Εκείνο, Εγώ και Υπερεγώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αργότερα στη ζωή του ο [[Σίγκμουντ Φρόυντ|Φρόυντ]] άρχισε να βλέπει πως το ένστικτο της ζωής δεν αρκούσε. Καθώς η λίμπιντο είναι ένα ζωντανό πράγμα, η [[αρχή της ευχαρίστησης]] μας προκαλεί την ανάγκη να είμαστε σταθεροί, ευχαριστημένοι, γαλήνιοι και να μην έχουμε περισσότερες ανάγκες. Ο Φρόυντ άρχισε να πιστεύει πως "κάτω" και "δίπλα" από τα ένστικτα ζωής υπήρχε το ένστικτο του θανάτου το οποίο ονόμαζε «''Θάνατος''». Άρχισε επίσης να υποστηρίζει πως κάθε άτομο έχει [[ασυνείδητο|ασυνείδητη]] επιθυμία να πεθάνει.<ref name="Sigmund Freud, Personality Theories"/>

 

 

Τα καθημερινά στοιχεία του ενστίκτου του θανάτου είναι στην επιθυμία μας για γαλήνη, για αποφυγή ευχαρίστησης, η χρήση του [[αλκοόλ]] και ναρκωτικών, η επιθυμία μας να καταφεύγουμε σε δραστηριότητες για να ξεχάσουμε την καθημερινότητα όπως να διαβάζουμε βιβλία ή να βλέπουμε ταινίες και επίσης η έντονη επιθυμία μας για ξεκούραση και ύπνο. Μερικές φορές αυτό το [[ένστικτο]] αναδύεται ως [[αυτοκτονία]] ή αυτοκτονικούς ιδεασμούς και ο [[Σίγκμουντ Φρόυντ|Φρόυντ]] υποστήριξε πως πολλές φορές μεταφέρεται από τον εαυτό μας στους άλλους σε μορφή θυμού, δολοφονίας και καταστροφής.<ref name="Sigmund Freud, Personality Theories"/>