Παιάνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 5460504 από τον 2A02:582:19A2:7000:88D0:F198:1737:C788 (Συζήτηση) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Στη συνέχεια των παραπάνω ο παιάνας σήμαινε θρησκευτικό τραγούδι, ύμνος, και μάλιστα ως «ευχαριστήριος ύμνος» που αποτεινόταν προς τον [[Απόλλων]]α μετά από κάποια λύτρωση ή προς τον Ποσειδώνα για διάσωση από σεισμό ή πνιγμό στη θάλασσα. Έτσι σιγά - σιγά ο παιάνας κατέληξε σε είδος αρχαίας λυρικής ποίησης που επικράτησε, είτε από την αρχαία φράση «'''ίε παί'''» (= κτύπα νέε), αντίστοιχο με το σύγχρονο παράγγελμα «ρίχτου» ή «πυρ», που ενθάρρυνε η [[Λητώ]] το γιο της Απόλλωνα, που μαχόταν τον δράκο [[Πύθων (μυθολογία)|Πύθωνα]], είτε από την φράση «'''Ιήιε Παιάν'''» ή ''Ιή'' ή ''Ιώ Παιάν'' που επικαλούνταν οι ζητούντες τη βοήθεια του Απόλλωνα, άποψη που κρίνεται επικρατέστερη.
Γενικά ο Παιάνας αποτελούσε θριαμβικό τραγούδι μετά από κάποιο επιτυχή αγώνα ή εξέλιξη. Όπως όμως περιγράφει και ο [[Αισχύλος]], παιάνες τραγουδούσαν και οι στρατιώτες οι επερχόμενοι σε μάχη, δηλαδή ως σύγχρονο εμβατήριο, και μάλιστα με τη φράση «εξάρχειν τον παιάνα», ή «εξάρχεσθαι τον παιάνα» κατά συνομολογία του [[Ξενοφών]]τος. Τους παιάνες τους τραγουδούσαν αφενός πριν από την έναρξη επιχειρήσεων ως «καλό οιωνό» επιτυχίας, ή ακόμα σε γάμους (αντίστοιχο με σύγχρονο γαμήλιο εμβατήριο), ή και σε συμπόσια (αντίστοιχα με αυτά των σύχρονων επί των στρατιωτικών παρατάξεων), αλλά ακόμη, και όχι σπάνια και σε θανάτους (ως πένθιμα εμβατήρια). Σπουδιάοτεροι όμως εξ όλων αυτών ήταν οι πολεμικοί παιάνες.
Στην αρχαιότητα οι παιάνες αποδίδονταν μουσικά με λύρα, κιθάρα και αυλούς με χορούς που τους συγκροτούσαν μόνο άνδρες, με εξαίρεση στη [[Δήλος|Δήλο]] που μετείχαν μόνο ιέρειες γυναίκες. Συγγράφονταν σε στροφές και ανιστροφές ή είχαν ελεύθερη σύνθεση. Ως κύριο μέτρο μουσικό αυτών ήταν ο πεντάχρονος ρυθμός τον οποίο εισήγαγε στον αρχαίο ελλαδικό ηπειρωτικό χώρο ο Βαλήτας από την Κρήτη.
| |||