Αστραπή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Αστραπή''' ονομάζεται ο τεράστιος ηλεκτρικός σπινθήρας που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο διαφορετικά [[νέφος|νέφη]] ή μεταξύ δύο διαφορετικών τμημάτων του ίδιου του νέφους ή ανάμεσα σε ένα νέφος και στο έδαφος, οπότε και ειδικότερα ονομάζεται [[Αστραπή|κεραυνός]]. Η αστραπή αποτελεί [[Μετεωρολογικά φαινόμενα|μετεωρολογικό φαινόμενο]].

Ο σπινθήρας αυτός δημιουργείται όταν η συσσώρευση [[στατικός ηλεκτρισμόςΗλεκτροστατική|στατικού ηλεκτρισμού]] υπερνικά τη φυσική αντίσταση που προβάλλει ο [[Ατμόσφαιρα|Ατμοσφαιρικός αέρας]] στη δίοδο ενός [[ηλεκτρικό ρεύμα|ηλεκτρικού ρεύματος]]. Όταν ο αέρας είναι ξηρός τότε η αντίσταση αυτή είναι μεγάλη. Όταν όμως περιέχει υδροσταγόνες αναπτύσσεται [[ΗλεκτρικήΔιαφορά τάσηδυναμικού|τάση]] 10 εκατομμυρίων [[βολτ]] (Volt) που προκαλεί <u>ηλεκτρική εκκένωση</u>, δηλαδή δίοδο ηλεκτρικού ρεύματος μέσα από τον αέρα που συνοδεύεται από μια λάμψη, την '''αστραπή'''.

Η Αστραπή απελευθερώνει μεγάλη ποσότητα [[ενέργεια|ενέργειας]] της τάξεως των 10¹⁰ [[Τζάουλ (μονάδα μέτρησης)|τζάουλ]] σε χρόνο λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Τα 3/4 της ενέργειας αυτής ξοδεύονται για τη θέρμανση του αέρα, που μεταβιβάζει το ρεύμα ως [[θερμοκρασία]] 15.000 βαθμών Κελσίου. Ο πυρακτωμένος αυτός αέρας (και όχι ο ηλεκτρισμός που τον θερμαίνει) είναι αυτό που λέγεται αστραπή. Η ξαφνική αυτή και έντονη θέρμανση κάνοντας τον αέρα να διαστέλλεται απότομα, δημιουργεί ένα κύμα [[κρούση|κρούσης]] που ο ήχος του είναι η [[βροντή]]. Μια ηλεκτρική εκκένωση που συμβαίνει πάνω από το σημείο ενός παρατηρητή ακούγεται ως ένας και μοναδικός εκκωφαντικός κρότος. Όταν όμως η εκκένωση αυτή γίνει μακριά ο ίδιος θόρυβος ακούγεται λίγο συνεχόμενος ως ''«μπουμπουνητό»'' που διαρκεί ίσως και κάποια δευτερόλεπτα, αυτό συμβαίνει διότι η βροντή ακούγεται από διάφορες αποστάσεις καθώς ανακλάται ο ήχος από τα νέφη, το έδαφος, τις εξάρσεις του και από τα κτίρια μέσα σε μία [[πόλη]].

Στην [[Ελληνική μυθολογία|Ελληνική Μυθολογία]] το μετεωρολογικό φαινόμενο της αστραπής, η θέα του οποίου προκαλούσε ιδιαίτερο δέος, κατά τον ακολουθούμενο αλληγορικό ανθρωπομορφισμό των εννοιών, αποδόθηκε σε τρεις [[Κύκλωπας|Κύκλωπες]], που ο καθένας εκπροσωπούσε από μία φύση του φαινομένου. Αυτοί ήταν ο [[Βρόντης]] που εκπροσωπούσε τη [[βροντή]], ο [[Στερόπης]] που εκπροσωπούσε την κίνηση της αστραπής και ο [[Άργης]] που εκπροσωπούσε την εκτυφλωτική φωτιά. Και οι τρεις ήταν βοηθοί του [[Ήφαιστος|Ηφαίστου]] στην κατασκευή των κεραυνών του Δία, στον Όλυμπο.

Στην ελληνική λαϊκή παράδοση η έννοια «[[Αστραπή|αστραπόβροντο]]» έχει προέλευση από τους αρχαίους μύθους όπου ο Δίας είναι ο κυρίαρχος των κεραυνών της αστραπής και της βροντής. Με την καθιέρωση του Χριστιανισμού πέρασε στις λαϊκές δοξασίες ότι η αστραπή είναι η φωτιά που αφήνει πίσω του το άρμα του Προφήτη Ηλία καθώς διατρέχει τον ουρανό, ενώ η βροντή το κροτάλισμα των ποδιών των αλόγων που σύρουν το άρμα του. Κατ΄ άλλη παράδοση περισσότερο νησιώτικη οι αστραπές και οι βροντές είναι οι κανονιοβολισμοί που ρίχνει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ κατά του Σατανά. Επίσης μια άλλη δημώδης έκφραση «[[Αστραπή|αστραποκαμμένος]]» λέγεται όχι τόσο για την αστραπή όσο για το αστροπελέκι δηλαδή τον κεραυνό. Συνηθίζεται να λέγεται είτε ως κατάρα, είτε από οίκτο σε δυστυχισμένους ανθρώπους, ορφανούς κ.λπ., π.χ. ''«άχ φωτιοκαμμένε ή αστραποκαμμένε»'', ή ''«φωτιά να πέσει και να σε κάψει»'' κ.λπ. Κυρίαρχο στοιχείο σε όλες αυτές τις παραδόσεις, δοξασίες και εκφράσεις αποτελεί το δέος που δημιουργούν τα μετεωρολογικά αυτά φαινόμενα.