Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα αίτια της σύγκρουσης των δύο υπερδυνάμεων της δυτικής μεσογείου ήταν: αφενός η επεκτατική πολιτική της [[Καρχηδόνα]]ς, αφού μέχρι τότε είχε κατακτήσει ένα μέρος της [[Αφρική]]ς, τα [[Ισπανία|ισπανικά]] παράλια, τις [[Βαλεαρίδες Νήσοι|Βαλεαρίδες νήσους]], το μεγαλύτερο μέρος της [[Σικελία]]ςΣικελίας και τη [[Σαρδηνία]], αφετέρου η ίδια η φύση της Ρωμαϊκής πολιτείας έδινε ώθηση στον [[επεκτατισμός|επεκτατισμό]] και στην εξάπλωση εις βάρος των γειτονικών πόλεων. Τελευταία τους κατάκτηση ήταν οι ελληνικές πόλεις της Νότιας Ιταλίας με την βοήθεια των Καρχηδονίων, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Ο χώρος της πρώτης σύγκρουσης ήταν η [[Σικελία]], νησί τον έλεγχο του οποίου ζητούσαν και οι [[Ρωμαίοι]] αλλά και οι Καρχηδόνιοι, οι οποίοι μάλιστα για τον έλεγχο του είχαν εμπλακεί σε ένοπλη διαμάχη με τις ελληνικές πόλεις του νησιού. Σε μια από αυτές τις συγκρούσεις με την πόλη των [[Συρακούσες|Συρακουσών]], πήραν μέρος στην πλευρά των Συρακουσίων και οι [[Μαμερτίνοι]](σαμνίτες μισθοφόροι που κατοικούσαν στην καμπανική πεδιάδα). Στη συνέχεια, οι Μαμερτίνοι κατέλαβαν την πόλη της [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνης]] περίπου το [[288 π.Χ.]], από όπου ενεργούσαν επιδρομές κατά των γειτονικών πληθυσμών, μέχρι που νικήθηκαν σε μάχη από τον τύραννο των Συρακουσών [[Ιέρων]]α το 265 π.Χ. Στην συνέχεια, οι δυνάμεις των Συρακουσίων πολιόρκησαν την πόλη της Μεσσήνης. Με την ήττα αυτήν, οι Μαμερτίνοι βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη και επισφαλή θέση και αποφάσισαν να ζητήσουν εξωτερική βοήθεια. Στάλθηκαν πρέσβεις και στην Ρώμη και στην Καρχηδόνα.