Κάρολος των Βουρβόνων (1788-1855): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Carlos María Isidro.JPG|250px|thumb|right|200px|Κάρλος Μαρία]]
Ο '''Ινφάντης δον Κάρλος Μαρία''' ([[1788]] - [[1855]]), ή ελληνικότερα Κάρολος Μάριος, ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Ισπανίας [[Κάρολος Δ' της Ισπανίας|Καρόλου Δ']] και της [[Μαρία Λουίζα της Πάρμας|Μαρίας Λουίζας της Πάρμας]], ο πρώτος από τους [[Καρλιστές]] διεκδικητές του ισπανικού Στέμματος. Το [[1808]] ο βασιλιάς της Γαλλίας [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέων Α']] έπεισε τον πατέρα του Κάρλος, Κάρολο Δ', και τον πρωτότοκο αδελφό του, [[Φερδινάνδος Ζ' της Ισπανίας|Φερδινάνδο Ζ']], να απαρνηθούν τα δικαιώματα τους στο ισπανικό Στέμμα. Ο απολυταρχικού χαρακτήρα όμως Κάρλος αρνήθηκε να το κάνει, πιστεύοντας ότι η βασιλεία του είναι απεσταλμένη από τον [[Θεός|Θεό]].
Παρέμεινε αιχμάλωτος των Γάλλων ([[1788]] - [[1814]]) μαζί με ολόκληρη την οικογένεια του. Επέστρεψαν στην [[Μαδρίτη]] ([[1814]]) και ο Κάρλος παντρεύτηκε την [[Πορτογαλία|Πορτογαλίδα]] ινφάντα και ανιψιά του, [[Μαρία Φραγκίσκη της Μπραγκάνζα]] ([[1800]] - [[1834]]) (κόρη του βασιλιά [[Ιωάννης ΣΤ' της Πορτογαλίας|Ιωάννη ΣΤ']] και της αδελφής του, [[Καρλόττα της Ισπανίας|Καρλόττας]].
Γραμμή 9 ⟶ 8 :
Δεν πήρε αρχικά ενεργό μέρος στην διακυβέρνηση της χώρας και αυτό το εκμεταλλεύθηκε ο αδελφός του βασιλιάς Φερδινάνδος, ώστε αρχικά να παραχωρήσει Σύνταγμα στον λαό. Ο Κάρλος ήταν αμετάπειστος στο ότι η βασιλεία έχει θεία προέλευση και έπρεπε ο βασιλιάς να διοικεί [[απολυταρχία|απολυταρχικά]] έχοντας μόνος του όλες τις εξουσίες, ενώ υπήρχαν πολλοί συντηρητικοί που ήθελαν να τον δουν βασιλιά. Στις ταραχές που ξέσπασαν ([[1820]] - [[1823]]) απειλήθηκε σοβαρά αλλά δεν δέχθηκε επίθεση.
Τον Μάιο του [[1830]] ο Φερδινάνδος Ζ' δημοσίευσε το
μπορούσαν και κόρες με τον σύζυγο τους να διαδεχθούν τον βασιλιά στον θρόνο, κάτι που δεν κατοχυρώθηκε τελικά. Ο Κάρλος ήταν με τις προηγούμενες συνθήκες ο νόμιμος διάδοχος, αφού ο αδελφός του δεν είχε γιους. Οι οπαδοί του Κάρλος θεώρησαν την
==Αναποτελεσματικές προσπάθειες να γίνει βασιλιάς==
Γραμμή 17 ⟶ 15 :
[[Αρχείο:Don Carlos de Bourbom by Isodore Magués.jpg|thumb|left|200px|Ο δον Κάρλος κατά Isidoro Magués (1837)]]
Τον Σεπτέμβριο [[1833]] με τον θάνατο του Φερδινάνδου, η σύζυγος του, [[Μαρία Χριστίνα των δυο Σικελιών|Χριστίνα]], ανακηρύχθηκε αντιβασίλισσα για λογαριασμό της ανήλικης κόρης της [[Ισαβέλλα Β' της Ισπανίας|Ισαβέλλας]]. Ο εξοργισμένος Κάρλος με δήλωση του αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ισπανίας σαν '''Κάρολος Ε' ''', και ο στρατός της Χριστίνας τον απείλησε ότι θα τον συλλάβει. Αυτός κατέφυγε τότε στην [[Πορτογαλία]] όπου κυριαρχούσε άλλος εμφύλιος, την ίδια στιγμή που στην [[Ισπανία]] οι [[καρλισμός|Καρλικές]] δυνάμεις δημιουργούσαν τις πρώτες ταραχές.
Όταν η πλευρά του [[Μιχαήλ Α' της Πορτογαλίας]] ηττήθηκε στην [[Πορτογαλία]] ο Κάρλος δραπέτευσε στην [[Αγγλία]]. Η Αγγλική κυβέρνηση του πρόσφερε το τεράστιο ποσό των 30.000 λιρών προκειμένου να απαρνηθεί όλα τα δικαιώματα του στον Ισπανικό και Πορτογαλικό θρόνο, που όμως αρνήθηκε χωρίς συζήτηση. Πέρασε στην [[Γαλλία]] όπου συγκέντρωσε δυνάμεις στα Ανατολικά [[Πυρηναία]].
Γραμμή 28 ⟶ 23 :
Ο Κάρολος έμεινε 5 χρόνια στην Ισπανία, περνώντας επικίνδυνες στιγμές, αφού εξαναγκαζόταν συχνά να καταφύγει στους λόφους για να γλυτώσει την ζωή του. Μερικοί υποστήριζαν τα βασιλικά προνόμια του Κάρλος λόγω του ότι ήθελαν περισσότερα προνόμια στις [[χώρα των Βάσκων|Βασκικές]] επαρχίες. Υπήρχαν στιγμές που ο Κάρλος έφτασε κοντά στην επιτυχία, με αποκορύφωμα το Καλοκαίρι του [[1837]], όταν ο στρατός του ενώθηκε με αυτόν της [[Ναβάρα|Ναβάρρας]] έξω από τα περίχωρα της Μαδρίτης. Ήλπιζε ότι θα καταλάβει την πόλη χωρίς αιματηρή σύγκρουση, κάτι που είδε τελικά ότι ήταν αδύνατο, οπότε και σε λίγες μέρες ο Κάρλος αποφάσισε να αποσυρθεί.
Ο Κάρλος διόρισε (Ιούνιο [[1838]]) τον Ραφαήλ Μαρότο σαν αρχιστράτηγο. Τον Φεβρουάριο [[1839]] πυροβόλησε 4 Καρλιστές στρατηγούς, κάτι που έκανε τον Κάρλο να τον εκδιώξει από την θέση του. Ο Μαρότο τότε βάδισε στην [[Τουλούζη]], όπου ζούσε ο Κάρλος, τον οποίο και αιχμαλώτισε. Ο Κάρολος αναγκάστηκε να ανακηρύξει ξανά τον Μαρότο αρχιστράτηγο κάτι που έφερε πολλές δυσαρέσκειες. Τελικά ο Μαρότο ([[1839]]) αφού συνεννοήθηκε με τον αρχιστράτηγο της Χριστίνας εγκατέλειψε τον Κάρολο και τέθηκε στην διάθεση της μεγάλης του αντιπάλου.
Το [[1845]] παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του υπέρ του μεγαλύτερου γιου του, Καρόλου Λουδοβίκου.
Γραμμή 45 ⟶ 39 :
==Πηγές==
{{Commonscat}}
* First Carlist WarHolt, Edgar. The Carlist Wars in Spain. Chester Springs, Pennsylvania: Dufour Editions, 1967.
{{Authority control}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Infante Carlos, Count of Molina}}
{{Στοιχεία προσώπου
|ΟΝΟΜΑ=Ινφάντης δον Κάρλος Μαρία
| |||