Λάμπρος Κωνσταντάρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για τη θεατρική του παρουσία, χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων»<ref>{{Cite book|title = Μέσα απ' τα δικά μου μάτια|last = Κωνσταντάρας|first = Δημήτρης|publisher = Καστανιώτης|year = 1997|isbn = 978-960-03-1866-1|location = Αθήνα|pages = |last2 = Εισαγωγή: Γεωργουσόπουλος|first2 = Κώστας}}</ref>.
Γνωστός στο ευρύ κοινό όμως έγινε μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (''Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα'', ''Η Βίλα των Οργίων'', ''Τι 30, τι 40, τι 50'' κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (''Η Αλίκη στο Ναυτικό'', ''Χτυποκάρδια στο θρανίο'', ''Υιέ μου, υιέ μου'' κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη [[Γαλλία]] την δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική που γυρίστηκε στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι' αυτήν την ταινία. Τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ».

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την ηθοποιό [[Γιούλη Γεωργοπούλου]] το 1945, με την οποία απέκτησε ένα γιό, τον δημοσιογράφο και βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια, την Παυλίνα το 1974 και τον Λάμπρο το 1979 και σε δεύτερο γάμο τη Φιλιώ Κεκάτου το 1971. Τα τελευταία χρόνια τα πέρασε στην [[Βάρκιζα Αττικής|Βάρκιζα]]. Πέθανε στο «Ασκληπιείο» της [[Βούλα Αττικής|Βούλας]] στις 28 Ιουνίου 1985. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο [[Εγκεφαλικό επεισόδιο|εγκεφαλικά επεισόδια]]. Κηδεύτηκε στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]].