Βίκτωρ Σαριγιαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+ |
+ |
||
Γραμμή 3:
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στην Τασκένδη, στις 23 Σεπτεμβρίου 1929
Έγινε παγκοσμίως γνωστός από τις ανασκαφές του στον αρχαιολογικό χώρο [[Τίλια Τεπέ]] στο [[Αφγανιστάν]], το 1978, στα πρόθυρα της σοβιετικής εισβολής και του εμφυλίου πολέμου που επακολούθησε. Εκεί ανακάλυψε νεκρόπολη, σε τύμβο που περιελάμβανε έξι τάφους (πέντε γυναικών και ενός άνδρα), με εξαιρετικά πλούσια κοσμήματα (περίπου 22.000 χρυσά αντικείμενα), τα οποία χρονολογούνται στον 1ο αιώνα π.Χ.
Άλλη πολύ σημαντική του δραστηριότητα ήταν η ανασκαφή σειράς κυκλικών οχυρωμένων θέσεων,
Ο ίδιος εχει αναφέρει σε συνέντευξή του πως, αν και μέχρι τότε πιστευόταν πως η έρημος του Καρακούμ ήταν ακατοίκητη, ανακάλυψε εκεί αυτό που ο ίδιος αποκαλεί τον πέμπτο πολιτισμό του κόσμου (μετά τους αρχαίους πολιτισμούς της Κίνας, της [[Πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού|Ινδίας]], της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]] και της [[Μεσοποταμία|Μεσοποταμίας]]), φέρνοντας στο φως επτά ναούς και ένα εντυπωσιακό ανάκτορο. Κατά τον Σαριγιαννίδη, ο πολιτισμός της Κεντρικής Ασίας είναι μια μικρή Μεσοποταμία.<ref name="tovima1" />
Με τις ανασκαφές του στο Γκονούρ Τεπέ (Gonur Tepe), θέση της εποχής του Χαλκού στο Τουρκμενιστάν, έφερε στο φως ανάκτορο και βωμούς με ενδείξεις [[πυρολατρεία|πυρολατρείας]] (προφανώς σχετικής με τον [[Ζωροαστρισμός|Ζωροαστρισμό]]) η οποία έκανε χρήση ναρκωτικής ουσίας κατασκευασμένης από [[όπιο]], [[κάνναβη]] και [[εφέδρα]].<ref name="telegraph" />▼
▲Με τις ανασκαφές του στο Γκονούρ Τεπέ (Gonur Tepe), θέση της εποχής του Χαλκού επίσης στο Τουρκμενιστάν, έφερε στο φως ανάκτορο και βωμούς με ενδείξεις [[πυρολατρεία|πυρολατρείας]] (προφανώς σχετικής με τον [[Ζωροαστρισμός|Ζωροαστρισμό]]) η οποία έκανε χρήση ναρκωτικής ουσίας κατασκευασμένης από [[όπιο]], [[κάνναβη]] και [[εφέδρα]].<ref name="telegraph" />
Έχει χαρακτηριστεί «ποιητής της αρχαιολογίας» και αναδειχθεί σε ηρωική μορφή για τον ποντιακό Ελληνισμό, καθώς το έργο του ταυτίστηκε με την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ανατολής<ref name="tovima1" />.
Έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1997. Έχοντας ήδη προβλήματα υγείας στα πόδια του, αιτήθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού τη σύνταξη που δινόταν σε παλιννοστούντες Έλληνες επιστήμονες. Ωστόσο αυτή δεν έγινε δεκτή και μόνο μετά από αρκετά χρόνια ο Σαριγιανίδης έλαβε μικρή οικονομική ενίσχυση (σύνταξη [[Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων|Ο.Γ.Α.]]).<ref>[http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_30/04/2005_142226 ''Aπό τα αμύθητα πλούτη στα 250 ευρώ''], Καθημερινή 30/04/2005. Ανακτήθηκε 15/08/2015.</ref>
Γραμμή 31 ⟶ 30 :
== Συγγραφικό έργο ==
Ο Σαριγιαννίδης συνέγραψε 20 βιβλία στα ρωσικά, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και ελληνικά. Πάνω από 200 άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά
ΣΚΑΪ.GR, 23/12/2013. Ανακτήθηκε 15/08/2015.
</ref> μερικά εκ των οποίων είναι τα παρακάτω:
* ''Βασιλικοί τάφοι στη Βακτριανή'', Αφοί Κυριακίδη Α.Ε., Θεσσαλονίκη, 1995, ISBN 978-960-343-324-8
* ''Margiana and Protozoroastrism'', εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Αθήνα, 1998, ISBN 960-7254-61-9
* ''Margush: Ancient Oriental Kingdom in the Old Delta of the Murgab River'', Ashkhabat 2002
* ''Gonur depe – City of Kings and Gods'', Ashkhabat 2006
* ''Necropolis of Gonur'', εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, Αθήνα, 2006, ISBN 978-960-7037-85-5
* ''Ζωροαστρισμός: Η νέα πατρίδα της παλαιάς θρησκείας,'' Αφοί Κυριακίδη Α.Ε., Θσσαλονίκη, 2008, ISBN 978-960-467-078-9
==Παραπομπές==
|