Καταλανική Εταιρεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το Δουκάτο των Αθηνών είχε πρωτεύουσα τη Θήβα ενώ το βόρειο δουκάτο (Δουκάτο των Νεοπατρών) είχε πρωτεύουσα την ομώνυμη πόλη (σημ. Υπάτη). Η [[καταλανική γλώσσα|Καταλανική]] καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους, αν και τα Λατινικά δεν έπαψαν να χρησιμοποιούνται, ενώ η νομοθεσία που καθόρισε τις σχέσεις ανάμεσα στους κατακτητές και τον γηγενή πληθυσμό στηρίχθηκε στις «συνήθειες» (εθιμικό δίκαιο) της [[Βαρκελώνη]]ς.<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Θ΄, σ.256.</ref> Το μόνο δημόσιο αξίωμα που μπορούσαν να ασκήσουν αυτόχθονες ήταν εκείνο του νοταρίου (συμβολαιογράφου), όπως και επί Φράγκων,<ref>W. Miller (1908), σ. 299, σημείωση 16.</ref> ενώ τους απαγορευόταν να αγοράζουν, πουλούν ή διαθέτουν την περιουσία τους όπως ήθελαν ή να συνάπτουν μικτούς γάμους.<ref>W. Miller (1908), σ. 301</ref>

 

Η αρχή του τέλους για το καταλανικό δουκάτο ήρθε το 1379-1380, όταν η Εταιρεία των Ναβαρέζων μισθοφόρων κατέλαβε τη [[Θήβα]] και τη [[Λιβαδειά]]. Το δουκάτο καταλύθηκε οριστικά το 1388, όταν πέρασε στα χέρια του Ιταλού [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι|Νέριο Ατσαγιόλι]]. Η επικυριαρχία του Στέμματος της Αραγωνίας πάνω στα εδάφη αυτά κράτησε μέχρι το [[1391]].