Αμαλασούνθα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
{{πληροφορίες προσώπου}} και μικρές διορθώσεις
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Η '''Αμαλασούνθα''' (''Amalasunta'', περί το 495 - 30 Απριλίου 535534 ή 535 μ.Χ.) ήταν αντιβασίλισσα του [[Οστρογότθοι|οστρογοτθικού]] βασιλείου της Ιταλίας από το 526 έως το 534 και βασίλισσα από το 534. Ήταν κόρη του [[Θεοδώριχος ο Μέγας|Θεοδώριχου του Μεγάλου]] της δυναστεία των [[Αμαλοί|Αμαλών]].
 
Παντρεύτηκε το 515 τον [[Ευθάριχος|Ευθάριχο]], ευγενή Οστρογότθο του οίκου των Αμαλών, ο οποίος είχε προηγουμένως ζήσει στην Ισπανία των [[Βησιγοτθικό Βασίλειο|Βησιγότθων]], γιο του Βιδέριχου, εγγονό του Βερισμούνδου (Berismund) και δισέγγονο του [[Θορισμούνδος|Θορισμούνδου]], βασιλιά των [[Οστρογότθοι|Οστρογότθων]].
 
Όταν ο σύζυγός της πέθανε, προφανώς στα πρώτα χρόνια του γάμου της, την άφησε με δύο παιδιά, τον [[Αταλάριχος|Αταλάριχο]] και τη [[Ματασούνθα]]. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, το 526, τον διαδέχτηκε ο γιος της Αταλάριχος, αλλά η Αμαλασούνθα κράτησε την εξουσία ως [[Αντιβασιλεία|αντιβασίλισσα]] για τον 10χρονο γιο της. Βαθιά διαποτισμένη από τον ρωμαϊκό πολιτισμό, έδωσε και στον γιο της τη ρωμαϊκή παιδεία ενώ ήταν αντίθετη με τις ιδέες των Γότθων ευγενών που ήθελαν να ακολουθήσει τις δικές τους φιλοδοξίες. Ως αποτέλεσμα, ο Αταλάριχος έπινε υπερβολικά και επιδόθηκε σε άσωτη ζωή που κατέστρεψε τις προοπτικές του και, τελικά, τον οδήγησε στο θάνατο.
 
Ο θάνατος του γιου της Αμαλασούνθας, το 534, ανέτρεψε την εξέλιξη των γεγονότων. Έχοντας χάσει εν μέρει την επιρροή της, η Αμαλασούνθα προσπάθησε να ξαναπάρει την εξουσία. Μετά την επιτυχή καταστολή μιας συνωμοσίας εναντίον της το 533, διέταξε τον θάνατο τριών Οστρογότθων ευγενών που ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στη συνωμοσία. Ταυτόχρονα άρχισε κρυφές συνεννοήσεις με τον αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανό Α']]. Στόχος αυτών των συνεννοήσεων ήταν να δώσει πληροφορίες ως προς τα σημεία που θα μπορούσαν οι Βυζαντινοί να εισβάλλουν στην Ιταλία, κατά τον επερχόμενο πόλεμο με τους Οστρογότθους: από τη βόρεια Αφρική στη Σικελία με στόλο, και από τη Δαλματία κατευθείαν στη [[Ραβέννα]] με στρατό. Επίσης συνεννοήθηκε για την απόδρασή της στην [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη,]] μαζί με το γοτθικό θησαυροφυλάκιο.
Γραμμή 10:
Η βασίλισσα Αμαλασούνθα επέλεξε τον ξάδελφό της, Θεόδατο, ως συνεργάτη της, με σκοπό την ενίσχυση της θέσης της. Η επιλογή ήταν ατυχής, γιατί ο [[Θεόδατος]] σφετερίστηκε τον θρόνο και προώθησε τη ρήξη των Γότθων με το Βυζάντιο. Με εντολή του η Αμαλασούνθα φυλακίστηκε σε νησί στη λίμνη [[Μπολσένα]]. Ο Θεόδατος στη συνέχεια ζήτησε από τον Ιουστινιανό να τον αναγνωρίσει ως βασιλιά των Γότθων. Ο διπλωμάτης [[Πέτρος Πατρίκιος]] συνάντησε τους πρεσβευτές του Γότθου βασιλιά καθοδόν προς την Ιταλία, στον [[Αυλώνας|Αυλώνα]], και ενημέρωσε την Κωνσταντινούπολη ζητώντας οδηγίες. Ο Ιουστινιανός διεμήνυσε στο Θεόδατο ότι η Αμαλασούνθα ήταν υπό την προστασία του και ότι δεν θα έπρεπε να την πειράξει. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Πέτρος κατέφθασε στην Ιταλία η Αμαλασούνθα ήταν ήδη νεκρή, γιατί στις 30 Απριλίου, την άνοιξη του 535, είχε στραγγαλιστεί στο μπάνιο της από συγγενείς των ευγενών που εκετελέστηκαν μετά τη συνομωσία του 533.
 
Η εξιστόρηση του [[Προκόπιος (ιστορικός)|ΠροκόπιουΠροκοπίου]] στους ''Γοτθικούς Πολέμους'' του είναι ασαφής για το περιστατικό αυτό, αλλά στην ''Απόκρυφη Ιστορία'' λέει ξεκάθαρα πως ο Πέτρος επέτρεψε να σκοτώσουν την Αμαλασούνθα κατ’ εντολή της Θεοδώρας η οποία τη θεώρησε πιθανή απειλή για την εξουσία της. Παρά τις όποιες κρυφές διαβεβαιώσεις της Θεοδώρας στον Θεόδατο, ο Πέτρος καταδίκασε το γεγονός και ξεκαθάρισε ότι, ως αποτέλεσμα, θα ακολουθούσε πόλεμος χωρίς καμία ανακωχή μεταξύ Βυζαντίου και Γότθων. Πράγματι, ο Ιουστινιανός χρησιμοποίησε τον θάνατό της ως αφορμή πολέμου εναντίον των Γότθων, αποστέλλοντας τον [[Μούνδος|Μούνδο]] στη [[Δαλματία]] και τον [[Βελισάριος|Βελισάριο]] με στρατό στην Ιταλία.
 
Οι επιστολές του [[Κασσιόδωρος|Κασσιόδωρου]], που ήταν επικεφαλής υπουργός και σύμβουλος της Αμαλασούνθας, και οι εξιστορήσεις του Προκοπίου και του [[Ιορδάνης ο Αλανός|Ιορδάνη]], μας δίνουν πληροφορίες μας για τον χαρακτήρα της.