Ευάγγελος Παντόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 38:
Το [[1881]] πρωταγωνιστεί στο έργο του Κορομηλά «Η Τύχη της Μαρούλας», στο ρόλο του ''Μπάρμπα – Λινάρδου''. Αυτός ο ρόλος είναι ο πρώτος που διέπλασε μόνος του, και γνώρισε την αποθέωση. Για σαράντα συνεχόμενες παραστάσεις, το έργο παιζόταν στο θέατρο της Ομόνοιας, ασφυκτικά γεμάτο κόσμο. <br />
Τα έργα που έπαιξε ο Παντόπουλος αυτά τα χρόνια ήταν εκατοντάδες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις μεγαλύτερές του επιτυχίες:
*«Οι μυλωνάδες« (1880) διασκευή από ιταλική κωμωδία
*«Η τύχη της μαρούλας» (1889) [[Δημήτριος Κορομηλάς]]
*«Ο μπαρμπα-Λινάρδος» (1890) [[Δημήτριος Κόκκος]]
*«Ζητείται υπηρέτης» (1891) [[Μπάμπης Άννινος]]
*«Η λύρα του γερο-Νικόλα» (1891) Δημήτριος Κόκκος
*«Οικογένεια Παραδαρμένου» (1892)
*«Ο καπετάν Γιακουμής» (1892)
*«Η νύφη του χωριού» (1892)
*«Ο γενικός γραμματέας» (1893) [[Ηλίας Καπετανάκης]]
*«Ο γέρο-ξούρης» (1893)
*«Πικ-νικ (1895) [[Νικόλαος Λάσκαρης]]
*«Η νύφη της κούλουρης» (1895) Ευάγγελος Παντόπουλος
*«Λίγο απ' όλα» (η πρώτη επιθεώρηση)(1895) [[Λάμπρος Μίκιος]]
<ref>Τα έργα αυτά τα έπαιξε πολλές φορές. Εδώ σημειώνεται η χρονολογία της πρώτης παράστασης</ref> Ακολουθώντας τη συνηθισμένη πρακτική των ελληνικών θιάσων τότε, το χειμώνα έφευγε πάντα για περιοδεία σε πόλεις και χωριά του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού. Εκεί, πάντα, όντας διάσημος και αγαπητός τον περίμενε πλήθος κόσμου για να τον απολαύσει. Μέχρι και μπροστά στον σουλτάνο, τον [[Αμπντούλ Χαμίτ Β'|Αμπντούλ-Xαμίτ]], έπαιξε- τιμή που ελάχιστοι άλλοι ελληνικοί θίασοι είχαν. Μάλιστα, έχει καταγραφεί οτι «Η τύχη της Μαρούλας», με πρωταγωνιστή τον Παντόπουλο ήταν το μόνο έργο που ο Σουλτάνος απολάμβανε να βλέπει και γελούσε, παρόλο που δεν ήξερε τη γλώσσα. <ref>Νέα Εστία, τ.χ. 396, σελ. 1405</ref>
| |||