Εθνική θρησκεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περίπου το 24% του σημερινού πληθυσμού της γης ασπάζονται εθνικές θρησκείες <ref>James M. Rubenstein, ''Τhe Cultural Landscape: An Introduction to Human Geography'', New Jersey, 2008, ISBN 0-13-134681-4</ref>, οι οποίες είναι χιλιάδες, όπως και τα μεγάλα και μικρά έθνη του πλανήτη. Οι μεγαλύτερες σύγχρονες εθνικές θρησκείες είναι ο [[Σιντοϊσμός]], ο [[Ινδουϊσμός]], ο [[Ιουδαϊσμός]], ο [[Ζωροαστρισμός]], o [[Κομφουκιανισμός]] και ο [[Ταοϊσμός]]{{πηγή}}, ενώ αναβιώσεις αρχαίων εθνικών θρησκειών που είχαν κατά το παρελθόν εξαφανιστεί, λόγω επικράτησης προσηλυτιστικών θρησκειών, απαντώνται σε όλον τον πλανήτη. Στην Ευρώπη, οι πιο αξιοσημείωτες τέτοιες αναβιώσεις είναι η Λιθουανική Εθνική Θρησκεία («Ρόμουβα»), η Ελληνική Εθνική Θρησκεία («Ελληνισμός»), η Εθνική Θρησκεία των Γερμανών και Σκανδιναβών («Ασατρού» ή «Οντινισμός»), η Σλαβική Εθνική Θρησκεία («Ροντνόβερυ»), η Εθνική Θρησκεία των Μαρί («Τσίμαριτς Γιούλα»), η Εσθονική Εθνική Θρησκεία («Μααούσκ») και η Εθνική Θρησκεία των Κελτών («Δρυϊδισμός»), οι περισσότερες των οποίων είναι συνασπισμένες στον οργανισμό «European Congress of Ethnic Religions» (ECER), που εδρεύει στην [[Βίλνιους|Βίλνα]] της [[Λιθουανία|Λιθουανίας]] <ref>http://parliamentofreligions.org/content/european-ethnic-religions-declaration-pursues-better-social-cohesion-and-environmental Parliament of the World's Religions: A Declaration of the European Congress of Ethnic Religions.</ref>.

Όπως επεσήμανε ήδη από το 1873 ο Μαξ Μύλλερ, oι εθνικές θρησκείες, με μόνη εξαίρεση τον Ιουδαϊσμό, είναι [[Πολυθεϊσμός|πολυθεϊστικές]] ή [[Πανθεϊσμός|πανθεϊστικές]], επικεντρώνονται στους κύκλους της φύσης και δεν [[Προσηλυτισμός|προσηλυτίζουν]] <ref>Lewis R. Rambo - Charles E. Farhadian (eds.), ''The Oxford Handbook of Religious Conversion'', σελ. 429, New York, 2014, ISBN 978-0-19-533852-2</ref>.