Ευάγγελος Αβέρωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΓεννήθηκεΟ Αβέρωφ γεννήθηκε στα [[Τρίκαλα]] της [[Θεσσαλία]]ς στις [[17 Απριλίου]] του [[1910]]. Η καταγωγή του, είναικαταγώμενος από την οικογένεια Αβέρωφ του [[Μέτσοβο|Μετσόβου]]. ΠτυχιούχοςΉταν πτυχιούχος της Νομικής και διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης[[Λωζάνη]]ς στην [[Ελβετία]]. Το [[1940]] έγινε νομάρχης στηντης [[Κέρκυρα]].ς, Τοενώ το [[1946]] εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Ιωαννίνων, θέση που διατήρησε μέχρι το [[1964]]. Διατέλεσε υπουργός Εφοδιασμού, Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου, Γεωργίας και Εξωτερικών. Τοκαι [[1974]]την έγινεπερίοδο 1974–1981 διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας ως το [[1981]]. Το [[1981]] εκλέχτηκε αρχηγός του κόμματος της [[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]] και από το [[1984]] επίτιμος πρόεδρός της.

Σημαντική ήταν η συνεισφορά του, ως ΥπουργούΥπουργός Εξωτερικού, στις [[συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου]] με θέμα την ίδρυση της ανεξάρτητης [[Κυπριακή Δημοκρατία|Κυπριακής Δημοκρατίας]] ([[το 1959]]) και στη [[Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας- ΕΟΚ]] το 1962, σύμφωνα με την οποία η χώρα κατέστη το πρώτο συνδεδεμένο κράτος με την κοινότητα<ref>Χατζηβασιλείου Ε. «Ελληνικός Φιλελευθερισμός: το ριζοσπαστικό ρεύμα, 1932-1979», Εκδόσεις Πατάκη (2010),σελ.364-369</ref>.

Με πρωτοβουλίες του ιδρύθηκε το ίδρυμα του Βαρώνου [[Μιχαήλ Τοσίτσας|Μιχαήλ Τοσίτσα]], που λειτουργεί στην [[Κηφισιά]]. Ο ίδιος διετέλεσε πρώτος και ισόβιος πρόεδρος του ιδρύματος.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλές διεθνείς διασκέψεις. Τιμήθηκεκαι τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του [[Τάγμα του Φοίνικος|τάγματοςΤάγματος του Φοίνικος]] από τον [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|ΒασιλέαΒασιλιά Παύλο]] καθώς και με ισάξιους Μεγαλόσταυρους άλλων Χωρώνχωρών. Στον [[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος|Ελληνοϊταλικό πόλεμο]] υπηρέτησε σε ομάδες δολιοφθορών, ανακλήθηκε το [[1941]] και διορίστηκε Νομάρχης Κερκύρας. Τον Μάιο του [[1941]] ίδρυσε με έδρα την [[Λάρισα]] την οργάνωση [[Φιλική Εταιρεία (1941-1942)|Φιλική Εταιρεία]], που είχε ως στόχο την καταπολέμηση των δοσίλογων του [[Αλκιβιάδης Διαμάντης|Αλκιβιάδη Διαμάντη]] που αργότερα αποκλήθηκαν [[Λεγεώνα των Βλάχων]]. Το [[1942]] συνελήφθη για την αντιστασιακή δραστηριότητά του και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία., Τοενώ ένα χρόνο αργότερα, το [[1943]], δραπέτευσε και παρέμεινε στην Ιταλία επικεφαλής ελληνικής αντιστασιακής οργάνωσης. Το [[1944]] επιστρατεύθηκε με τον βαθμό του επίκουρου υποπλοιάρχου υπηρετώντας μέχρι το τέλος του πολέμου στην Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή της Ρώμης. Το 1974 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το 1981 ανεδείχθη πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που βρίσκονταν τότε στην αξιωματική αντιπολίτευση και το 1984 ανακηρύχτηκε επίτιμος πρόεδρός της. Παράλληλα με την πολιτική του δράση ανέπτυξε συγγραφικό έργο γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και ιστορικές αναλύσεις.

αποτελεί τον τελευταίο εκπρόσωπο της μεγάλης παράδοσης των τοπικών ευεργετών. Πρωτοστάτησε στην δημιουργία του ''Ιδρύματος

Ευάγγελου Αβέρωφ- Τοσίτσα,'', στο οποίο δώρισε τη σημαντικότατη προσωπική του

συλλογή Ελλήνων ζωγράφων 19^ου19ου και αρχών 20^ου20ουαιώνα, χτίζοντας πινακοθήκη για την στέγασή της. Παράλληλα επένδυσε στην τοπική

Πέθανε στις [[2 Ιανουαρίου]] [[1990]]. Η οικουμενική κυβέρνηση του [[Ξενοφών Ζολώτας|Ξενοφώντα Ζολώτα]], για να τον τιμήσει, πρότεινε να κηδευτεί με δημόσια δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού. Όμως η οικογένειά του αφού ευχαρίστησε την κυβέρνηση, ανακοίνωσε πως επιθυμία του ήταν η λιτή και απέριττη ταφή, όπως ακριβώς ήταν και η ζωή του. Επιπλέον παρακάλεσε αντί για στεφάνια, να κατατεθούν δωρεές για αγαθοεργείς σκοπούς. Η κηδεία του Έλληνα πολιτικού έγινεστις την Πέμπτη [[4 Ιανουαρίου]] [[1990]] στο [[Α' Νεκροταφείο Αθηνών]]. Στο Μέτσοβο στήθηκε ανδριάντας του, έργο του γλύπτη Γ. Παπά.