθεση με τον [[Ζαν ΖωρέΖωρές]]. Μετά την παραίτηση του Σαριέ, ο Κλεμανσώ έγινε πρωθυπουργός της Γαλλίας. Παραιτήθηκε το 1909, ύστερα από μια διαμάχη για τη κρίση του Μαρόκου. Την θέση του ανέλαβε ο [[Αριστίντ Μπριάν]]. Ακολούθησε μια περιοδεία στο εξωτερικό.
 
==Παραπομπές==