Το [[1945]] ανέλαβε, με την παρότρυνση του στενού φίλου του Καρτάλη, την προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων,{{efn|Ήταν το νεανικό τμήμα του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Στη θέση του αντιπροέδρου βρισκόταν ο [[Μενέλαος Λουντέμης]].<ref>{{cite book|title=Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα|year=1993|publisher=Γνώση|location=Αθήνα|isbn=960-235-481-Χ|editor=Παναγιώτης Νούτσος|page=471}}</ref>}} θέση από την οποία εργάστηκε για την προώθηση της υπόθεσης της ένταξης των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]] στην [[Ελλάδα]]. Επίσης, εξελέγη υφηγητής [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η συμμετοχή του στον Ελληνοσοβιετικό τού κόστισε την απόλυση από τη θέση του το 1947 και τη δίωξη.<ref>[[#ΝΠαν|Πανουργιά (2013)]].</ref> ΕκτοπίστηκεΤον αρχικάΙούλιο του 1947 απαολύθηκε και συνελήφθη μαζί με χιλιάδες άλλους με εντολή του [[Υπουργείο Δημόσιας Τάξης|υπουργού Δημόσιας Τάξης]] [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντα Ζέρβα]], μεταφέρθηκε στην [[ΙκαρίαΨυττάλεια]] και κατόπιν στάλθηκεεκτοπίστηκε στην [[Ικαρία]]. Λίγο αργότερα επανήλθε στην Αθήνα με απόφαση της [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947|κυβέρνησης Σοφούλη]]. Το Σεπτέμβριο κλήθηκε να [[Στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα|υπηρετήσει]] στο [[Ελληνικός Στρατός|στρατό]] ως έφεδρος αξιωματικός. Το Νοέμβριο μετατέθηκε από το στρατόπεδο [[Χαϊδάρι|Χαϊδαρίου]] στο [[Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου|στρατόπεδο]] της [[Μακρόνησος|Μακρονήσου]]. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του, όπουδεν παρέμεινευπέστη διώξεις και βασανιστήρια μέχρι το [[1950]]Μάρτιο του 1948.<ref Οname="Petropoulos-EfSyn">{{cite news|url=https://www.efsyn.gr/arthro/konstantinos-despotopoylosgiati-den-ypografo-ti-dilosi-metanoias|title=Κων/νος Δεσποτόπουλος,: «Γιατί δεν υπογράφω τη δήλωση μετανοίας»|author=Γιώργος Πετρόπουλος|date=13-02-2016|accessdate=19-02-2016|newspaper=[[Εφημερίδα των Συντακτών]]}}</ref> αρνούμενοςΑρνούμενος πεισματικά και σθεναρά να υπογράψει «δήλωση», αντέτενε στους βασανιστές του: «Έχω καθήκον να περισώσω την τιμήν της ελληνικής φιλοσοφίας».<ref name="Ευσταθ">[[#Ευσταθ|Ευσταθιάδης (2007)]].</ref> Σε ένα υπόμνημα που υπέβαλε το Μάιο του 1948 εξηγούσε ότι ήταν «ηθικώς αδύνατος» για τον ίδιο η υπογραφή δήλωσης.<ref name="Petropoulos-EfSyn"/> Το καλοκαίρι του 1948, συμπεριελήφθη από τους δεσμοφύλακές του στην ομάδα των λιγοστών «αμετανόητων».<ref>[[#ΚΙΔ2006|Δεσποτόπουλος (2006)]], σελ. 142.</ref> Παρέμεινε έγκλειστος στο στρατόπεδο της Μακρονήσου ως το 1950.<ref name="Petropoulos-EfSyn"/>
