Εκατόμπυλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επέκταση και διορθωσεις
Γραμμή 1:
{{coord|35|57|42|N|54|02|15|E|dim:20000_scale:200000_region:IR_type:city_source:dewiki|display=title}}Η '''Εκατόμπυλος''' ήταν αρχαία πόλη στην [[Παρθία]], στο σημερινό Ιράν. Η θέση της δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα.
{{χωρίς παραπομπές}}
{{coord|35|57|42|N|54|02|15|E|dim:20000_scale:200000_region:IR_type:city_source:dewiki|display=title}}
Η '''Εκατόμπυλος''' ήταν [[ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική]] πόλη στην [[Παρθία]]. Ο Ρωμαίος ιστορικός Αππιανός (''Συριακής 57'') τη θεωρεί κτίσμα του [[Σέλευκος Α’|Σελεύκου Α΄]], ενώ υπάρχουν και μελετητές που υποστηρίζουν ότι ήταν του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μ. Αλεξάνδρου]]. Το ελληνικό όνομα ''Εκατόμπυλος'' ή ''Εκατοντάπυλος'' δηλώνει την πόλη με τις 100 πύλες, αλλά ο τίτλος αυτός αφιερωνόταν σε πόλεις που διέθεταν πάνω από τέσσερις πύλες.
 
Κατά τον [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο]], ο [[Μέγας Αλέξανδρος]] στρατοπέδευσε κοντά στην ιδιαίτερα πλούσια πόλη ''Εκατοντάπυλο'', το καλοκαίρι του [[330 π.Χ.]]<ref name=":0">Cohen (2013), λήμμα ''Hekatompylos'', σσ. 210-212</ref> Το ελληνικό όνομα ''Εκατόμπυλος'' ή ''Εκατοντάπυλος'' δηλώνει την πόλη με τις 100 πύλες, αλλά ο τίτλος αυτός αφιερωνόταν σε πόλεις που διέθεταν πάνω από τέσσερις πύλες.
Στην πόλη αυτή στάθμευσε ο Μέγας Αλέξανδρος το καλοκαίρι του [[330 π.Χ.]] Στην συνέχεια έγινε μέρος της [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών|Σελευκιδικής αυτοκρατορίας]], αλλά το [[238 π.Χ.]] την κατέλαβαν οι Πάρθοι και την έκαναν πρωτεύουσά τους. Ο [[Κλαύδιος Πτολεμαίος]], [[Στράβων]] και [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιος]] την αναφέρουν ως βασιλική πόλη (''Εκατόμπυλον βασίλειον''), παρ'όλο που μετά πρωτεύουσα των Πάρθων έγινε η [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφών]]. Στην περίοδο του 210/9 π.Χ. ο [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντίοχος Γ΄]] στρατοπέδευσε στην πόλη, για να εποπτεύσει τις κινήσεις των Πάρθων.
 
Ο [[Ρωμαίοι|Ρωμαίος]] ιστορικός [[Αππιανός]] (''Συριακής 57'') θεωρεί την Εκατόμπυλο κτίσμα του [[Σέλευκος Α’|Σελεύκου Α΄]], ενώ η άποψη πως ιδρύθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο δεν φαίνεται πιθανή. Άλλοι ταυτίζουν την Εκατόμπυλο με την Εκατοντάπυλο του Διοδώρου, συμπεραίνοντας πως ο Σέλευκος μετονόμασε προϋπάρχουσα πόλη των ντόπιων κατοίκων.<ref name=":0" />
Η έκταση της Εκατομπύλου υπολογίζεται στα 28 χλμ², χώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει σε μέρες δόξας δεκάδες χιλιάδες κατοίκων.
 
ΣτηνΗ πόληΕκατόμπυλος αυτήέγινε, στάθμευσε ο Μέγας Αλέξανδρος το καλοκαίρι του [[330 π.Χ.]] Στηνστη συνέχεια έγινε, μέρος της [[Αυτοκρατορία των Σελευκιδών|Σελευκιδικής αυτοκρατορίας.]] Ίσως μάλιστα υπήρξε έδρα βασιλικού νομισματοκοπείου, αλλάαπό την εποχή του Αντιόχου Α΄ μέχρι και τον Σέλευκο Β΄. τοΤο [[238 π.Χ.]] την κατέλαβαν οι [[Παρθική Αυτοκρατορία|Πάρθοι]] και την έκαναν πρωτεύουσά τους. ΟΟι [[Κλαύδιος Πτολεμαίος]], [[Στράβων]] και [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιος]] την αναφέρουν ως βασιλική πόλη (''Εκατόμπυλον βασίλειον''), παρ'όλο που μετά πρωτεύουσα των Πάρθων έγινε η [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφών]]. ΣτηνΟ Έλληνας ιστορικός [[Πολύβιος]] αναφέρει πως, στην περίοδο του 210/9 π.Χ., ο [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντίοχος Γ΄]] στρατοπέδευσε στην πόλη, για να εποπτεύσει τις κινήσεις των Πάρθων.<ref name=":0" />
Στα ερείπια της βρίσκεται η σημερινή Šahr-e Qumis, μεταξύ Semnan και Damqan στην επαρχία Semnan.
 
Οι περισσότεροι σύγχρονοι μελετητές την τοποθετούν στους γηλόφους της σημερινής Šahr-e Qumis, 32 χλμ νοτίως του Νταμγκάν (Damghan), στην επαρχία Σεμνάν του Ιράν. Η επιφανειακή έρευνα στην περιοχή έδειξε διαλείπουσα κατοίκηση από την [[εποχή του Σιδήρου]] μέχρι και την [[Οίκος των Αχαιμενιδών|Αχαιμενιδική περίοδο]].<ref name=":0" />
 
Η έκταση της Εκατομπύλου υπολογίζεται στα 28 χλμ², χώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει σε μέρες δόξας δεκάδες χιλιάδες κατοίκων{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=15/05/2016}}.
 
==Πηγές==
* Getzel Cohen, ''[https://books.google.gr/books?id=3aabFPHxRPUC&lpg=PA126&dq=apameia%20mesene&pg=PA211#v=onepage&q&f=false The Hellenistic Settlements in the East from Armenia and Mesopotamia to Bactria and India]'', University of California Press, 2013, ISBN 0-520-95356-8
* Frye, Richard N. (1962). ''The Heritage of Persia''. Toronto. Mentor Books. 1966.
* Hansman, J. (1968). "The Problems of Qūmis". ''Journal of the Royal Asiatic Society'' (1968), σσ.&nbsp;111–139.